düşünmek

çoğu zaman eylemekten daha yeğlenesi ruh-beyin aktivitesi.

’diyelim gece, diyelim alelacele yalnızsın
diyelim ki oturup beni düşünmüşsün
aglamıssın gride biraz siyah, biraz beyaz arar gibi
yeşilde mavi yok oysa, sarı hiç yok!
beni düşünmüşsün saçlarını akordeonlarla tarar gibi
küçücük bir kız gibi
küçücük bir delikanli gibi
küçük bir yaradaki büyük bir kabuk gibi
büyük bir yaradaki küçük bir kabuk gibi
kanar gibi, kanatır gibi, birlikte kanar gibi beni düşünmüşsün!’ dizelerini aklıma getirir ne zaman bahsi geçse bu kelimenin. yorucu, çoğu zaman mutsuz, umutsuz, yaşamın sınırlı dakikalarında ise inanılmaz zevk veren eylem.

bakırköy deki düşünen adamı görünce vazgeçilebilme imkanı olan..

(bkz: yürümek)
ki yürümek düşünmektir biraz da

(bkz: suç)

konuşmadan önce yapılması gereken eylem.

kısa zamanlı yapıldığında işe yarayan, bu safhayı uzun bir zaman dilimine yaydığınız zaman sonucunda sorun yaratabilecek yada üzerinde emek harcadığınız düşünceden uzaklaşacağınız eylem.

(bkz: zaman kaybi)

aslinda her sey o kucuk cocugun denizden cikmasiyla basladi..kosarak geldi,dusunu aldi..her cocuk gibi suyun altinda
o da o karsi konulamaz masumluga burundu..havlusuyla bir iki ozensiz darbeden sonra martilari gordu..ve agzindan o
sihirli kelimeler dokuldu..

-abii..keske benim de kanatlarim olsa..keske ben de istedigim yere gidebilsem ucarak..keske ucabilsem..

soyledigi sozlerin butun anlam derinligini barindirircasina o da sustu..tipki gozleri dolan abisi gibi..sessizlik bir kivilcimdir her daim..sessizlik aslinda olan bitenin arasidir,yasanandir..yasanan o an yasandi ve ilerideki yanginin ilk kivilcimi oldu..

ucmak..kanatlara sahip olmak sizi her istediginiz yere goturen..ozgurluk..hakimiyet..hicbiri aslinda tanimlayamiyordu tek kelimeyle bu hissi..korktu o da ilk basta dusununce herkes gibi,gulup gecmek istedi ama olmadi..beynindeki kucuklugunden
beri inatla kimseye elletmedigi ,yasakladigi bolge ilk kez yaniyorudu,kavruluyodu..gozlerinin daldigi her an gozunun onundeki kanat,onu goturuyordu..kendi cennetini boyuyordu,kendisi dolduruyordu..kopruleri ucarak geciyordu her seyden onemlisi
hayatinda ilk kez mutlu oluyordu,hayatinda ilk kez kendi bilinci disinda gulumsuyordu..

dunyadaki tek kanatlarimiz,dusuncelerimizdir.eger ozgur olmak icin cirpiniyosaniz,bosuna ugrasmayin..siz, hayatta oldugunuz surece kisitlanicaksaniz..size ait olan tek sey kafanizdakiler,soyut gercekler..dusunun..eger ozgur olmak istiyosaniz,kanatlarinizi takin..korkmayin kildan ince koprulerden,eger dusunuyosaniz kanatlariniz olucak,kopruler size islemicek..kendi cennetinizi boyayin,baskasina izin vermeyin..birakin gozleriniz dalsin..birakin da siz istemeden,yuzunuz isik sacsin..

son günlerde uykusuzluğuma tek sebep.boyle giderse de zombiye çevirecek tek etken.insana mahsus eylem, tefekkür=fikreyleme aktivitesi.sürekli bir neden-sonuç ilişkileri yumağında, kaybolmamaya çalışmak.kaybolunca deli; akl-edip yırtan veli! olur dikkat oluna.


ayrıca şu mesaj kutusunun altında "serbest" olduğu yazan şey
bak bak en aşağıda

aslında doğuştan gelmeyen yani öğrenilen bir eylemdir.öğrendikten sonra istesende bırakamazsın.insanın içini kemiren tüm sorunların kaynağıdır.şu anda hiç öğrenmemiş olmayı dilediğim durumdur.eğer herkes düşünmeyi kafa yormayı öğrenseydi bizim gibiler bu kadar düşünmek zorunda kalmazdı. toplumlar bilinçli verilen afyonları hemen kabullenmezlerdi...

her insanın özelliği de olsa düşünmek malesef zamanımızda bir çok insan düşünmekten korkuyor. düşünmek cezalandırılan bişi olduğu için sanırım!

(bkz: düşün düşün boktur işin)

insanı evrendeki diğer mahlukattan ayıran özellik. demek ki insanın asli görevlerinden birisidir, ibadettir. çünkü, her mahluk ancak kendi özelliğini ortaya çıkararak, yaşatarak kulluğunu yerinde getirir. derin haline tefekkür derler ve değişimi, adaptasyonu, ilerlemeyi sağlar.

insanın içini acıtan, can yakan eylem. düşünmek ayrıca insana "git bu sorunu çöz" komtunu da verir, ama çözülemeyecek sorunlarla karşılaşan insan daha çok acı çeker o zaman. insana duygularını veren ya da onları harekete geçiren eylemdir de aynı zamanda.

çok düşünen, boş düşünmeyen ve bunu durduramayan insanlar, hele bir de düşündükleri çözülmesi zor ya da kendileri için imkansız olduklarına inandıkları bir şeyse (bakın "imkansız" demiyorum, imkansız olduğuna inandıkları diyorum) kendilerini düşünmekten alıkoymak ve daha çok canlarının acımasını önlemek için kendilerini uyuşturma yöntemine yönelirler...

hayatın acı vermeye başladığı an, hayatı düşünmeye başladığınız andır. hayatın mutlu ettiği an ise düşünecek bir şeyin (sorun dememe gerek yok, düşünülmesi gereken her şey sorundur zaten) olmadığı veya düşünemediğiniz andır.

ayrıca:
(bkz: düşünce)
(bkz: aptal olup mutlu olmak)
(bkz: aptallik erdemdir)

dusunuyorum o zaman varım.

platon’a göre kendi kendine konuşma eylemidir.

(bkz: düşün düşün boktur işin)

cogito erge sum. yani dusunuyorum oyleyse varim sozuyle sabittir ki insana ozgu bir eylemdir.

insanlarin aksam yataga yattigi zaman uyuyana kadar gecen sure zarfinda yaptiklari is.. o anki duruma gore dusunulen nesne degisir..