ben sana mecburum

attila ilhan ustanin,deliler gibi asik olan ve sevdigine kavusamayan kisinin caresizligini mukemmel anlattigi siir..turk edebiyatinin en onemli siirlerinden biridir..

ibrahim sadri bu guzelim siiri okuyarak bizi guldurmustur. siir cok guzeldir ama ibrahim sadri okumadikca.

(bkz: ibrahim sadri )
(bkz: sen icerdeyken ben)

$iir seven ya da sevmeyen hemen herkes tarafindan en azindan bir kulak dolgunlugu $eklinde dahi olsa bilinen super $iir.

siir bizzat ustad’in kendisi tarafindan da kasete okunmus,ve ibrahim sadri’nin zuhûr etmesinden sonra inandigim,bir siiri en iyi sâiri okur dusuncesinin,bir kez daha ispatlanmasina yolacmistir...

herkesin ezebere bildigi nadir şiirlerden biridir.

her dost icin ayrı ayrı ezberlenen anilarla birlikte istiflenen icsel yapittir.

üstadın kendi deyimiyle, tutkulu bir aşkın ardından, kızıl bir istanbul sonbaharında, şişli-mecidiyeköy arasında yürürken yüksek sesle okuyarak oluşturduğu şiir. "büyüdükçe büyüyor gözlerin" ve "içimi seninle ısıtıyorum" mısraları bile o kadar çok şey anlatır ki...

belki haziranda mavi benekli cocuksun mısraları bile ustadın ne kadar farklı sevdigini anlamaya yeterlidir.

hep bir yerlerde, ömür boyu unutmamak için yüreğimizin en gizli köşesine usul usul çizdiğimiz bir resim vardır ve bu resmide bir şiir öyle güzel anlatırki... ölene dek unutulmayan sevdaların şekillendiği; bir atilla ilhan şiiri.

bi yerde insanin en sevdigi siiri aklinda tutmasi gerektigini okumustum.en sevdigim mi bilmiyorum ama beni cok etkilemisti.

ben sana mecburum bilemezsin
adini mih gibi aklimda tutuyorum
buyudukce buyuyor gozlerin
ben sana mecburum bilemezsin
icimi seninle isitiyorum

agaclar sonbaha hazirlaniyor
bu sehir o eski istanbul mudur?
karanlikta bulutlar parcalaniyor
sokak lambalari birden yaniyor
kaldirimlarda yagmur kokusu
ben sana mecburum sen yoksun

sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
insan bir aksamustu ansizin yorulur
tutsak ustura agzinda yasamaktan
kimi zaman ellerini kirar tutkusu
birkac hayat cikarir yasamasindan
hangi kapiyi calsa kimi zaman
arkasinda yalnizligin hinzir ugultusu

fatihte bir gromofon caliyor
eski zamanlardan bir cuma caliyor
durup kose basinda deliksiz dinlesem
sana kullanilmamis bir gok getirsem
haftalar ellerimde ufalaniyor
ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
ben sana mecburum sen yoksun

belki haziranda mavi benekli cocuksun
ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor
bir silep siziyor gozlerinden
belki yesilkoyde ucaga biniyorsun
butun islanmissin tuylerin urperiyor
belki korsun kirilmissin telas icindesin
kotu ruzgar saclarini goturuyor

ne vakit bir yasamak dusunsem
bu kurtlar sofrasinda belki zor
ayipsiz fakat ellerimizi kirletmeden

ne vakit bir yasamak dusunsem
sus deyip adinla basliyorum
icimsira kimildiyor gizli denizlerin
hayir baska turlu olmayacak
ben sana mecburum bilemezsin.