bilekleri dikine kesip akan kanı gülümseyerek izlemek

istediğimiz hiçbir şeye sahip olamamayı geçip, istediğimiz kişi bile olmamıza izin vermeyen bu obez dünyada belki de keyif verebilecek tek eylem.

(bkz: belə vəziyyətin içinə soxum)

dur dur, bunsefer tanim guzel olacak.

acilen psikolojik yardim almasi gereken yazar beyani.

pesin edit : kisisel bir durum yok, hakaret maksadi da gudulmedi.

mutluluktan ölmektir.

sözlük sakin ol. at o sadistliği üzerinden aaat.

dünyadan bir tokat yemişken, üstüne bir de sen kendini tokatlama. öldürüyorsa eyvallah. ama eziyete ne hacet.

hem can acıtan hem de iç acıtan birşeyi gülümseyerek izleyebiliyorsak, mutluluklardan iyice tiksinmişizdir. bir yerde aşılması gerekeni aşıyoruz demektir.

psikolojik bir sorun değil kanımca. buraya gelmeden evvel bize bunu isteyip istemediğimiz sorulmadı. bu boktan dünyayı terk etmek istiyorsak da birilerine sormak gerekmez. yaşamak ızdırap veriyorsa, anlamsız bulunuyorsa, yok olmak en iyisi.

ölmediğin takdirde zorlu bir iyileşme süreci ve ilerki yıllarda işlevsel sorunlara yol açabilecek eylemdir.

tecrübeyle sabit sevgili yazar. daha garanti yollar tavsiye ederim.

ayrıca; yahşı deyirsen men de (bkz: belə vəziyyətin içinə soxum)

bir çocuğu izlerken gülen biri gibi gülmektir. çocuk hala saftır, temizdir ve dünyanın nasıl bir yer olduğunun farkında değildir.
sen artık ne yaparsan yap ne kendine ne dünyaya o çocuk gibi bakamayacağının farkında. yaşamaya devam etmenin sana getirebilecek olduğu mutluluğu umursamayan. yüzünde beliren her gülümsemenin bir başkasının yüzünden çalındığını bilen biri olarak. tüm dünyaya sanki o çocukmuş gibi bakarsın ve gülersin. çünkü büyüyen çocuklar görmüşsündür daha önce. belkide hayatta emin olduğun tek şeydir o çocukların masumiyetlerinin asla korunamayacağı. bu sahneyle daha fazla karşılaşmak istemezsin. kendi masumiyetini hangi an kaybettin? hatırlayamazsın. dünyayla beraber kaldıkça yozlaşmaya devam edecek olmaya dayanamazsın. dünyayı terk etmeyi tercih edersin. ve gülersin dünyaya, insanlara, kendileri çok mutluymuş gibi çocuk yapmayı düşünen çiftlere, ellerinde çay ülke kurtaran dayılara, arabasından inip kasına kasına yürüyen veletlere, doğruyu yanlışı kendileri yaratmış gibi emin ayıranlara gülersin. evrendeki tek kötülüğün insanlık olduğunu görürsün. acı bir olaydan sonra "insanlık nerede?" diye soranlara, "işte tam orada!" diyemezsin. farkındasındır artık, kimsenin bir suçu yok insanlığın doğası bu, kızmazsın artık onlara. artık onlarda diğer çocuklar gibi görünür sana "masum". senin için dönüş yoktur son kez gülümse, vedalar zaten acıklı.

yatay kesmek keyif vermiyor. dikine kesmeyi denersem yazarım.

(bkz: faça atacak yazarlara tavsiyrler)
yapmayın lan cidden yapmayın. ömür boyu saklamak zorunda kalıyorsunuz bu yaraları