regret

1999 yilinda cikan,evereve grubunun ucuncu ve coktugunun,samanalevinden farksiz bir grup oldugunun resmi olan album.
parcalar ise


misery’s dawn
fall into oblivion
kolyma
redemption
house of the rising sun
the eclipse of the seventh sun
dies irae (grave new world)
where no shadows fall

(bkz: seasons)
(bkz: stormbirds)
(bkz: e mania)

anathema nin alternative 4 isimli albumunun en guzel parcalarindan biri her anathema parcasi gibi ic acitan yogun bir parca.

ingilizce de uzuntu,pismanlik,vicdan azabi gibi anlamlara gelen kelime..

anathema’nin en guzel parcalarindan biri.

as i drift away... far away from you,
i feel all alone in a crowded room,
thinking to myself
"there’s no escape from this
fear
regret
loneliness... "

visions of love and hate
a collage behind my eyes
remnants of dying laughter
echoes of silent cries

i wish i didn’t know now what
i never knew then...
flashback
memories punish me again.
sometimes i remember all the pain
that i have seen.
sometimes i wonder what might
have been...

visions of love and hate
a collage behind my eyes
remnants of dying laughter
echoes os silent cries

and sometimes i despair
at who i’ve become
i have to come to terms
with what i’ve done

the bittersweet taste of fate
we can’t outrun the past
destined to find an answer
a strength i never lost
i know there is a way,
my future is not set,
for the tide has turned
but still i never learned to live
without regret

john frusciante sarkisi..

i regret my past
stay alone

senden uzaklara sürüklenip giderken,
kalabalık bir odada yapayalnız hissediyorum,
düşünüyorum da,
"kaçış yok
korku
pişmanlık
yalnızlıktan.."

aşk ve nefret kehanetleri
beynimde yer ediyor bir bir
kaybolan gülüşlerden geriye kalanlar,
sessiz ağlayışların yankıları..

şimdi ne olduğunu bilmemeyi dilerdim
hiç bilmezken
sonra, aniden geçmiş canlanır
hatıralar beni tekrar cezalandırır

bazen tüm o acıyı yeniden hatırlıyorum
şimdiye kadar yaşadığım
merak ediyorum bazen
ne olmuş olabileceğini..

aşk ve nefret kehanetleri
beynimde yer ediyor bir bir
kaybolan gülüşlerden geriye kalanlar,
sessiz ağlayışların yankıları..

ve bazen kesiyorum umudumu
neye dönüştüğümle alakalı
bir sonuca bağlamalıyım
yapmış olduklarımı

acımtıraktır kaderin tadı
geçmişi koparıp atamayız..
bir cevap aramaktan
asla vazgeçmedim,
biliyorum ki bir çıkış yolu var
geleceğimse belirsiz/ellerimde,
sıra bana da gelmişken
hala öğrenemedim
pişman olmadan yaşamayı..

i sat in regret
of all the things i have done.

(bkz: echoes of silent cries)