bulutsuzluk özlemi

uçtu uçtu albümünden vazgeçilemeyen müzik grubu.efsane gibi biraz hayale yakın sanki.

çocukluğumun şarkılarının sahibi olan gruptur. babamın, benim ve birinin daha geçmişinin en guzel yerlerine dokunmuş gruptur. şili’yi bana öğretendir. muavin cocugun uykusuzluğunu hissedebildiği için varolandır. surekli aydınlık için bir dakika karanlık akşamları boyunca balkonundan, mahalleye konser veren temiz insanların hep içimde, aynı yerleri huzunlendirerek yaşayacaklarını bildiğim gruptur, çok önemlidir.

bel kemiği nejat yavaşoğullarıyla ilgili birçok çalıntı müzik sansasyonu mevcuttur.

güneşe olan hasreti belirten deyim.

uyku girmedi gözüme yine dün gece
seni düşündüm
ay ışığı sardı kenti bütün gece, üşüdüm
seni düşündüm

al götür beni
sar,ısıt beni

yağmurunda ıslandığımız
yollarında yürüdüğümüz
ılık rüzgarları kömür kokan kente

ben burda,sen orda
hasret bitmez
büyür sevda

sözleri bu şekilde devam eden hasret isimli manidar şarkının sahibi grup.

resmi facebook sayfalarıhttp://www.facebook.com/home.php?ref=home#/pages/bulutsuzluk-ozlemi/14411845479?ref=ts dır.

yeni albumlerinin ismi zamska’dir.

(bkz: numara)

(bkz: aşk zamanı)

kendimi bildim bileli değil, bilmeden de öncesinden beri kulağımda çınlayan melodilerin yaratıcısı grup. yıllardır dinlemediğimi fark edip dinledim de annemin ninnisi gibi yerleşmiş kulağıma melodiler. belki de bu yüzden ilerleyen yaşlarımda çıkan albümleri aynı tadı vermedi ve dinlemeyi reddettim. ama ilk üç albümü vazgeçilmezdir, eşsizdir, ilk albümdeki "bulutsuzluk özlemi" "dalgakıran" şarkıları melankolinin tarifidir. ayrıca ilk tarih bilgilerimi edinmemi sağlamışlardır, o zamanlar pek anlamasam da şili’den, hiroşima’dan falan.

sarkilarini cok sevdigim fakat gunesimden kac parcasinin sonundaki bitmek tukenmek bilmeyen nakaratin tekrarlanmasi gina getiren grup.

geçenlerde bir televizyon kanalında bulutsuzluk özlemi konukmuş..-kanal trt 2 ydi- neyse dek geldim izledim.. pek denk gelemiyorum benim hatam mı, yoksa bulutsuzluk özlemi mi çıkmıyor tv na bilmiyorum tabi... neyse ordan burdan konuşuldu... sonra bulutsuzluk özlemi nin senfoni orkestrasiyla verdiği konserler konuşulmaya başladı... ve "eğer dönemin kültür bakanı araya girmese antalya’daki konseri veremiyecektik, onun için erkan mumcu’ya bir teşekkür etmemiz gerekir dediler. yani nejat yavaşoğulları’nın erkan mumcu’ya teşekür etmesi gerekiyormuş konser için... ülkemdeki kuşbakışı rock görünüşü....

bu kesinlikle sistemin ve hatta "biz"lerin hatası... yabancı ülkelerin rock solistlerine ayılıp bayılan ve hatta tapan zihniyet, ülkesinde "bağdat" için (bildiğim kadarıyla tek) şarkı yapıp klip çekmiş grubu ve solisti "egosu yüksek, sesi ergenlik sesi" gibi saçma sapan bahanelerle "sallamaz"sa, gerçek bir "sanatçı" bir "politikacı"ya teşekkür etmek zorunda kalır...

bunların olmadığı bi ülkeye taşınmak istiyorum... çünkü anladım ki, bu ülke, taşınmak istediğim ülke asla olamayacak...

20 yıllık müzik efsanesi

(bkz: lili yar)

saat 21.00 da istanbul üniversitesi çapa kampüsünde çıkacak olan grup. festival 15.30 da başlıyor, biletler 5 ytl.

bugün çapa’da konser verecek olan grup.

çağlayan mitinginde ezan okunmaya başladığında şarkılarını yarıda kesip ezanın bitmesini bekleyen grup, türkiyenin en iyi rock gruplarından biri.

