esmeralda

arkadaşlar ve travestilerle geçen bir sohbet.
travestiler:ayyy kız siz rockçu musunuz?
arkadaşlar:eh abla rock metal öle
travestiler:(gülüşerek) bizde y.rrakçıyız

türbanlıyım ve en çok korktuğum şey türbanın üniversitelerde serbest bırakılması. ailemi üniversiteye o komik şapkayla gidebilmek için bile zor ikna etmiştim. hiçbir şekilde kendi rızamla takmadığım şu bez parçasını hiç olmazsa okulda takmak zorunda değildim. zaten her gün okula adımımı atar atmaz o şapkayı da çıkarıp, güzel şaçlarımı özgürce serbest bırakıyordum. fakat şimdi her şey değişiyor. hayatımda bana ait, sadece kendim olabildiğim bir günüm bile kalmayacak. türbanını da çıkarırsın o zaman diyecekseniz, fakat inanın aynı şey değil. türban takarken o kadar komik ve kötü giyinmek zorunda kalıyorum ki, o giysinin içinde saçlarım görünse de, görünmese de zaten fark etmez. her gün ağlıyorum. dinimden soğumak istemiyorum ama bu baskılar içimde kocaman bir uçurum açıyor. her gün kendimle ve ailemle çatışmaktan, onlardan dayak yemekten bıktım. en büyük itirafım da, özgürce diledikleri gibi yaşayan çocukları ve onlara bu özgürlüğü tanıyan aileleri çok kıskanıyorum. hayat hiç ama hiç adil değil...


edit:itiraf.com dan alıntıdır.

nasıl oldu bilmiyorum ama okulda birgün altıma işeyivermiştim.
o zamanlar utangaçtım ve öğretmenden tuvalete gitmek için izin isteyememiştim.bende salıverdim.
yanımdaki arkadaşım;
-aa o ne,o su nerden geldi?
-su o,su.ben döktüm.
diye geçirştirmiştim.
sonra önlük ıslak tabi eve nasıl gidicem.zil çaldı.sınıftan herkesin dağılmasını bekledim ıslak,çişli popomla.
sonra herkesin gittiğini anlayınca yolda ayaklarımı popoma çarptıra çarptıra öyle hızlı koştum ki hemen eve varayım.
eve vardım,sen misin altına işeyen.bir de üstüne temiz bir sopa yedim ki;hala tadı damağımdadır.

üst kattaki komşumuzun çocuklarına dini yönden eğitim veren ailenin veletinin soruları beni fena terletmişti;
+abla,senin saçın neden açık,kapasana?
-sanane kızım,senin neden kapalı,aç şu başını,bu yaşta aa ama.
+var ya sen çok günaha giriyon,yancan öteki dünyada.
-öhöm nasıl yani,ha bu arada sen bana nasihat veremezsin.
+orda saçlarının dipleri yancak beynin kaynıcak,gözlerin çıkcak.
-valla mı,saçmalama,kim soktu bunları senin aklına a terbiyesiz?
+benden söylemesi abla,ben bi gidip öğle namazını kılayım.
-dur bende geliyim.

böyle bir durumda akla ilk gelen,sanırsam bok ele alınır en yakın hava boşluğundan fırlatılır.

(bkz: heidi)

-seviyorum lan seni mına godumun karısı.
+valla mı?bende seviyorum,pezemengin dölü
-düzgün konuş lan.

çocukken anneannemim kumandasının düğmelerini bıçakla keserdim,anneannemde oya ördüğü şişlerle açardı televizyonunu.büyüyünce anladım ki ben küçükken salakmışım,baktım ki ufak kuzenlerimde benim başlattığım geleneği sürdürüp anneannemin kumandasının düğmelerini kesiyorlarmış.hem kendimle övündüm,hemde kuzenlerimi dövdüm,yaptıkları hiç hoş değil çünkü.

başbakan olduğu zamanlar bir genç ona giderek dert yanmaktadır.
lincoln’a çok fakir olduğunu,işe paraya ihtiyacı olduğunu,ailesinin,büyük babasının,babasının çok büyük kahraman olduklarını uzun uzun anlatır.
bunun üzerine lincoln durur ve şöyle der;
-"oğlum seni patatese benzettim,işe yarayan tarafın toprağın altında"
demiştir.

annemin sürekli neden buralarda fazla camii yok diye yakındığı güzel ilimiz.

üzerine şarkılar bestelenmiş filmdir.

mordor’u insanlar aldı
bir yüzük yaptım hobbit aldı aman aman
keşke yapmaz olaydım
elim boşta kaldı aman aman

ork ne imiş ne imiş aman aman
beyinsiz bir ırk imiş
onları kumanda etmesi aman aman
ateşten chain mail imiş

mordor’un yollarında
narsil’in acısı hala parmağımda aman aman
iluvatar canımı alsın
tek yüzük parmağımda aman aman

-ben senin neyinim?
-karımsın
-o zaman bırak göbeğini kaşımayı da gir şu yatağa kocalığını yap
-peki karıcığım.

sünnet olmadan önce yeğen;
-aç bakalim pipine,büyümüş mü?
-bak abla,kıkı kıkı
-aferim
sünnet olduktan sonraki yeğen;
-aç bakalım pipine,büyümüş mü?
-hayır açmam,erkek oldum ben artık
-yürü len,önceden neydin?

portakalı soydum
başucuma koydum
ben bir yalan uydurdum
duma duma dum
kırmızı mum

topraktan köfte yapmak,incir yaprağından sarma yapmak.

göreceli bir kavram olup,her insanın ayrı dinlerde,inançsızlıkta bulabileceği kavramdir.tabiki din insanın sığınma,dileme,afdileme,arınma gibi ihtiyaçlarını karşılyan bir bütündür fakat genellemesi yalnış olur.

vardır efendim böyle tutuğunu koparan,erkekleri döven,her ağaca tırmanan,mahallede sırf onun sözünün geçtiği hanım ablalarımız.bundan farklı olarak,gerçekten erkekliğe meyilli bir kız vardi ben küçükken bizim mahallede deri ceket giyerdi kumaş pantolon,sivri burun pabuç,tesbih falan.meğersem benden hoşlanırmış,bunu duyduğum an yıkılmıştım,utancımdan uzun süre sokaklara veda etmiştim.hala daha etkisindeyim,gördümmü öyle kız kaçarım,bir köşeye girip ağlarım.

o filmleri izledik duygusaldı,güzeldi,ağlaştık falan.emrah büyüyünce onu her televizyonda gördüğümde beni pis bir gülme alır,biz senin ne hallerini biliriz hüleaynn diyerek.iyi di hoştu ama,tebessüm bıraktı bizlerde.

baslıkları alt alta okumak
bilgi sözlüğün en güzel yanları

-bakk benim ışıklı ayakkabım var senin var mı?
-off,çok karizma olmuşun can,mahalledeki tüm kızlar sana bakcak.