regret

senden uzaklara sürüklenip giderken,
kalabalık bir odada yapayalnız hissediyorum,
düşünüyorum da,
"kaçış yok
korku
pişmanlık
yalnızlıktan.."

aşk ve nefret kehanetleri
beynimde yer ediyor bir bir
kaybolan gülüşlerden geriye kalanlar,
sessiz ağlayışların yankıları..

şimdi ne olduğunu bilmemeyi dilerdim
hiç bilmezken
sonra, aniden geçmiş canlanır
hatıralar beni tekrar cezalandırır

bazen tüm o acıyı yeniden hatırlıyorum
şimdiye kadar yaşadığım
merak ediyorum bazen
ne olmuş olabileceğini..

aşk ve nefret kehanetleri
beynimde yer ediyor bir bir
kaybolan gülüşlerden geriye kalanlar,
sessiz ağlayışların yankıları..

ve bazen kesiyorum umudumu
neye dönüştüğümle alakalı
bir sonuca bağlamalıyım
yapmış olduklarımı

acımtıraktır kaderin tadı
geçmişi koparıp atamayız..
bir cevap aramaktan
asla vazgeçmedim,
biliyorum ki bir çıkış yolu var
geleceğimse belirsiz/ellerimde,
sıra bana da gelmişken
hala öğrenemedim
pişman olmadan yaşamayı..