ölüm

kiyisindan donenler varsa daha iyi bilir; hic kolaya benzemiyor.

(bkz: ben olmeden once )

herkezin kesin hayatinda en az bir kez istedigi ama yapamadigi sey.



insan bazen olmek istiyo
kalbine bicak saplamak
ya da bi kutu hapi icmek sonra sonsuzluguga uyumak
belki bileklerini kesmek
belki de yuksek biyerden atlamak
sadece olmek istiyo
sonucun ne olucagini bilmeden
sadece olmek istiyo.

nereye vardigi belli olmayan bir yolculuk.

yasamaktan zor mu kolay mi karar veremedigim olay.

hatıra geldiğinde, yaşamın tadını daha güzel alabildiğimiz kaçınılmaz sondur.

bir insanın öldüğünü gösteren patolojik belirtiler şunlardır:

-vücut sıcaklığının düşmesi (algor mortis),
-ölü morluğu (livor mortis) ve
-ölü sertliği (rigor mortis)dir.

(bkz: ölmek)

(bkz: sonsuzun başlangıcı)

ölüm zamansızdır..
isterse ölen 80 yaşında ki bir insan olsun genede zamansızdır,erkendir..
oysa daha çok şey vardır onunla konuşmak istediğiniz..
daha atacak çok kahkahanız paylaşacak derdiniz vardır.
ama birden hayatınızdan çıkar işte..
pat diye.
dönmez bir daha isteseniz de..
o konuşamadığınız şeyler atamadığınız kahkalar paylaşamadığınız dertler hep içiniz de yara olarak kalır..
silinmez..iyileşmez.

allah gecinden vermesin.
yasayipta gunah ustune gunah katacagima olurum daha iyi.

(bkz: ölmek yasak)

son mu baslangıcmı bilemiyorum,aldıklarıda mühim değil anımız itibariyle,en cok merak edilen olmuş olsada,cevabı olmaması nedeniyle konusmaktan vaz gectiğimiz,onu unutmamızın bir hediye oldugunu düşündüğüm sonu görülmez uçurum

doğum kadar gerçek bir olgudur.

’’insanların ölümü unutması beni mutlu ediyor’’nietzsche

’’ben varken ölüm yok,çünkü yasıyorum
ben öldükten sonra ölüm yoktur,çünkü ölmüşümdür’’montaigne

ölümü duymak istiyorum,
böylece korkmamak
yada yasamı düşünürken ondan kopmak,
evet bu istenc!
istediğim bu,
eriyen umutlarla paraya bulanmamak
uçuşmak ve çökmek suyun altına
ah orda aglamak ve tekrar yasamak

genel meraklarimizdan biri.

çizginin ötesine yolculuk.uykunun uyanışında;acı çekmeden hafifleyerek gezinebilme imkanı.vazgeçişin en keskin kokusu...ardında her şeyi bırakma dönemi.gidiş.

herkesin hakkinda hiçbir $ey bilmeden atip tuttugu konu.

i
dünyaya birçok kez gelmişim
yok olmuş yıldızların dibinden
ellerimde tuttuğum
ölümsüzlük bağlarını dokuyarak
şimdi öleceğim yeniden
vücudumu örten toprağa sarınarak!

ii
ne papazların sattığı
gökyüzünden bir parça aldım.
ne de tembel zenginler için
metafizikçilerin,
düzüp koştuğu, karanlıklardan.

iii
ölüm içinde yoksullarla bir olmak istiyorum
göğü elinde tutanların kamçıladığı
inceleme yeteneği olmayanlarla!
şimdiyse ölüme hazırım
beni saran bir elbise gibi
sevdiğim renkten
boyu bosuma tıpatıp; uygun
ve benim için gerekli olan
beni saran bir elbise gibi!

(bkz: pablo neruda)