wish you were beer

asla genç erkeklere öğütler diye bir başlık açıp gülünç duruma düşmeyin.

bir uydusu varmış bu gölün, batısında: kulu gölü.
yıllar önce tertemizmiş, flamingoların uğrak noktasıymış.
şimdi kimyasal kirlilik hastası. artık flamingolar da yok.
peki ya hayatında hayvanat bahçesi haricinde flamingo gören var mı?

edit: berbat oy veren arkadaş sanırım flamingolarla yaşıyor.

sarp dağlar, yeşil okyanus, derin vadilere doluşan sis ve hayal kervanları gibi doruklara tırmanan köyler...
çılgın çoruh un dağlara boyun eğdirdiği bir yamaçta salınan bir kent...
öyle bir kent ki, fırtınayla dalgalanmış karadeniz i andırır...
geçit vermez dağları, sarp coğrafyasıyla değil sadece; insanının çalışmasında, yürüyüşünde, şakasında, gülüşünde, horonunda o fırtınanın devinimi yansır.
artvin dir burası; yeşilin renkleriyle afallatır insanı, her an bulutlarla oynaşır.

yazı: tevfik taş
(bkz: atlas dergisi)

türkiye nin ilk ulusal parkı. tunceli de bulunmakta. her güzel şeyi bitirmek için çaba harcayanların ellerini uzattıkları, ülke elektriğinin sadece binde üçünü üretebilmek için hiçe saydıkları bu yer ne ilk, ne de son olacak...

ay itibariyle 15. yılını kutlayan aylık coğrafya ve keşif dergisi. kalitesiyle ve seviyeli duruşuyla, aynı zamanda sosyal sorumluluk projeleriyle gönlümüzde taht kurmayı başarmıştır. tebrik eder başarılarının devamını dileriz.

türkiye nin coğrafya ve keşif dergisi atlas ın kuruluşunun 15’nci yılı nedeniyle düzenlediği "dünyanın en güzel fotoğrafı" yarışması sona erdi. fotoğrafları görmek için:

(bkz: http://www.hurriyet.com.tr/yasam/6517593.asp?gid=180)

(bkz: dünyanın en güzel on fotoğrafı)

kemalist sürüsü derken neyi kastettiğini öğrenmek istediğim bilgiç. kendisini tanımam etmem de önyarlıgı davranmak istemedim. #556672

ben küçükken çok salaktım evet, ağlarken gözyaşlarımı dilimle yakalamaya uğraşır, tuzlu olduğunu anlayınca tuz kaybettiğimi düşünür, gider tuz yerdim.
(bkz: ben küçükken çok iğrençtim)

mehmet aslantuğ ve arzum onan ın dizi icabı evlendiklerini düşünerek onları hiç ciddiye almamıştım. boyum kadar oğulları var ve hala inanmak istemiyorum. sanırım hala büyüyemedim ve hala salağım.

(bkz: bir toplumsal gerçeklik olarak yaprak dökümü)

çapkınlık konusunda beni bile geçmiş terbiyesiz insan. yaf dur bi soluklan ciğerim demek istiyorum kendisine buradan. hayır çapkınlık falan da nereye kadar yani? çapkın kız çalarken sahnenin ortasında göbek atıp kendini işaret ederek ifşa etmek falan, bunlar boş işler anacım. düğünü vardı gitti memleketlere acilen evlenmesi lazım gerekti diyerek sevinmiştik oysa ki, gene başımıza kaldı.

an itibari ile selda bağcan dan dinlendiği vakit insanı depresyonların en dibine vurabilen, insanın içine içine dokunan türküdür.

ülker çikolatalı gofret olmasından ötürü de sevilmemesi mümkün olabilecek durum.

şöyle bir dolaylı çıkarımla ortaya çıkmış söz öbeği:

insanlar hadlerini bilirler
futbolcular insandır
futbolcular hadlerini bilirler

böylece insan olmalarından mütevellit hadlerini bilen futbolcuların artık yapmaları gereken tek şey futbollarını oynamaktır.

sanırım amerika nın arka bahçesi olaraktan avrupa ya yanaşmak gibi bir şey olsa gerek.

(bkz: amerikan uydusu derken)
(bkz: avrupalı geçinen derken)
(bkz: taş mı attın şimdi diye sorarlar adama hakkı)

avrupalı geçinmek demişken;
(bkz: mehmet ali birand)

ukdeci’nin $öyle bir notu varmi$ :
yanlış anlaşılabilir kaygısından açmıyorum.

burada çok kaldık artık kendi sözlüğümüzü kurma zamanımız geldi, seni kendi sözlüğünün moderatörü yapacağım demek istediğim biricik sevdiceğimdir. nesil nesil çocuklarımız olsun, pembe panjurlu ev temamız olsun...
(bkz: senden sözlüğüm olsun istiyorum )

istanbul da, antep te, ya da ne bileyim mardin de, manisa da aşık olmaktan pek bir farkı olmadığını düşündüğüm olay. zira aşktan bahsediyoruz, seyahat etmekten değil.

sevmemenin bok atmayı gerektirmediğini burdan kendisine belirtmek istediğim bilgiçtir. özellikle bir şehre kültürsüz diyerek, onun içinde barındırdığı insanları da bu şekilde itham ettiğini düşünüp burdan kendisine üzüntülerimi bildirmek istediğimdir. bir şehri şehir yapan insanlarıdır.

şimdi bu tarz arkadaşlar kendilerini istanbul ya da izmir e öylesine adamışlardır ki, yaşamak durumunda kaldıkları başka şehirlerde yaşadıkları her güne lanet etmekle kalmaz, sevenleri de anlamamak için özel çaba harcarlar. aaa nasıl olur da denizi olmayan, böyle sıkıcı bir şehiri seversin diyerek karşılarındakilere burun kıvırırken, bir şehri sevmenin kendi tekellerinde olmadığını da unuturlar. aaa ben denizsiz, boğazsız asla yaşayamam derken, siz sanırsınız ki bu arkadaşlar yalı da doğup büyümüş, e normal alışmışlar kokusuna, yapamazlar tabi... ama gel gör ki aslında boğaz dedikleri şey, taburenin üstüne çıkmakla mütevellit tuvalet penceresinden görebildikleri su birikintisinden ibarettir . bir de bu arkadaşları kendi şehirlerinde görmek gibisi vardır ki, tavsiye edilesidir. trafiğinden, insanlarından, kirliliğinden dem vurmaya başladıkları an aynayı yüzlerine çevirmek, hatta kafalarında kırmak istersiniz.

şehirleri oldukları halleriyle sevmek güzeldir oysa ki, istanbul u boğazıyla, tarihiyle, mimarisiyle; ege yi samimi insanlarıyla, sakinliğiyle; doğu yu hırçınlığıyla, kasvetiyle; karadeniz i her şeyiyle; ankara yı da bir cumhuriyet yaratmışlığı ve 80 yıllık tarihiyle sanatıyla, saygısı ve kültürüyle...