çok başarılı oyunculuklarla dolu bir film. baba-ogul ilişkisinin irdelendigi araya -bir çagan ırmak klasigi olarak- 80 olaylarının da katıldıgı film. bu kadar ağlatmasının sebebi karakterlerin duygularının çok ön planda olması diye düşünüyorum. özellikle sadık’ın cenazesinde babasının isyanı oldukça etkileyiciydi. cenazeyi göstermemeleri de çok iyi olmuş, gayet gereksiz olurdu. ayrıca deniz rolündeki çocuga taptım. o küçücük haliyle nasıl da oynamış, aglatabilmiş.
"hayat acımasızdır ancak yine de zevk almayı bilmeli." ögüdünü verir. o kadar mutsuzlugun arasında ailenin şen şakrak halleri, yüzlerindeki gülümseme izleyenleri de gülümsetir. kesinlikle izlenmeli diyerek bitiriyorum.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?