ankakusu

bu transferi tanitan reklam filminde ali kirca’nin arkasindan yürüyen bir teyzemiz ali kirca’ya sert sert bakislar atiyor. sanki, pis adam biz senin baska hallerini de gördük der gibi. aynen öyle...

italyan aksaniyla konusur.

cartel...

küçüktüm daha... sokaga oynamaya çikmistim... üç-bes agabey konusyordu... yanlarina yanastim... içlerinden biri ’karteel bir numara en büyük cehennemden çilgin türk’ diye baslayan bir seyler söylüyordu... ilerleyen günlerde bu sözleri söyleyenler çogalmisti... herkes bunlari söylüyordu... bende sevmistim bu sözleri nedense... bana da dinletmislerdi cartel’in sarkilarini... fazla bir sey anlamasamda hosuma gitmisti... ben ve arkadaslarimda ucundan, kenarindan ögrenmistik bazi sözlerini... hala kimi sarki sözlerini deyim gibi kullaniriz... o kadar tesiri olmustu zamaninda...

bir mutluluk, bir canlilik kazandirmisti cartel bizlere... simdi farkediyorum bunu... o zamanlar idrak edemiyordum...

simdi geriye bakip düsünüyorum, ’cartel’ neydi diye kendime soruyorum...
cartel neydi?..

cartel, devrimdi...
cartel, birlikti...
cartel, göz yasiydi...
cartel, haykiristi...
cartel, çiglikti...
cartel, isyandi...

devrimdi, çünkü yeniydi...
birlikti, tüm gurbet gibi...
göz yasiydi, katliamlara dökülen...
haykiristi, türk olmayi...
çiglikti, dislanmaya karsi...

ama en çok isyandi...

isyandi... isyandi ana-babaya...
isyandi... almanya, avrupa’ya...
isyandi... isyandi yabancilaga...
isyandi... isyandi almancilga...
isyandi... isyandi arada kalmisliga...

cartel neydi?..

cartel, disko’da halay çekmekti...

(rap sadece cartel tarafindan icra edilseydi kesinlikle rap dinleyen nice insandan biri olurdum. cartel müzik yaparken kiçini silmekten aciz olanlarin, cartel’e laf etmesini hazmedemiyorum. öyle bir-iki yooo, yooo çekmekle bitmiyor isler. bir garip anam, bir tane evdeki ses, bir tane kapikule’ye kadar yapin da görelim. ki daha asil cartel’i, cartel yapan, cartel ve almanci yabanci gibi mesela, sarkilari saymadim. madem toplu halde cartel’e yükleniyorsunuz bende toplu halde savunmaya geçerim. yok cezaymis, yok sagopaymis, yok fuatmis... ha eger hakiki rap illa anadolu ezgilerini ortadan kaldirmak ise sikmisim zaten öyle rap’i.)

rai müziginin en agir toplarinin toplandigi albümdür. kesinlikle öyledir.

rai müzik türünün en güzel eserlerinden biridir. müzigi eglenceli sözleri buruk sarkidir ayrica.

ya rayah, yolcu demektir. gafil sözü de sikça geçmektedir. sözlerinin mesaji; ’nereye gidersen git, hangi yoldan gidersen git, sonumuz hep ayni olacaktir. bu yüzden bundan kaçmak için çalisma, çünkü bu son kaçinilmazdir.

cheb khaled, rachid taha ve faudel üçlüsü çok güzel yorumlamistir.

(bkz: 1 2 3 soleils)

incil’den gelme bir atasözü olmasi büyük bir olasiliktir.

karisan, karistikça batan ülke. üzerine oyunlar oynanan ülke. umarim bu kötü günleri atlatirlar. benazir butto’nun suikast ile öldürülmesi, zaten karismis olan ülkenin, huzura kavusmasini bir hayli zorlastirdi. gerçekten üzüldüm pakistan’a ve insanlarina...

168 etni siteden insanin barindigi, 2017 yilinda nüfusunun yüzde 50’sinden fazlasi, anne veya babasindan en az bir tanesi baska bir ülkede dogmus olan insanlardan(allochtoon) olusacagi öngörülen sehir.

ayrica cuma günleri, cuma namazi vaktinde, mevlana camii’nden ezan duyabileceginiz sehirdir.

(bkz: dügün korkusu)

kagit üzerinde resmilestirilmis birlikteligin eglence ile kutlanmasina olan korkudur.

bu korku bende mevcuttur mesela. yagci ve yilisik müzisyen(lerin) evlenen çifti dans etmeye daveti, konvoyu ikide, bir durdurarak para koparmaya çalisan essogluesseklerin verdigi sinir, dügününüz diye dans etmek zorunda olmaniz, ve tabii ki bütün akrabalarla, ve bunun getirecegi sikinti, yok pasta kesip herkesin sizlere baktigi vakit birbirine pasta yedirmeler, (büyük olasilikla) her boka, ve dügüne de, karisan kaynana ve onunla (büyük olasilikla) zitlasacak olan anne, bunlar bir kenara nerede, ne yapacagini bilememe de acayip sikacaktir insani...

