üniversitede ilk gun

etrafta olup biteni anlamaya ugrasilan bir gundur.hakkinda hic bir sey bilmeyenlerden "nerde bizim sinifimiz" sorularini duyabilirsiniz.ortama yabanci olmanin verdigi stres hali haricinde "ehehuue ulan burda sigara serbest" diyerekten lise tuvaletlerinde cekilen sikintidan kurtulmus olmanin sevinci yasanir.sonra lavugun biri gelir merhaba der,arkadas olursunuz,belki de kanka ve olaylar gelisir.

heyecan ve coşku dolu bireyin üniversitenin açılış törenine katıldığı ilk ve son gündür.

kişinin hayatında unutamayacağı günlerden biridir. artık üniversitelidir. hava bin beş yüzdür. okula girilir. eğer istanbul üniversitesini kazanmışsanız genellikle tüm fakülteleri büyüktür. fellik fellik bir saat anfi ararsınız bulduğunuzda tanışma dersi çoktan bitmiştir ama anfi hala doludur. herkes birbiriyle kaynaşma içerisindedir. gözünüze size yakın birini kestirip yavaşça sokulursunuz hoca neler dedi falan filan deyip mevzuya girersiniz ve böylece şimdiden iki üç arkadaşınız olmuştur. bu zincir böyle devam ederrr giderr.

#608687

anne veya babanla gitmediğin sürece heycan dolu bir gün..

bi kaç ay sonra tadacağım ve ’daha ilk günden kim bilir ne rezilliklerde başrol kapacağım’ diye düşündüğüm şu çok abartılan heyecan katsayısı gayet yüksek 6 7 saatlik zaman dilimi

kendiminkini hatırlıyorum da,yanımda hiç tanıdığım yoktu.çok da girişken biri olmadığım için öyle sap gibi suskun suskun sınıfta bi köşede oturup insanları inceliyordum.
liseden,mahalleden vs. tanışık olanlar sohbet ediyordu ben de onlara imreniyordum.kalkmış gelmişiz ege’den istanbul’a ne tanıdık var ne bişi...
öğle arasında ise millet toplaşıp çin restoranına gitmişti ben öyle kalakalmıştım sınıfta.hayatımda hiç gitmemişim çin restoranına.(hala da gitmedim)
5-10 dakika sonra yan sınıftakiler çağırmıştı da beni yalnız olduğumu görüp onlarla bildiğimiz bi ev yemeği restoranına gitmiştim.
hey gidi günler hey...

ulaşılan hedefin aslında o kadar ulaşılmaz olmadığını anladığınız gündür.

"geçiş yapıcam abi" cümlesinin heryerde hatmedildiği ortam.

herhangi bir günden farkı olmayan bir gündür.tek ayrıcalığı o yaşa kadar ilk defa bir eğitim kurmuna sivil kıyafetle gidebilmektir.

garip bir gün, insanlarda artık üniversiteli oldum edasıyla başı dik yürüyüşler, artık 18’im öyleyse bir bireyim gizli felsefesiyle yetişkin tavırlar... ben mi çok küçüğüm, onlar mı çok büyük?...

kaçın müdür geliyor şakasının yapıldığı zaman.

genelde pazartesi olur.

sinifin yaklaşık olarak yarisiyla ilk derste yanlış sinifta yarim saat hocayi beklediğimiz gün. sonra ani bir aydinlanma , jeton düşmesi ve doğru sinifi buluş. hocanin şimdi tamamlandik eheheh diye derse devam etmesi vs vs

2 yil sonra tadacagim o duyguyu.bogazicinde hemde.

marmara uni iibf ing bolumlerde once kayit sonra genis katilimli bir oryantasyonla hocalarin daima yaninizdayiz mesaji verdigi aslinda sizi hic sallamiyacagiz dedikleri gundur. dikkat edin o gun oryantasyona gelmeyenlerle super iliskiler kurarsiniz ileride.

genellikle ders kayitlarinin yapildigi,yazin goremedigimiz arkadaslarla geyik muabbetlerinin dondugunu,yanaklarin opusmekten follos oldugu,bazen sikici hale gelebilen ama guzel olan bir gun.

üniversitede geri kalan zamanın büyük bir hışımla geçirilmesine sebep olan sancılı gün.

kişinin gerginlikle çevresine baktığı ve acaba kimlerle tanışır kaynaşırsam daha iyi anlaşırım diye düşündüğü ancak en sonunda yine rastlantısal olarak birileriyle tanışıldığı ve yavaş yavaş kaynaşıldığı herkesin hayatında önemi büyük günlerden biri.

(bkz: sen yenisin galiba)