doksanlarda çocuk olmak

$u $arkilari bilmeyi gerektirir.

http://www.facebook.com/photo.php?v=506121029412757&set=vb.242480625794066&type=2&theater

defter, kitabı gazeteyle kaplayıp, 2 gün içerisinde o gazetenin yırtılmasıdır.

12 eylul darbesinin izlerini tasimaktir...


(bkz: gitme yavrum ya eve dönemezsen)

televizyondaki bayrağın dalgalanışını seyrederek yayının başlamasını beklemek,okulda dersin bitmesini beklemek,arkadaşlarınızın evinin önündesokağa çıkmalarını beklemek,baharın gelmesini beklemek,gelincede kırlara çıkıp piknik yapmak kelebek peşinde koşmaktır en önemlisi büyümeyi bekleyip büyüyüncede o günleri özlemektir.

ben 90’larda çocuk olduğum için (86 doğumluyum) bu mevzunun birebir müsebbibi hissediyorum kendimi.

valla 90’larda çocuk olmak benim için susam sokağı’nı izlemek, burak kut’un benimle oynama şarkısında oynamak, internet nedir, bilgisayar nedir bilmeden, günü saklambaç, birdirbir, seksek gibi oyunlarla yemek, misket toplamak demekti.
haa birde taso olayı vardı. hani cipslerin içinden çıkan yuvarlak şeyler. bende onlardan bayaa vardı mesela (bayaa derken 100’e yakın).

üstlerinde pokemon karakterkeri olurdu (pokemon mevzuuda 90’larda çıkmıştır, deli gibi izlerdim ayıptır söylemesi). gerçi bu biraz 90’lar sonlarına tekabül ediyor ama yinede 90’lar sayılır bence.

bugunlerde buyumu$ olmaktir.

milenyumu görmek ama ne olduğunu anlamamaktır.

yerde bulduğun cipsin içine karınca koyup arkadaşına yedirmek .
edit: asla kötü bir çocuk olmadım .

arkadaşının yeni aldığı 5110 cep telefonunu görüp vay be adamlar yapmış demek

(bkz: hakan peker)
(bkz: yonca evcimik) gibi şarkıcıların eğlenceli ama anlamsız şarkılarıyla büyümek demektir

gerçek anlamda arkadaşlıkların ve çocuk oyunlarının son on yılını yaşamaktır

her geçen dönem maziye hüzünle bakmak gibidir. tıpkı doksanlar gibi.

(bkz: onur mete)

(bkz: hakan peker)

pop müzik kültürünün henüz türkiyede yeni yeni yeşermesine şahitlik etmek.

hem kaleci hem oyuncu olmak.

zannımca, seksenlerde çocuk olmaktan kötü, iki binlerde çocuk olmaktan iyidir. bir nevi hayatın ortasında geçmiş bir çocukluktur. hem sokakta hem ataride (gerçek - sanal alem) büyümüş olmaktır. gerçeği de yalanı da öğrenerek büyümektir.

yalan yok, pek cok keyiften mahrum kalmaktir.

oysa 80 lerde cocuk olacaktin ki o zaman gorecektin zevki eglenceyi.

2050’lerde mezarda olmak gibi bir şeydir.

çocukla çocuk olmak kadar eğlencelidir.