tamam bunlari atlattik diyelim. dügün yerinden ayrilirken, hani su önce çökerek sonra yavas yavas ayaga kalkilarak icra edilen dansimiz var ya, iste ondan sonra. damadin sirtina öyle geçiriyorlar ki sormayin gitsin. tabi insafi olanlar öyle sert vurulmuyor. ama gözümün önünde damadin sadiçlarindan biri mübaregin sirtina öyle vurdu ki tüm salon yankilandi. tokur, tokur öksürttü damadi, cigerini sökecekti az kaldi. damat aciyla kimin vurdugunu ögrenmeye çalisti ama nafile... o damat gerdege nasil girdi acep... neyse... iste, ya bunlar basima gelirse diye korkuyorsaniz büyük olasilikla sizde dügün fobisi vardir.

ayrica, (bkz: evlilik korkusu)

(bkz: agla kizilirmak agla)

çiçekleri sevdirmezler diye de bilinen türkü.

çiçekleri sevdirmezler
ağla kızılırmak ağla
gülyüzlümü güldürmezler
ağla kızılırmak ağla

ağlamak var türlü türlü
bazen arı bazen kirli
ne kini var ne kibirli
ağla kızılırmak ağla

emekçi bilir hatırı
bir ömür aldı götürdü
biraz da bizden ötürü
ağla kızılırmak ağla

ağlamak var türlü türlü
bazen arı bazen kirli
ne kini var ne kibirli
ağla kızılırmak ağla

sanirim normal insanlar evlilikten korkuyor. anormal insanlar ise sonuçtan degil ona giden yoldan korkuyor. hatta sonuca giden yolun tadi, tuzu, bali, kaymagi olan dügün’den. ben mesela evlilikten korkmuyorum. çünkü eminim ki mükemmel bir es ve baba olacagim ama su dügün yok mu dügün öldürüyor adami.

(bkz: dügün korkusu)

selanik’ten türkiye’ye dogru yol aldiginizda, yol kenarinda, daha dogrusu yolda giderken rahatça görebileceginiz yerlerde, mesela bir tepe üzerinde, kuzey kibris’tan güneye akan kanlarin resmedildigi koca tabelalar görebileceginiz ülkeydi. simdi ne alemdedir haberim yok...

yine yol kenarlarinda ikonalar, madonnalar görmeniz mümkündür. bunlar bir kenara denizi bir hayli berraktir. ömrü hayatimda daha berrak bir deniz görmedim.

eyvallahi olmayan bilgiçtir. takdir edilesidir. arzu ettiginiz halde neden eksi verdigini açiklamayan, buna bir gerekçe göstermeyen nice ezigin oldugu bir ortamda göze batacak olandir.

güzel bir yeniligin muazzam bir baslangici olmustur. bir kaç cümle ve kelime hariç nihat genç’e katilmaktayim. bunun disinda röportaji yapan arkadaslara kusur bulmakta neyin nesidir anlamis degilim. nihat genç’i bulduk röportajini yaptik da bir de bu isin killisi kaldi...

slav dillerinde, ki sirpça’dan eminim, tanri manasi gelen kelime.

(bkz: bog)

basina geçildigi vakit insanin ister istemez gerildigi makinedir. mesela karti yutup geri vermeyecegi korkusu vardir. veyahut fazlaca eksiye dalinmis olmasindan dolayi karti geri vermeyecegi gibi saçma sapan teoriler zihni mesgul eder. tüm bunlar para avucun içine alindigi vakit kaybolur tabi.

tam burada atm’lerin olumlu bir icraatlari var. parayi vermeden önce banka kartini çikarmanizi istiyor. bunun üzerine bu makineyi icat edenler düsündü mü bilmiyorum. eger önce parayi sonra banka kartini verseydi, insanlar parayi çekmis, çekebilmis olmanin verdigi mutluluk ve rahatlik ile banka kartini unutabilirdi. es geçilmemesi gereken bir güzellik...

tsk’nin yaptigi bu açiklama acaba hangi tarihçiyi dumura ugratmis merak ediyorum. tamam enver pasa hakkinda olumsuz dahi olsa, ki bunlarda bile bazi olumlu vasiflari es geçilmemistir, bir eser okumadin, kabulumdur. sarikamis harekati hakkinda da mi okumadin kardesim?

sarikamis harekati hakkinda enver pasa’ya en muhalif yazarlar bile, ki su an ismi aklima gelmeyen bir subayin anilara buna örnektir, harekatin aslinda gerçekten iyi planlandigi belirtilmistir. enver pasa’ya hakli olarak edilen veryansin plandan dolayi degil bunu kis günü hayata geçirmeye çalismis olmasindan kaynaklanmaktadir.

tamam konu hakkinda bir kitap dahi okumadin. ama bunu bu kadar belli etmenin geregi yoktu açikçasi. fakat enver pasa hata yapmis midir, yapmistir. nice gencin ölümüne sebebiyet vermis midir? vermistir...