yalnızlık

deliliğin en güzel nüksettiği anlar topluluğudur.insanın en çok kendisi olabildiği,kendi kendiyle konuşup dertleşebildiği,hiç bir şeye hiç bir kimsenin karışmadığı bir güzelliktir.

06.28 itibariyle sol frame i kendinizin doldurduğunuzu görüp de yaşadığınız duygu silsilesi.

iyi & kotu iliskisi benzeri bir iliskiyi kendisi ile bir baska kelime arasinda kuramadigim, kotunun var olmadigi bir zaman/mekan dusuncesinde iyinin varligi da tartisilmaz miydi diye dusunurken varligindan supheye dustugum, ama var olmayan bir seyin bunyeyi bu kadar huzunlere garkedebilmesi olasiliginin ne sekilde formule edilebilecegini merak ettigim, var mi yok mu diye dusunurken, "eger yoksa bu yasadigin ne mal" seklinde kendime manevi siddet uygulamama sebep olan, var midir yok mudur, nedir ne degildir bilmedigim, sosyal hayvan insanin ruhuna tecavuzden muebbet kendine mahkum kilinmasi gereken yasamsal durum.

(inatla yanlis yazmaktayim bu kelimeyi, ama dogru yazilisi gozume cok carpik cozukmekte)sanirim gunumuz insaninin en buyuk ucurumu yalnizlik, kendini asagi birakmamak adina dikkatsizce o kirik daldan bu solgun dala atlatan, elbette onceleri. nedense belli bir zihinsel- olgunluk demek istemiyorum bence son derece haddini bilmez bir kelime- asamayi tam basari veyahut kismi basari ile tamamlayamamis kisilerce dusmekten cokca korkulan ucurum, halbuki o cizgiye degen ve gecen kisi biliyor ki sadece bir kabus, ucurumdan asagiya dussen de bir sey degismiyor once fazlaca salgilanan adrenalin kalp atisinda hizlanmaya sebep oluyor daha sonra ise anlamsiz bir mutluluga, yok hayir yere dusup dokulara ayrilmiyorsunuz aksine yataktasiniz hemde sicacik ama bir seyler eksik belki sicak bir nefes, olsun zamanla alisirsiniz.her kadin "dorine" kadar sansli olmuyor her erkek de "andre gorz" kadar sevemiyor. e demistim gunumuz insani...

kara delik,espas.

"bir yalnızlığım bile yok."

yalnızlık kendini tek başına hissetmektir.ama insan tek başına olmadğı zamanda yalnız olabilir.çünkü yalnızlık insanın kendin içinde tek başına hissetmesidir.

kendi kendine konuşurken bulması insanın kendini.
kitap okuması,sayfaları sanki özlermişcesine çevirmesi.
bilmedik rüyalarda tanımadık yüzlerle olması.



(bkz: titre ve kendine gel)

kişinin kendisi olabilmesi için eninde sonunda yüzleşeceği dalgadır. ne kadar geç yüzleşirsen o kadar derin olur yara, kabakulak gibin.

bütün güvendiğiniz insanlar tarafından aldatıldığınızı hissettikten, çevrenizde konuşacak hiç kimse bulamadıktan sonra çok yoğun hissedilecek duygu. ne gözünüze uyku girer ne de canınız bir şey yapmak ister. boş boş bakılır bilgisayar varsa ekranına, yoksa televizyona, o da yoksa boş duvara. yapmaktan zevk aldığınız şeyleri yapmaz olursunuz çünkü onlar da teselli vermez. boğazınızda düğümlenir bir şeyler ama açığa çıkamaz. gözyaşlarınız vardır ama gözlerinizden akmaz. birine güvenmek, sarılmak ve bu sefer aldanmamak istersiniz ama o biri hiçbir zaman var olmaz, var olsa zaten yalnızlık olmaz. onun umuduyla yaşar ama bir süre sonra ona olan umudu da yitirirsiniz. işte yalnızlığın bittiği noktadır bu. çünkü en umudunuzu yitirdiğiniz sırada o biri karşınıza çıkar. ne var ki bir gün gitmek üzere girer hayatınıza. o yüzden kaçınılmazdır yalnızlık.

insan ruhunda atom etkisi yaratan,duyanların evlerden ırak olsun dediği,allaha mahsus bir şey.acep ne ola.bir bilene sormak gerek.

tesadüfen tanıştık seninle
uzun zamanda alıştık birbirimize
beni benden alırsın istersen
ama yalnızlığım sürer hep derinden

bu yanlızlık içime işlemiş çıkartamazsın
çünkü o senden eski
bu yalnızlık içime işlemiş çıkartamazsın
çünkü o benden biri

çocukken ben oynardım kendimle
yalnızlıkla hayaller peşinde
şimdi senle beraber olsakta
ben yalnızım yalnızlık özümde

bu yalnızlık içime işlemiş cıkartamazsın
çünkü o senden eski
bu yalnızlık içime işlemiş çıkartamazsın
çünkü o benden biri


seklindeki sozleri ile enfes bir pinhani sarkisidir.

sozler icin kaynak :http://www.sarkisozubul.com

(bkz: bana benden baska ben diyen yok)

insanın kendi kendisini daha iyi tanımasına olanak veren bazen gereken bazen de fazla gelen olgu.yalnızsanız fazla düşünürsünüz,yanlış yapma ihtimaliniz fazladır.bir yandan da tanımadığınız bilmediğiniz yönlerinizi keşfedersiniz.
belki bir anda alkolik yada keşde olabilirsiniz.yalnızsanız iradenizle başbaşasınızdır demek doğdurur.

bir sabah kalktığınızda telefonunuzun sadece bankaların ve bir takım alışveriş noktalarının gönderdiği spam sms.lerle dolduğunu gördüğünüz anda hissedilen şeydir yalnızlık.

nuri kurtcebe konuya şu şekilde bir yaklaşım getirmiştir; (bkz: tek başına)

kendi kendine konuştuğun sürece,son sözü daima sen söylersin...aslında yolun sonunda ki insan sana en yakın olandır,yolun sonundadır ve kaybedecek bir şeyi yoktur...

bazen insanın hasret kaldığı, bazen de bıktığı bir durumdur. insan kalabalık bir aile ortamında bile yalnız hissedebilir kendisini. bunun sebebi, kah sevgi yoksunluğu, kah o andaki ruh halidir.
yalnızlığı çekmek te zordur, yalnızlığı hissetmek te. insan kulaklarının uğultusunu, ruhundaki tüm sancıları dibine kadar hisseder yalnız kaldığında.
yalnızlık, bazen hüznün ta kendisidir, bazen de yaşamanın bir gerekliliği.

öyle anlar vardır ki,yalnızlığın ve hüznün o güvenli kollarına kendinizi bırakmak için sabırsızlanırsınız ya hani,işte tam da o anda etrafdaki herkes işinizi kolaylaştırır,"deniyorum olmuyor,sorun bende değil" diyebilme rahatlığı doldurur tüm hücrelerinizi böylelikle.bu açıklama gereklidir.çünkü kendinle baş başayken çokca açılacaktır bu konu."diğerleri"nin hata hanelerine eklenmek üzere yani..

yalnızsın!çünküsü yok..
yalnızsın..sesini duyan bile yok..
çaresiz kaldığında ve çaresizliğini saracak kimse olmadığında..
anlarsın ki yine yalnızsın..