ben küçükken çok salaktım

23 nisan uluslararasi cocuk senliklerini dogum günüme hazirlik icin yapildigini zannederdim.

küçükken kuaföre gitmekten nefret ederdim ve annem kahküllerimi keserdi. 5 yaşında falandım sanırın anlatılanlardan ve hayal meyal hatırlıyorum 2 yaşında bi kuzenim vardı ve abla olmuştum ya artık hemen kuaförlük işine el atmam gerekiyor tabi. elime makas geçtiği gibi kuzenime kahkül kesmek ilk işimdi. biraz fazla abartmışım sanırım çocuğun kahkülleri en fazla 1cm olmuştu. ama işin garibi şu ki ben bakın ne marifetliyim diye herkese göstermişim kuzenin saçlarını. oda sanki çok güzel olmuş gibi uzun bi süre ablam kesti saçlarımı diye ortalarda dolanmış. kabul ediyorum ikimizde salakmışız.

ben küçükken daha akıllıydım.

#511923

annem beşinci sınıfı okuturken öğrencisi okumayı sökmüştü.çocukcağız sevinsin diye hediye olarak da kocaman sarı bi kamyon almıştı.o kadar kıskanmıştım ki yıkmıştım ortalığı...çocuk da sırf ben ağlamayim diye hergün kamyonu okula getirmek zorunda kalmıştı.ben küçükken hem salak hem de kıskançmışım.

dere kenarında öldürdüğüm yılanların yavruları büyüdükleri zaman beni bulup sokacaklardı.. böyle bir inancın kırıntısı şu anda var bende. yani hala biraz salağım.

bütün paramı atari salonlarına verip gün boyunca okulda aç kalırdım milletin simit gazoz yapmasına özenirdim ama atariden de vazgeçemezdim.

artık saygı görmek isteyen bireyin mazideki günlerden söz ederek artık öyle olmadığını ispat etme çabası.

yatakhane kapi kollarina iceriden elektrik verip kapiyi acmaya calisanlara elektrik soku uygulardim.

küçükken canım sıkıldığı zaman elime bütün gazeteleri ve bütün boya kalemlerini alır gazetelerde ki insanları boyardım. hatta daha sonrada neden böyle yapmamışlar böle daha güzel oldu diye derin düşüncelere dalardım.

yilin ilk ayini nedense mart zannederdim.

cocukken kadinlarin kullandigi orkidin sebebini kendimce cozmustum! hmmm demekki kadinlar altina isiyordu bizim gibi yani hmm..seklinde dusunmus ve babama saygim daha bir artmisti..dedim ya cocuktum iste salakmisim.

sınıfta kalmayı bütün yaz ayı boyunca okulun içinde kilitli kalmayı sanardım...
benden daha salağı olamaz sanırım.

ben küçükken çok salaktim...

arkadaşlarımla dut ağacını taşlayıp dut düşürmeye çalışırken,yerden aldığım en büyük taşı atmadan hemen önce "çekiiiiillliiiin kafanıza düşmesin" şeklinde herkesi uyarmış ,yalnız taşın yavşak bir dala çarpıp kendi kafama düşeceğini hiç hesaba katmamıştım.o kadar salaktimki!!! halen o salaklığın izlerini taşıyorum...

deli gibi oyuncağım varken gider popo silme şeylerinin kutusuyla oynardım...

çizgi filmleri canlı zannederdim...

dansöz oynarken darbukanın çıkardığı sesi dansözün kalçasından çıkıyo sanıyodum gerçeği kabullenmem uzun sürdü tabi ne güzel olurdu gerçekten o ses kalçasından çıksa sırf bu yüzden küçükken dansöz olmayı isterdim hep ama gerçekler acıdır,hayallerim yıkıldı parçalandı.

anneme puştluk olsun diye ballı sütümü halıya dökerdim. asıl mallık suçu 3 aylık kardese atmamdı.

okullardaki atatürk büstlerinin önündeki topraklarda atatürk’ün yattığını zannederdim, biraz zaman geçince ’ulan koskoca insan ufacık yere sığar mı, üstelik bir sürü okul var nasıl olacak bu iş diyerek herhalde parça parça ayırıp bütün okullara bir parçasını vermişler gömmeleri için şeklinde bir çözüm getirmiştim kendimce..

okunan ezanları allah’ın okuduğunu sanırdım. bir gün bir şehirden başkasına gidince farkettim ki allahı’ın sesi değişmişti.anneanneme aaaa anneanne bak allah burda ezanı diğer sesiyle okuyor dediğimde anneannem dumur bir şekilde ne olduğunu anlayamamış suratıma bakıp kalmıştı durum ortaya çıktığında da salaklığımı ispat etmiş olmuştum.
not:büyüdüğüm yerde tek bir cami ve tek bir imam olduğu için meğer hergün 7/24 5 vakit aynı kişi okuyormuş.

oruç aylarında top atılacak denildiğinde de bir topu güüüümmm diye allah’ın gökyüzünden attığına inanırdım. bir oruç günü dışarda iftar vaktinde beni gökyüzüne bakarken bulan anneannem napıyorsun sen burda dediğinde allah’ın top atmasını bekliyorum hergün bakıyorum ama daha bana atmadı beni sevmiyor galiba top oynamamı istemediğinden olabilir mi dediğimde anneannem dumurdan dumura uğramış bir şekilde bana baktığını ve güldüğünü hatırlıyorum.