büyüdüğünü anladığın an

ne zaman ki komşunun kızı beni öpmeye kalktığında korkup kaçmadım, işte o an büyüdüğümü anladım.

benim icin artik babami affedememeye basladigim zamandir, hatalarini sineye cekemedigim, unutamadigim zaman anladim

büyümeyin çocuklar.
46 yaşındayım, hayat geçti üstümden,
ama hala büyümeyi reddediyorum.
büyümek hayatı öldürmektir.
büyümeyin.

Bahçede otururken kulağıma bi şarkı çalındı çocuklar hep bir ağızdan söylüyordu;

- a grubundan o lan lar, çık sın lar. B grubundan o lan lar, çık sın lar.

Nasıl içim gitti anlatamam. Sanki daha dün mahalle arkadaşlarımla bu şekilde takımları kurup istop oynuyordum.

insanın içinde bir çocuk var. bunu hep gizliyor sanırım. işte o çocuğa ne kadar çok ihtiyaç ve özlem duyuyorsanız o kadar büyümüşsünüz demektir.

Sevdiklerinin hastalıklarını, rahatlarını, huzurlarını düşünmeye başladığın andır. Artık onların mutluluğu için bir şey yapman gerektiğini düşündüğün, yapamadığın için vicdan azabı duyduğun, geceleri gözlerine kaygıdan uykunun girmediği an büyüdüğünü anladığın andır.

Anneyi kaybedip babanın fos cıktığı anladığım andır.

Babayı kaybedip, 10 yaşındayken "sen artık evin erkeğisin" denilen an.