made in heaven

sadece bir kere son anda yakalayip izleyebildigim ve bir galatasaray’li olarak son derece sevimli buldugum reklamdir.ancak galatasaray yonetimi reklamdan oldukca rahatsizlik duymus oldugundan cesitli hukuki girisimlerde bulunarak reklamin yayindan kaldirilmasini saglamistir.

uluslararasi ve stratejik arastirmalar enstitusu ve stratejik dergi’nin kurucusu ; ulusal savunma arastirmalari enstitusu ve psg futbol kulubunde yoneticilik yapmakta olan fransiz siyaset bilimci,profesor.

"tüm dünyaya hükmedebilmiş ilk imparatorluk abd, ama futbol bu imparatorluğu da etki alanı ve popülerlik açısından kat be kat geride bırakmış durumda.futbolun otoritesi çok daha eksiksiz ve sağlamdır,çünkü barışçıldır,futbolun benimsenmesinde zorlama ve dayatma yoktur;futbol dünyayı barışçı yollardan fethetmiştir.futbol imparatorluğu üstünde güneş hiç batmaz.futbol böylece küreselleşmenin de simgesi olmuştur." vurgusuyla dikkat ceken ; "futbol diğer sporlara nazaran her yerde (sokakta, bahçede, tarlada, plajda, çimde), herhangi bir topla (tenis topuyla, plastik topla, hatta köpükten ya da kağıttan yapılmış bir topla bile), herhangi bir oyuncu bileşimiyle (on bire on bir olabileceği gibi, ikiye iki, üçe üç, hatta teke tek), herhangi bir zeminde (çimen, parke, toprak, beton, asfalt vs.) oynanabilir; kale direği yerine iki taş ya da iki tişört bile koysanız olur." ifadesiyle futbolun neden dunyada en cok insani pesinden surukleyen spor oldugunu en basitinden aciklayan ntv yayinlarindan cikmis kitaptir.

(bkz: pascal boniface)

insanoglunun amina koyan seyler seklinde bir baslik acsa kendini bilmezin biri,hic cekinmem ankete alet olmaktan yalnizlik yazarim altina,oyle boktan bir sey bu meret.

mesaj yazarken amuda kalkmak,yok mu ziken diye bagirip gotunu acmak gibi delice davranislar sergilemek olarak aciklanarak esnek bir bakis acisi getirilebilecek olay.

sinir bozucu goruntusuyle olduresiye dovulesi bir canlidir.

tum insanligin ortak istegidir zaman zaman bu her seyi birakip gitmek mevzusu ama bugune kadar giden bi babayigit gormek kismet olmadi.ya kisinin nereye gidecegini bilememesi,ya yabanci bir yerde sifirdan hayata baslamayi gotunun yememesi,ya "lan bu vakte kadar calistik cabaladik kendimize iyi kotu bi hayat kurduk,eve de bi dunya para odeyip aldik ne yapsam" dusuncesi,ya da her seyin mna koyim sana bir sey olmasin da biri var onu birakamiyorum geride hissiyatindan gerceklestiremiyoruz.hem git git nereye kadar gideceksin?gittigin her yerde yakalamayacak mi suan huzurunu bozan dunyevi seyler seni?internette fink atip yedigin yemekten gotunu sildigin tuvalet kagidina kadar her turlu alisverisini siktiriboktan cipli kartlarla odemeye alismis biri olarak gerekirse robinson hayati yasamayi gotum yiyor dersen git kalbinin goturdugu yere derim ben de sana.

kafa bi milyonken kendi evin sanip bir alt kattaki komsunun kapisini acmaya ugrasmak,kapiyi acan adama -allahtan- evimde ne isin var diye sormak bahtsizligini yasamadan komsunun durumu anlayip size dogru yolu gostermesiyle neticelenen aman sabahlar olmasin durumu.(bkz: five years later)park halinde sizi bekleyen arabaniza yonelmisken arabanizin hemen onundeki bosluga girmeye zorlayan denyonun tampona hafiften dokundurdugunu gorup "la napiyon sen amcik" tadinda adama cikisip iki dakka bekle cikiyorum ben dedikten sonra bes dakika ugrasmaniza karsin kapinin acilmamasi,akabinde icerisinde bulundugunuz boktan duruma ana avrat dumduz giderken kapisini zorladiginiz arabanin sizinkiyle ayni model ve renkte olan ancak sizinki olmayan oldugunu anlayip bozuntuya vermeden ve cirkefligi elden birakmadan sove sove on metre geride park halinde bulunan araca dogru yurumeniz.

benim gibi an itibariyle ihtiyac duyduklarina sahip olabildiklerinde mutlu olan bireyler icin gunumuzde mutlu olmak eskiye gore daha kolaydir.mesela suan ac oldugum ve evimde yiyecek herhangi bir madde bulunmadigi icin mutsuz olan ben bana bir telefon kadar uzak olan 24 saat evlere servis guzelligi yapan kebapciyi arayarak takriben yarim saat icerisinde mutlu bir insan olacagim.bu imkanlar bi 50 sene evvel yoktu mesela.gunumuzde mutluluk boyle bir sey,yada ben coktan ski tutmusum haberim yok.

yeni tanisan iki insan arasinda muhabbetin tikanmaya yuz tuttugu anlarda can simidi gibidir.okuzdu,yilandi,ciyandi derken laf lafi acar,olaylar gelisir.

italya’da bir siyasi parti.

balik hafizali olmasindan ve hayal gucunun gelismemesinden dolayi siniftaki tas hatun veya erkegi daha musait ortamlarda mast malzemesi olarak kullanamayan bireyin "lan surda gozumun onundeyken yapivereyim bare" dusuncesiyle kalkistigi sapkin davranis.

(bkz: red bull)

en guzelinden bir fransiz opucugu verilesicelerdir.

kafasina tugla ile vuruldugunda olmeyen hayvandir.

mutlu olmayi degil de bir zamanlar yaninizdayken mutlu oldugunuz ancak artik yaninizda olmayan veya olamayan kisileri ozlemektir bence.

(bkz: esek hosaftan ne anlar)

muhabbet eden iki kisiden birinin ucuncu bir sahis hakkinda olumlu dusuncelerini dile getirirken o an karsisindaki insanin onu da severim ama seni daha cok severim tadi yaratip gotunu kaldirmak amacli veya sadece agiz aliskanligindan oturu kullandigi sacma seydir.be amuga goduum madem ben daa iyiyim ver bi kere de bi hayrini gorelim deyiverse karsisindaki kisi,bunu diyen ne yapar cok merak ediyorum.

son cumledeki yorum sadece karsi cinsle muhabbet etmekten hoslanan ve az yontulmus mese odunu kivaminda bir erkegin bakis acisindan yola cikilarak uretilmistir,kesinlikle boyle dusunmez normal bir insan galiba,sanirim,heralde.

nilufer’in bu sarkisini on yil once cok severek dinlerdim.simdi yine buyuk keyif alarak dinliyorum.aradaki tek fark sarkinin soylendigi kisi degil bizzat soyleyeniyim.

sarhos tutkularin koynunda ben bir deli
is isten gecti artik donemem geri

(bkz: ne dusunsem acaba)