ağlamak

başkaları yapınca gözyaşlarının sicim gibi aktığı, dudakları titrerken burnu kızarıp hüzünlü bir prenses olduğu fakat ne hikmetse ben yaptığımda agzimin burnumun birbirine girdiği,gözyaşlarımla burnumun yarıştığı eylem.

duyguların anlamsızlaştığı an. içinde biraz öfke birazda nefret barındıran eğer üzüntü hissediyorsanız.
kalbin katılaştığı midenizin ülser hastalığına kombine bilet alan durum.

$oyle bir $ey degildir, evde falan denemeyin harbi dover aglatirlar adami.

http://tinyurl.com/cvcl9yy

çatlayana kadar ağlarsanız görüntü açısından pek hoş olmuyor.estetik mağduru gibi;gözler,burun,dudaklar hatta direk yüzünüz şişiyor.dozunda bırakmak gerek.

gözyaşları kurur
(dostayevski)

hayatın acısı yaktı. sönmek için gözyaşı döküyorum.

yanında güldürecek biri varsa güzeldir . yoksa zaten oooff ağla ağla nereye kadar deyip kendin susuyorsun

ruhu yıkar , kurutur, salar.

antidepresan etkisi yaratabiliyor. sonrasında doğacak baş ağrısı, kimin umrunda da dedirtebiliyor. evet.

gün gelir çoğalırsa acılar içinizde yanarsa bişeyler hüzün bir şarkı olup çökerse içinize anlatamazsınız. susup öylece kalırsınız. gözyaşlarınız konuşur, ağlarsınız.

kişinin kederinin,yalnızlığının,çaresizliğinin bir anda patlamasıyla oluşan eylem.bir nevi haykırış!

en acılı zamanda bile çocuğunuzun yanında yapmamanız gerekendir. babamı bekleyelim, uyumayalım dediğinde bile hakkınız olmayandır.

’öyle bir ağladım ki berlin sokaklarında bağıra bağıra, yazık dedi görenler. bir köküm yok..’

(bkz: yeşil peri gecesi)

bir arkadaşla yapıldığında daha güzel olan eylem. seneca kaçıyor insanın içine: ’ağlamak için hayatın kendisine bakmak yetmez mi?’

’ben yağmur ağladım bir şehre yağdı
ben şehre ağladım bir yağmur yağdı
ben bir ağladım şehre yağmur yağdı

ben..
yağmur..
ağladım..’

en güzel bu dizeler anlatıyor sanırım bu kelimeyi, eylemi her neyse... iyidir ama ferahlıktır çoğu zaman...

biriken yanlışlar için günah çıkarmaktır, rahatlatma etkisi buradan gelir. pişmanlığın en net şeklidir çünkü. insan ağlama yeteneğini kaybettiği zaman, insanlığından da büyük bir parçayı kaybetmiş demektir.

sonucunda süzülen yaşların yüzün en derin hatlarına inebilip oralarda kekremsi bir gıdıklama etkisi bıraktığı ve bazen zıttı olan eylemin gerçekleştiği durum.

’o sarmalayıcı karanlıkta, başka birinin kollarına hapsolmuşken, hayatta elde edebileceğimiz her şeyin sonunda çöpe gideceğini anladığınız zaman ağlamak çok kolaydır...’

(bkz: chuck palahniuk)

bir de zorla kendini ağlatmak vardır. içinden ağlamak gelir insanın, dolar böyle ama bir türlü ağlayamaz. o zaman fona arka arkaya dayayıp şarkıları, derin bir nefes alındığında, gözde birikmeye başlayan bir damla olur ya, işte o an en güzel anıdır ağlamanın. sonradan burun akmaya başlıyor çünkü, o zaman güzel görünmüyor.

çoğu zaman insanı rahatlatır ve hiç beklenmedik bir anda, hiç beklenmedik bir yerde birden gözlerden akabilen oluk oluk yaşlardır. siz istemezsiniz belki o an insanların içinde ağlamayı ama insanın elinde olmaz bazen, hapşırık gibi geldiğinde tutulamaz.