calamitycans

(bkz: kafam girsin)

eger göğüs küçültme ya da büyütme gibi bir estetik ameliyatı gecirecekseniz, ameliyattan on gün önce bırakmanız gereken maddedir.

ayrılırken "bi siktir git artık" demenin kibar söylemidir.
(bkz: sepet havası )

(bkz: eski sevgilim yeni kankam)

(bkz: saran bayan)

(bkz: ısırgan otu)

(bkz: salome)

(bkz: ya yarah)

yastıgımın altında ıtına ıle sakladıgım, "asklarım, anılarım ve ben" adını verdıgım defterdır.

asla benden vazgecmeyen, çöllerde bile karşıma çıkan, en sevdiğim cinsel aktivite arkadasımdır kendisi.

yanlız yasayan ve terk edilmis insanların en yakın arkadası olabilecek, eski sevgili yerine konabilecek, burnu uzun çok fonksiyonlu peluş oyuncaktır.

"bir sosyal topluluk,bir millet,kadın ve erkek denilen iki tür insandan oluşur. kabil midir ki, bir kitlenin bir parçasını geliştirelim, diğerine müsamaha edelim de kitlenin bütününü ilerletebilmiş olsun" demiştir atatürk lakin toplumumuzun su anki durumuna baktıgımız zaman acıkça görülmektedir ki hala kitlenin bir parçası geliştirilmekte ve müsamaha görmektedir. kim bilir belki de biz türklerin hala toplumsal ve bilincsel açıdan ilerleyememesinin nedeni kadınların hep ama hep ikinci plana atılmasıdır.

bir bilgicin entrylerine gıcık olup, agresifleserek konu üzerine başlık açıp,bu başlık altında durmadan o kişiye saldırmak sozlugun bokunu cıkarmaya bir ornektir.

evinize çöreklenmiş, etinizden sütünüzden sonuna kadar yararlanan arkadaşa içten sürekli sorulan sorudur.

(bkz: ben çüke çük demem çük benim olmayınca)

her gece buz gibi bir yataga gitmenin, sabahları mutsuz uyanmanın, kendini yanlız hissetmenin, yasanılan boslugun, calmayan telefonun, eski mesajları okuyup avuntu bulmaya calısmanın, alkol ve sigara tüketimindeki artısın, uyanmak istememenin ama bir türlü uyuyamamanın, birçok seyin anlamını kaybetmesinin, kendini çirkin hissetmenin, yeni yıla yanlız ve mutsuz girecek olmanın, özleyip de "ben seni özledim, biz arkadaş da değil miydik" diyememenin, kendinle çelişip durmanın nedenidir eski sevgili.

sabahın dokuz bucugunda gireceginiz hayati bir sınavınız vardır. en yakın arkadaslarınız arar, basarılar diler, hatta yeni tanıstıgınız insanlar bile size moral vermek için elinden geleni yapar. ama sizin beklediginiz bir "basarılar" temennisi vardır, size en yakın olgunu düşündüğünüz başka biri tarafından. ama o telefon onun dışındaki herkesin yolladığı mesajlarla dolar, ya da başkalarının aramalarıyla çalar. bir yandan sınav gerginliği yaşar, bir yandan hayal kırıklığı içinde boş boş bakarsınız duvarlara sınavınız olduğunu unutup. sanırım budur sınav zamanı terkedilmek.

modernism ve postmodernism nedir, arasındaki farklar nelerdir gibi soruların cevaplarını bilmek zorunda olan ve saatlerce bu konuları calısmak durumunda kalan bir kisinin, en sonunda buhranlar gecirip, elindeki kitapları fırlatıp, ortalığa savurduğu küfürdür.

(bkz: cok da fifi)