babanın ağladığını görmek

sebebi her ne olursa olsun bir babanın ağladığını görmek,kişiye belki de dayanamayacağı kadar acı verir.

bazı babalar ne kadar duygulu olsa da ağlamayı kendilerine yediremezler. bunun için şöyle bir savunma mekanizması geliştirmişlerdir:

(bkz: ihtiyarladık artık yavrum)

$imdiye dek dert saydıgım $eyler, göz ya$ı diye akıttıgım tuzlu su gerçek degilmi$ dedirtir insana.

yattıgınız yatagın ba$ ucunda çömelmi$ bir $ekilde sizin uyanmanızı beklerken gözlerine yerle$tirdigi umut hareli sevgisiyle size bakarkenki durumu, bir daha hiç bir $eye aglamayacagım sözü verdirir kendinize.


aglamak yok, söz veriyorum.

hayatın bir daha asla aynı olmayacağını gösterir bazen.

o ya$a kadar aglamayi hep yanli$ bildiginizi gosterir insana. babadan akan gozya$i gercek gozya$idir, ilgi cekmek icin degil, kapris icin degil, tamamen salt gerceklerle yogrulmu$ gozya$lari.

kendimi şanslı hissettiren olaydır. babalar kolay kolay ağlamaz çünkü, ama benim babam öyle yufka yüreklidir, öyle duygusaldır ki, yeri geldiğinde ağlar da. adam gibi adamdır...

tamamen babanın gölgesinde yaşanılan yaşlarda insanda derin bir sarsıntı yaşatır. hele ki babası öldüğü için ağlıyorsa, empati yapmış bulunursunuz ve derin bir çıkmazdır bu.
daha sonra kuzeniniz öldüğünde gizli gizli ağladığını görürsünüz. artık babanın gölgesinden çıkılmış ve onun bir kahraman değil bir insan olduğunun farkına varılmıştır. kuzeninizin ölümüne dahi üzülmemişken babanızın ağlamasına hiç üzülmezsiniz. sizi bu noktaya getirdiği için babanıza eyvallah çeker işinize bakarsınız.

ömrüm boyunca babamın ağladığını bir kere gördüm.
şimdi neden ağladığını anlatsam ne tepki verileceğini bilmediğim için es geçiyorum. aman diyim.