seni seviyorum

değer verilmeyen insana çok kolay hak eden insana çok zor söylenen sevgi sözü

söylemesi kolay,uygulaması zor söylem...

söylenmesi zor yazması kolay söz.

şimdilerde anlamını kaybetmiş cümle.

seni sevmiyorum kadar anlamlı olmayan cümle.

en güzeli anne bireyine söylediğinde geçerlilik kazanan cümledir.

reklamdaki biyikli amcaya ozendiren, insani iyi hissettiren, karsindaki kisiye yapilmis en guzel itiraftir.

yıkık kent sevdası işte bitiyor...

oysa sen dokunurken bu şehre, şehir inlerdi.
adımlarından anlardım gelişini
bir çok insan yürüyor şimdi adımlarını sürüdüğün caddelerde…
ama hiçbiri senin yüzündeki tebessümü vermiyor bu kez benim yüzüme

şimdi gidişini herkes göz yaşlarımdan anlıyor.
sen olmayınca, hiç kimse olamıyor hiçbirşeyim…
eyleme dayalı göz yaşlarım akmaktalar bir bir…

dünyanın umurunda mısın?
oysa ben seni dünyanın şahdamarı sanırdım.
yıkılan kent sevdası işte burada biter
yaşlı gözler elbet bir gün diner
bir sevda kendini düne armağan eder.
sayısız sevmelerim şimdi neye yarar
ya da geç kalmış pişmanlıklarım…

yaram\az artık bana…
şimdi seni sonbahara sığdırıp tüm mevsimlerimi yaza gebe bırakıyorum.
sesi değince yüreğime başkalaşan adam!...
hangi bahar hazır olursun aşkıma?
bekleyim, sırtımda bıçak gibi keskin duran soğuğumla…

yaşanmışlıklarını sen biriktir öyle gel!...
ben yaşayamadıklarımla özlerim seni yine
kin vurmaz yüzüme bilirsin
bencillik nedir bilmem ben…
mart soğuğu değerken tenime, sen yaşa benim sahip olamadıklarımı…
yarınlar uzak değil biliyorum.
ellerin arayacak beni zamansız…
biliyorum…

sesi değince yüreğime sevda yeminini özleten adam!...
gideceksin biliyorum.
gecikmedin gitmek için, geldiğin kadar geç kalmadın yani
bu kadavra aşkımın yüzüne bile bakmadan
şehrimi enkaza teslim edip gittin…

güzel bakışlı, masal yüzlü dev kahraman!
ne çok büyüttüm gözümde seni ve ne kadar çok büyüdüm gidişinle
mevsimsiz bir yalnızlıkla sevdim seni
sevdiğimden habersiz dolaşırken sen bu caddeleri
kızıl nehirlerde boğulmamak için düşlerimi can simidi yaptım kendime…

sen benim tekdüze edilmiş masalımdın…
ben bir tek senin gözlerine kanardım.
sen duymasan da ben söylerim, kulaklarında çınlasın…
yaşıyorum, hep sana kalıyorum
ve ben hep seni özlüyorum…

duymadığın tek kelimeyi ödenmesi gecikmiş bir senet gibi
haczedilmiş kıymetli düş gibi adrese teslim ediyorum…
borcumun bedeliyse bu sözler
işte ödüyorum…

seni seviyorum...

kahraman tazeoğlu

söylenmesi çok zor insana ölüm gibi gelen fakat söylediğiniz kişinin kıçını kaldıran en ağır kelime.değecek birini bulmak gerek..

(bkz: i love you)

(bkz: aldatan erkek)

herkesin bildigi yalnız kullanmadıgı bir cümledifr.

şimdilerde pek bi demode olmuş söz.aynı zamanda anlamını da yitirmiştir.oysa eskiden...

ebru gundes ’in harika seslendirdigi bir burcin birben sarkisi.




seni benden almaya senin de gucun yetmez
su yarali kalbime benim de sozum gecmez
anlamasan da beni, dinlemesen de olur
başkasını sevemem yapma gulum ne olur

anilar kilitlemiş sana
resimler delil gibi bana
allahim da sahit buna

gel icimden seni alsana
kolaysa sen unutsana
yaziklar olsun bana
seviyorum, seviyorum seni çok

söylerken yürek acıtan,bir kere daha duyabilmek için insanın herşeyden vageçmeye hazır olduğu cümle.

çok şeyi degiştirmeye gücü yetebilecek bir cümle.

seninle olmanın en güzel yanı ne biliyor musun?


elin elime değmeden avuçlarımı terleten sıcaklığını taa içimde hissetmek.



seninle olmanın en kötü yanı ne biliyor musun?


