confessions

eflatun kar

- Yazar -

  1. toplam entry 610
  2. takipçi 1
  3. puan 15115

bilgiçlerin şiirleri

eflatun kar
kar bir düş tanesiydi
sonra diyarını şaşırdı
gökyüzüne daha fazla
tutunamazdı
ayağı kaydı

havada kar kokuyor
ve simsiyah isine bulanıyor
içi kundaklanmakta olan
dışı soğuk duvarların
hiçbir ’ise’ içeren cümle
çözümsüzlükten sağ çıkamıyor
yağmalanmış viranelerim
tenha kalabalığım
havada kar kokuyor..
şehir hiçbir kokuyu canlı bırakmamacasına soluklanıyor

dışarıda bora
kar sesleri içeriden geliyordu
hayır
sanılanın aksine uğultuya benzemiyordu
öyle çok sesli
öyle anlamlı bir suskunluktu ki bu
duymasını bilmeyen
duymasına çaba sarf etmeyen
duyamıyordu
kardan adamlar yapılıyordu sokaklarda amaçsız
sonra kalplerinden erimeye başlıyorlardı zamansız
kar taneleri serseri dansetmeye devam ediyordu
umursamıyordu içine düştüğü kaosun anlamı ucuz alfabesini öğrenmeyi
yepyeni şehirler inşa ediyorlardı taneler
serin bir hisse bulanmış
ölmeye
terk edilmeye mahkum yepyeni şehirler
ömürsüzlüğün romanını yazıyordu çünkü kar tanesi
vakti azdı
ve kum saatinin kumları bir kez akmaya başlamıştı
dışarıda kardan adamlar yapılıyordu aceleci
içeride kar kokusu...

intihar

eflatun kar
off düğmesine basmaktır intihar.
hayır;
parmağımızla basacağımız bir off düğmesine ihtiyacımız yok!
zira o off düğmesi gayet açıkta ve ortada öylece duruyor.
kırmızı parlamakta ışığı ve çok büyük bir buton..
ben bu cihazın bir köşesine
saklanmış olan;
o küçücük düğmeyi arıyorum
neredesin reset’im...

dun

eflatun kar
dün yoktur. o kadar öncede kalmıştır ki; sıfırın solundaki ulaşılmaz menzile doğru akar gider.
bir uykuluk zamanla değişir dünya.
çünkü üzerimizdeki tozu silip süpürmeyen tek bir geceden ibarettir düşlerin düşlere yenilişi.
30 /

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol