doksanlarda çocuk olmak

muhtelif 88-90 doğumlu tayfanın çocukluk dönemi. daha kralı vardı;

(bkz: seksenli yıllarda çocuk olmak)

ikibinlerde çocuk olmaktan önceki son şanslı kuşakta çocuk olmaktır.
-imam amca gelir kızar sana

(bkz: çocuklar için korku unsurlarının gelişimi)

kurabiye canavarı’nın kurabiye yemesine özenmektir...

televizyonda $irinler, $eker kız candy izlemektir.

bilye oynamak, taso denilen cipslerin icinden cıkan hedeleri toplamaktır...

kokulu kücük defterler biriktirmektir, arı mayalı silgileri kokladıktan sonra kanser olup ölücem diyerekten korkmaktır...

trt’nin sabah programları acarken istiklal mar$ı’nı yayınlayıp, cocukların çok önemli oldugunu dü$ündükleri bu mar$ kar$ısında mum gibi dikilip mar$ı tekrar etmeleridir...

yoyo ile oynamaktır, cindy bebek’in donu var mıdır yok mudur ona bakmaktır. ken de neymi$ hemen almalı diye dü$ünmektir...
he-man ile sheila evlensin diye hayal kurmaktır...

çıkma teklifi almaktır, etmektir... "benimle çıkar mısın??" otomatikman sevgili olmaktır.

normal leblebi degil de $ekerli leblebi yemektir. 40 yıllık panço’nun doritos olmasına $ahitlik etmektir...

barı$ manço’nun cocuk programlarıyla büyümektir, bir gün ben de çıksam $arkı söylesem diye dü$ünmektir...

velhasıl muhte$emdir, süperdir, tekrar dönülüp ya$anılasıdır!


not:daha coook var ama dü$ünemem $imdi i$im var

gelmis gecmis en zevksiz giysileri giymeye mahkum olmaktir.

spice girls efsanesinin başını ve sonunu görebilen,grubun dağılma sürecini ağıtlarla geçiren,önce geri’ye grubu yarı yolda bıraktığı için kızan ve küsen,daha sonra tüm kızların dağılmasıyla dostluğa olan inancını kaybeden çocuktur.
daha sonraki ergen yıllarında kah pikaçu olan,kah digimon olan bu çocuk,spice kızların birleşmesiyle özünü bulmuştur.
her şey tamamdır.

harun kolçak ile kana girmenin demek olduğunu, bendeniz ile abajurların çok fonksiyonlu olduğunu, macit herifine otomobil aldırmak için beni otomobillendir söyleminin yeterli olduğunu, bir bilmecem var çocuklaaaarrr... tekerlemesini ve tarkan sayesinde kıl olmayı öğrenme şerefine erişmektir.

(bkz: bir nesil bunlarla çocuk oldu)
(bkz: o hikayedeki mallardan biri benim)

ceketlerin içindeki vatkalar yüzünden anneler amerikan futbol takımı gibi gezerlerdi ortalıkta.

-yonca evcimik,çelik,burak kut,tarkan gibi popüler kültür şahıslarını dinlemek hatta hastası olmak
-çılgın bediş izlemek,ve yonca evcimiğin gerçekten liseli bir kızcağız olduğuna inanmak
-ağızlarında mıknatıs taşıyan balıkların döndüğü düzenekten,mıknatıslı oltası ile balık tuttuğumuz bir oyuncak vardı
-ninja kaplumbağalardan,power rangers’tan karakter seçip "ben şuyum ben buyum" demek "hayır o benim" diyenle kavga etmek
-atari oynamak(ataride ördeklerin vurulduğu bir oyun vardı bir de bu oyuna özel silah vardı. herkesin atarisinde o silah bozulurdu,o oyunu oynayamazdık.)
-barış mançonun programına katılabilmek,onunla tanışmak için inanılmaz bir istek duymak
-tipitip sakız çiğnemek
-patlayan şeker
-ozmo diye ingilizce öğreten bi yayın vardı gazeteyle alırdık,bi de programı vardı yanlış hatırlamıyorsam
-teletubbies vardı salakçaydı ama izlerdik
daha neler var neler...kısacası çok güzeldi.

90’larda çocuk olmak, 80’lerde çocuk olmak, şunda çocuk olmak, bunda çocuk olmak, her sözlük oluşumunda neden popüler olduğunu anlamadığım başlık şeysi...
bitti gitti, büyüdük eşşek kadar olduk...

gitar çalmanıza neden olan en büyük şeyin metallica, guns and roses gibi gruplar değil de jess dayı ve marty mcfly olması.

"hey corc versene borç
olmaz maykıl bende de yok" diye bir şarkıyı bilmek, söylemek...

tsubasanın bölüm başında attığı şutun gol olduğunu görmek için bir gün boyunca sonraki bölümü beklemektir.

mahalle çocukuğuyla teknolojinin sonucu ev çocukluğu arası geçiş dönemini sindire sindire yaşamaktır.bu dönem çocukları çok şanslı olup, hem mahalle maçlarında topu ilk oyuna sokmak için yassı bir taşa tükürüp "yaş mı kuru mu" ikilemini yaşamışlar, hem de doyasıya bilgisayar oyunu oynamışlardır.

çocukla çocuk olmak kadar eğlencelidir.

2050’lerde mezarda olmak gibi bir şeydir.

yalan yok, pek cok keyiften mahrum kalmaktir.

oysa 80 lerde cocuk olacaktin ki o zaman gorecektin zevki eglenceyi.

zannımca, seksenlerde çocuk olmaktan kötü, iki binlerde çocuk olmaktan iyidir. bir nevi hayatın ortasında geçmiş bir çocukluktur. hem sokakta hem ataride (gerçek - sanal alem) büyümüş olmaktır. gerçeği de yalanı da öğrenerek büyümektir.

hem kaleci hem oyuncu olmak.

pop müzik kültürünün henüz türkiyede yeni yeni yeşermesine şahitlik etmek.

(bkz: hakan peker)