’’seni seviyorum’’ sözcüğü dilimin ucunu ısırırken her konuşmamızda boş yere saatlerce havadan sudan söz etmek.



seninle olmanın en heyecanlı yanı ne biliyor musun?


aynı şeyleri seninle aynı anda düşünmek birlikte ağlamak gülmek. ve buradayken bile seni çılgınca özlemek...



seninle olmanın en acı yanı ne biliyor musun?


seni hiç tanımadığım bir sürü insanlarla paylaşmak. senin yanında olan, seninle konuşan herkesi çocukça kıskanmak.



seninle olmanın en mutlu yanı ne biliyor musun?


tanıdık birileriyle karşılaşma tedirginliği ile yollarda yürümek yan yana... elimdeki şemsiyeye inat yağmurda ıslanmak birlikte. elimde kır çiçeğiyle seni beklemek... aynı mekanlarda aynı yiyecekleri yemek.



seninle olmanın en romantik yanı ne biliyor musun?


sensiz gecelerde sana söyleyemediklerimi yıldızlara aya anlatmak... okuduğum kitabın sayfalarında dinlediğim şarkıların türkülerin şiirlerin her mısrasında seni bulmak.



seninle olmanın en zor yanı ne biliyor musun?


seni kaybetme korkusuyla hayatta ilk kez tattığım o tarifsiz duygularımı umut denizinin ortasında küreksiz bir sandala hapsetmek. sevgili yerine yıllarca dost kalmayı başarmak. yalın ayak yürümek bıçağın en keskin yerinde. kanadıkça tuz yerine gözyaşlarımı basmak yüreğime.



seninle olmanın tek yan etkisi ne biliyor musun?


nereden bileceksin?


sen benimle hiç olmadın ki. olsaydın avuçlarım terlemezdi... isırmazdım dilimin ucunu... özlemezdim seni yanımdayken.kıskanmazdım.



korkmazdım yollarda yürümekten. islanmazdım yağmurlarda... yıldızlara aya dert yanmaz, böyle her şarkıda serhoş olmazdım.



korkmazdım seni kaybetmekten ayaklarım kan revan atlardım sandaldan denize... ve her kulaçta haykırırdım seni..



ama sen hiç benimle olmadın ki...
ya aklin başka yerlerdeydi ya yüreğin...



can yücel

şarap tadında, yılları saklayan bir sevda olmasa da yüreğimde, yıllara meydan okuyacak bir sevda taşıyorum yüreğimde. yarına geç kalmak, seni kaybetmek olur en acısı sonun.
nasıl anlatmalı bu sevdayı, bilmiyorum. gözlerinde doğar ve büyür. gece yarıları yokluğunda bile alevlenir. ihanet edemez sana, emin ol. gecenin en karanlık olduğu anda, uykuya dalınca çocuklar, ışıklar sönür de bir sessizlik kaplayınca sokakları, sana adak bir ezgi bozar gecenin sessizliğini ve yüreğimin karanlığını aydınlığın bozar. hayallerim seninle, güzel. umutlarım yüreğin tellerine takılır. dilimde bir ezgi, hep sana adak. hep gözlerinle uyur ve hep gözlerinle uyanırım. bakışlarında mutluluğun en koyusunu bulurum.

azrail, benden canımı istiyormuş. borçlu kalırım da veremem. şiir tadında yaşamak varken seni, yol veremem sensizliğe.
seni seviyorum. can gibi…
uzakları yakın eyledim. seni, ben eyledim. hasretliğini de sevdim. keşke demedim. bekledim… bir hastanın beklemesinde sabahı. şeytanın günaha aşkında, annenin yavrusuna aşkında…
seni seviyorum. can gibi…
hazan rüzgarları esti de kıramadı dalımı. hiçbir şey dahil her şeyimi verdim sana. yüreğimi bin parça edip, her parçasını bin kez sevda suyunla yıkadım.
abarttığımı sanma..! seni ölümüne sevdim. bir gecenin kıskançlığında sabahı, öyle bir tutkuyla ki, ne prangalar eskittim sırlarda, bilemezsin
gökkuşağını sana boyadım. yaşamı gözbebeklerine odakladım. hayaline de olsa.ihanet etmedim.

bir özgürlüğüm vardı, gözlerine tutsak eyledim.
seni seviyorum. susuz kalmış bir yolcunun serabında suyu.
damarımdaki kan gibi, nefes gibi vazgeçilmezimsin. can gibi…
seni seviyorum. çünkü, seni sevmeyi seviyorum. öylesine bendesin ve öylesine sendeyim ki…

seni seviyorum. can gibi…

(bkz: gereksiz söz öbeği)
seven insan bunu her hareketiyle belli eder zaten, anlamak isteyen de anlar bir şekilde.gerek varmıdır seni seviyorum demeye.sevgi bakıştadır,dokunuştadır,muzur bir tebessümdür bazen.gerek varmıdır sözlere döküp basitleştirmeye?

kar$idaki henuz bunu bilmezken soylemekten hep cekinilir gelecek cevap yuzunden.
bu konuda demet akbag bir dizisinde noktayi koymu$tur. sevdigi çocuga "seni seviyorum" demeyi bir türlü ba$aramayan kiz,gerekce olarak da;
- ya bana hayir derse ? diye dü$ünüyor. demet akbag da ona cevap veriyor;
- seni seviyorum bir soru cümlesi degil ki....