29 nisan 2007 çağlayan mitingi ne destek veren, sevilesi gruptur.
(bkz: yarınları aydınlatmak için biraz ışık )

(bkz: gune$imden kac)

20’nci yılını kutlamış olan rock grubudur.aşağıda grubun yirminci yılı için 31.7.2006 tarihli birgün gazetesinde bülent forta’nın yazdığı köşe yazısı görülebilir.


yazının başlığı hemen bize ünlü bir rock grubunu anımsatıyor. adını yanılmıyorsam yine mümtaz soysalın bir makale başlığından alan grup, 20. yılını kutluyor. türkiye gibi bütün değerlerini unutmaya eğilimli, her şeyin hızla tüketilip bir kenara atıldığı bir ülkede 20 yıllık bir geçmiş hiç de azımsanmayacak bir başarı. bulutsuzluk özlemi bu başarısıyla şimdiden bir klasik olmayı hak etmiş görünüyor.

20 yıllık serüveninde bir dolu ilk var bulutsuzluk özlemi’nin; her şeyden önce türkçe rock yapılabilmesinin yolunu açtıklarını vurgulamak gerekiyor. bir diğer ilk ise politik söylemle müzikaliteyi birleştiriken her ikisinden de taviz vermeyen bir tutumu benimsemiş olmak.

solun müzikle ilişkisi, üzerinde pek tartışılmayan; genellikle müziğin bir "propaganda aracı" olarak görülmesiyle sınırlanan bir ilişki olageldi. halk müziği formlarının üzerine yazılan "devrimci" sözlerle kısıtlı; türkü formu dışında her tür müzikal üretimi yozluk, halktan uzaklaşma olarak gören bir zihniyet genel olarak sola egemen oldu. 6o’lı yılların ortalarından itibaren ’aşık’ geleneği solun temel tercihi haline gelirken, büyük oranda toplumsal koşulların da etkisiyle müzik, politikanın doğrudan uzantısı olarak algılandı.

70’lere gelindiğinde halk müziği geleneğiyle, batılı rock formlarını birleştiren ve "anadolu rock" olarak adlandırılan akım solun da temel müzikal tercihini oluşturuyordu. kuşkusuz bu dönem müzikal kalite açısından seçilen türün özelliklerine göre son derece önemli müzisyenlerin de var olduğu bir dönemdi.



bulutsuzluk özlemi 12 eylül sonrasında toplumsal etkisini yitiren; kültürel alanda kendine tutunacak mevziler arayan solun popüler müzik alanında önemli bir odak noktası olarak ortaya çıktı. halk müziği normlarına bağlı kalmadan da politik müzik yapılabileceğini, rock müziğinin de batı’da olduğu gibi muhalif bir müzik olabileceğini hemen herkese kanıtladı.

’şili’ye özgürlük’ derken enternasyonalist, ’dede-baba-oğul’ da bir kuvay-ı milliye hikâyesi anlatırken "ulusalcı" , ’acil demokrasi’ derken demokrat, ’aç başını güzelim’ derken laik, ’sözlerimi geri alamam’ derken dönekliğe karşı, ’yaşamaya mecbursun’la umutlu; özetle bütün bunlar nedeniyle de devrimci bir grup bulutsuzluk özlemi. sadece sanatsal yaratımıyla değil, politik tutumuyla da devrimci bir grup. türkiye’de 20 yıl boyunca hangi muhalif etkinlik varsa orada onlar mutlaka vardır. akkuyu’da nükleer santral protestosunda, bergama’da siyanürlü altına hayır mitinginde, hasankeyf’te, diyarbakır’da, ödp, tkp, sendika gecelerinde, f tipi cezaevi uygulamalarına karşı yapılan eylemlerde, 1 mayıs’larda...

türkiye’de bir müzik grubu olarak varlığını sürdürmenin, müzikal ve politik çizgisinden ödün vermemenin ne denli güç bir iş olduğunu bilen bilir. bir tek albüm başarısının yoldan çıkarttığı; ya da başarısız bir albüm sonrasında yola devam edecek cesaretin yitirildiği grup serüvenleriyle dolu türkiye. kuşkusuz zaman sonuçta her şeyi eskitiyor; bachmann’ın deyişiyle "her dönem yeni bir anlatımı talep eder", ama şu bir gerçek ki söyleyecek yeni şeyi olan her rock müzisyeni artık bulutsuzluk özlemi’ni aşmak zorunda.