babam ve oğlum

bu filmle ilgili anılarım büyük benim.

öz babasını şöyle adam gibi 22 yaşına geldiğinde tanıyan bir adamsanız, babasızlık denilen duygu vakti zamanında yüreğinizi ezmişse, kesinlikle izlemeyin! eğer izleyecekseniz, yanında ağlarken rezil olmayacağınız biriyle izleyin ya da yalnız izleyin...

bu film ilk çıktığında, arkadaşlar ;

- olm sinemanın girişinde selpak mendil dağıtıyolar lan

tarzı muhabbetler yapıyorlardı. merak ettik haliyle. o zamanlar çok ama çok sevdiğim, resmen aşık olduğum bir kız arkadaşım vardı. öğretmendi. bigün kız arkadaşım ve onun öğretmen arkadaşlarıyla toplandık, gittik sinemaya. toplamda 6 kişiyiz. 4 bayan 2 erkek. yolda resmen dalga geçiyorum bunlarla ;

- bakın ağlarsanız karışmam, çok dalga geçerim sizinle.

tarzı laflar ediyorum. sinemaya girdik. koltuklara oturduk. daha filmin ilk sahneleri. bende kayış zedelendi. dede ve torunun elele tutuştuğu, çetin tekindor’un ağlak sesle torununu sevdiği ilk sahne ! ve manzara :

bildiğin salya sümük ağlayan bir adet ben..

ve sonraki sadığın ölüm sahnesi. çetin tekindor’un "açeydim gollarımı, getme diyeydim" haykırışı.. ben darmadağın.. sonlara doğru küçük elemanın okula giderken çantayı yere atıp "babamı özledim" haykırışı.. ve manzara :

toplamda 10 senelik ağlama miktarını 15 dakikaya sığdırmış bir adet ben..

kız arkadaşım beni teselli etmekten filmi izleyemedi. o derece..

ve dün gece.

kafayı demlerken film sidisinin ele geçmesi. izlemeye başlamak ve sarhoş kafanın da etkisiyle doya doya ağlamak.

çağan ırmak, olm sen var ya manyaksın.

çetin tekindor, insan değilsin abi sen. perişan ettiniz beni.

hedef ben miyim abi ?

hala gözlerim acıyo lan.

bu filmin mayasinda yatan asil durumu sadece bir baba ve ogul bilebilir.bilirsin babaya yaptigin hatayi..bilir bir baba ogluna ne hata yaptigini..susarsin ama susmalisindir da bazen ta ki o olum ani gelene kadar.

çağan irmak ’ın tüm tabuları yıkarak konuşulmayan ve adeta yaşanmamış kabul edilen bir dönemi özel televizyonlara taşıyan çemberimde gül oya dizisinden de güç alarak 12 eylül darbesi ile yara alan bir ege ailesini anlatanan eşsiz sinema filmi

çağan ırmak bu filminde de kamerasını parmak uçları gibi kullanarak harikalar yaratmıştır

film müzikleri muhteşemdir

dun aksam izledigim ve iste budur dedigim film..
oncelikle aglatiyor bir kere.. her insanin kendisinden pay cikaracagi bir film. o doneme gec kalmama ragmen icinde kendimi de bulabildim cunku bahsedildigi gibi propoganda yapan bir film veya sadece o donemi anlatan bir film degil bu. ki propoganda yapmasina da gerek yoktu cagan irmagin. bazi sahnelerin sonuna 1 cumle daha ekleyerek yapabilirdi bunu, bu kadar kolaydi ve sinemadan cikan herkes hep bir agizdan turkulenebilirdi. ama o yonetmenligini oyle konusturmus ki, kendisini de filmini de harcatmiyor. helal olsun.
her an filmi anlatmaya baslayabilirim kaygisiyla fazla uzun tutmayacagim ve hafta sonu bir kez daha gidecegim. ama herkesin mutlaka izlemesi gereken, sadece konu ile degil yonetimiyle de(elestirmen degilim) oldukca begendigim bir film. son olarak:
insan buyudukce hayalleri kuculur...
(bkz: red kit)-(bkz: tommiks)-(bkz: teksas)

duyduguma gore herkesin gozyaslari icinde salondan ciktigi film imis.ça?an yrmak varsa i?in içinde zaten pek kötü bir yapym olmasy da beklenmez aslynda.

ota boka duygulanan, ağlak bi insan olmama rağmen izlerken bırakın ağlamayı hiç birşey hissetmediğim bir filmdi. ve objektif bir yorum da yapamıyorum bu yüzden. kafamdaki -olmayan- baba kavramından kaynaklansa gerek. hayat işte. çiçekler falan..

üç defa izlediğim ve artık yine izlersem yine ağlarım korkusuyla izleyemediğim mükemmel bir çağan ırmak filmidir.

hümeyra’nın oyunculugunun doruk noktası. butun insan duygularını iceren muhtesem film.

(bkz: ajitasyon)

yetkin dikincilerin ne kadar muhteşem bir oyuncu olduğunu anlamamı sağlamış muhteşem çağan ırmak filmi.. son dönem türk sinemasının en başarılı örneklerinden..

(bkz: yetkin dikinciler)

çok başarılı oyunculuklarla dolu bir film. baba-ogul ilişkisinin irdelendigi araya -bir çagan ırmak klasigi olarak- 80 olaylarının da katıldıgı film. bu kadar ağlatmasının sebebi karakterlerin duygularının çok ön planda olması diye düşünüyorum. özellikle sadık’ın cenazesinde babasının isyanı oldukça etkileyiciydi. cenazeyi göstermemeleri de çok iyi olmuş, gayet gereksiz olurdu. ayrıca deniz rolündeki çocuga taptım. o küçücük haliyle nasıl da oynamış, aglatabilmiş.
"hayat acımasızdır ancak yine de zevk almayı bilmeli." ögüdünü verir. o kadar mutsuzlugun arasında ailenin şen şakrak halleri, yüzlerindeki gülümseme izleyenleri de gülümsetir. kesinlikle izlenmeli diyerek bitiriyorum.

(bkz: böyle kollarımı açaydım gitme diyeydim)

film baştan sona duygu filmidir. nabzınıza oynar.

cagan irmak’in su siralar vizyondaki filmi.12 eylulu elestiren film,fikret kuskan ve cetin tekindor’un super oyunlari ve dramatik yapisiyla sizi vursada hikaye anlatiminda yeterince iyi diil kanimca.yinede gorulesi film.

annem ve kızım da çekilse hiç fena olmaz..

(bkz: dedem ve babam)
(bkz: dedemin babası ve dedem)
(bkz: dedemin dedesi ve dedemin babası)

türk filmlerinde devrim yapan filmdir,ticari bir başarı söz konusu olmasa da en azından bundan sonraki filmlere örnek olabileceğini düşündüm fim.

film müzikleri bile insanı dumur etmeye yeten film.

12 eylül’ün o dönemde herkesin hayatında bir iz bıraktığını en güzel ifade eden filmdir.. babamın 45 günlük cezaevi macerasının sorumlusu olan komutan kişisi, lisede milli güvenlik dersime gelip, benim de hayatımda iz bırakmıştır.. hala darbe çığırtkanlığı yapabilen zihniyetlere saygıyla ithaf olunası filmdir...