babam ve oğlum

film baştan sona duygu filmidir. nabzınıza oynar.

(bkz: böyle kollarımı açaydım gitme diyeydim)

bu filmle ilgili anılarım büyük benim.

öz babasını şöyle adam gibi 22 yaşına geldiğinde tanıyan bir adamsanız, babasızlık denilen duygu vakti zamanında yüreğinizi ezmişse, kesinlikle izlemeyin! eğer izleyecekseniz, yanında ağlarken rezil olmayacağınız biriyle izleyin ya da yalnız izleyin...

bu film ilk çıktığında, arkadaşlar ;

- olm sinemanın girişinde selpak mendil dağıtıyolar lan

tarzı muhabbetler yapıyorlardı. merak ettik haliyle. o zamanlar çok ama çok sevdiğim, resmen aşık olduğum bir kız arkadaşım vardı. öğretmendi. bigün kız arkadaşım ve onun öğretmen arkadaşlarıyla toplandık, gittik sinemaya. toplamda 6 kişiyiz. 4 bayan 2 erkek. yolda resmen dalga geçiyorum bunlarla ;

- bakın ağlarsanız karışmam, çok dalga geçerim sizinle.

tarzı laflar ediyorum. sinemaya girdik. koltuklara oturduk. daha filmin ilk sahneleri. bende kayış zedelendi. dede ve torunun elele tutuştuğu, çetin tekindor’un ağlak sesle torununu sevdiği ilk sahne ! ve manzara :

bildiğin salya sümük ağlayan bir adet ben..

ve sonraki sadığın ölüm sahnesi. çetin tekindor’un "açeydim gollarımı, getme diyeydim" haykırışı.. ben darmadağın.. sonlara doğru küçük elemanın okula giderken çantayı yere atıp "babamı özledim" haykırışı.. ve manzara :

toplamda 10 senelik ağlama miktarını 15 dakikaya sığdırmış bir adet ben..

kız arkadaşım beni teselli etmekten filmi izleyemedi. o derece..

ve dün gece.

kafayı demlerken film sidisinin ele geçmesi. izlemeye başlamak ve sarhoş kafanın da etkisiyle doya doya ağlamak.

çağan ırmak, olm sen var ya manyaksın.

çetin tekindor, insan değilsin abi sen. perişan ettiniz beni.

hedef ben miyim abi ?

hala gözlerim acıyo lan.

hakikaten ağlatan film. ilk çıktığında izlemiştim 2005 yılında. ufaktık tabi. dün tekrar izledim. lan çok pis ağladım lan. yıllardır böyle ağlamamıştım. ben ağlamam öyle kolay kolay erkek adamım.

ne zaman izlense bu film, yine aynı duyguları aynı sahnelerde ya$arsınız...


"ben böyle duraydım, o gitmezdi..."

adetimdir. cok populer olan filmleri pek izlemem, izlesem bile seneler sonra izlerim. tipki bu filmi ciki$indan 4 sene sonra ancak izledigim gibi. $imdi izlemedigim zamanlara yaniyorum, o kadar zaman icerisinde tekrar tekrar izleyebilirdim oysa ki.

12 eylul doneminde i$kence sebebi ile hucrelerde hastalanan bir adamin cocugu ve babasi ile olan ili$kilerini konu ediyor, ama nasil dokunakli ediyor, nasil ic acitarak ediyor orasi bamba$ka konu.

sevmiyorum cagan irmak’i bu yuzden. di$aridan son derece dag gibi gozuken insanlari bile, yalniz ba$ina oturduklari odada aglatabilme yetisine sahip birisi. bu film de o orneklerden yalnizca birisi. oyuncular bamba$kaymi$ zaten. ozellikle cetin tekindor’un performansi beni yerle yeksan etti.

12 eylül’ün o dönemde herkesin hayatında bir iz bıraktığını en güzel ifade eden filmdir.. babamın 45 günlük cezaevi macerasının sorumlusu olan komutan kişisi, lisede milli güvenlik dersime gelip, benim de hayatımda iz bırakmıştır.. hala darbe çığırtkanlığı yapabilen zihniyetlere saygıyla ithaf olunası filmdir...

bu filmin mayasinda yatan asil durumu sadece bir baba ve ogul bilebilir.bilirsin babaya yaptigin hatayi..bilir bir baba ogluna ne hata yaptigini..susarsin ama susmalisindir da bazen ta ki o olum ani gelene kadar.

film müzikleri bile insanı dumur etmeye yeten film.

türk filmlerinde devrim yapan filmdir,ticari bir başarı söz konusu olmasa da en azından bundan sonraki filmlere örnek olabileceğini düşündüm fim.

(bkz: dedem ve babam)
(bkz: dedemin babası ve dedem)
(bkz: dedemin dedesi ve dedemin babası)

annem ve kızım da çekilse hiç fena olmaz..

çağan irmak ’ın tüm tabuları yıkarak konuşulmayan ve adeta yaşanmamış kabul edilen bir dönemi özel televizyonlara taşıyan çemberimde gül oya dizisinden de güç alarak 12 eylül darbesi ile yara alan bir ege ailesini anlatanan eşsiz sinema filmi

çağan ırmak bu filminde de kamerasını parmak uçları gibi kullanarak harikalar yaratmıştır

film müzikleri muhteşemdir

12 eylül’ün hayatımızdan alıp götürdüklerinin ufak bir kısmını gösteren, iç burkan, yürek acıtan, tüyleri diken diken eden film.

yayından kalkalı baya olmasına rağmen gündemden kalkmayan filmdir.
eminki babam ve oğlum hafızalardan hiç silinmeyecektir.

"erkek adam ağlamaz" inanışını yıkan başarılı yapım.

insana babasını özleten, çağan ırmak’ın yönetmenliğini yaptığı unutulmaz film.

sadık’ın olumunden sonra hastaneden donus sahnesinde babasinin arabadan inip haykirmasiyla beraber insani hickira hickira aglatan, esi benzeri olmayan bir turk sineması.

ağlatan yapım

insanın duygusal damarını tutan ve bitene kadar bırakmayan bir filmdir. ikinci kere izlemek mazoşizm’in ilgi alanına girer.
(bkz: ağlamaktan zevk almak)