yurtdışında yaşamak

gerek i$ sebebi ile gerekse okumak amaci ile kendi vatanindan uzaklarda bir yerlerde ya$amak zorunlulugu.kendi geleneklerini, orflerini ve adetlerini, cocukluktan beri suregelen degerleri bir $ekilde hayatta tutmaya cali$mak, hemde kendisi ile hic alakasiz insanlarin icerisinde.ezan sesine hasret kalmak, sokaktan gecen simitcilerin, sucularin, arabalarla car$af satan seyyar saticilarin bagirmalarini ozlemek, kom$u cocuklarinin yanli$likla bile olsa basip apar topar kactiklari kapi zillerinin seslerini artik sadece hayallerinde ya$atmak.

tamamen tahmini olarak soyluyorum ki herhalde insan hava kirliligini, gun a$iri gelen zamlari ve abartli olacak kabul ediyorum ama ba$bakanin ulusa sesleni$ konu$masini bile ozler duruma gelir.

kolay mi ya vatanindan uzak bir yerlerde ya$amak, ya$am sava$i vermek?

degildir.hem de hic degildir herhalde.

sabahin bir korunde pastahaneden daha yeni cikmi$ simsicacik peynirli pogacayi alamadigim, sabahin bir korunde otobus duraklarini mesken tutmu$ seyyar borekcilerden borek yiyip sut icemedigim bir ulkeyi ne yapayim ben.kurufasulyenin suyuna ekmegimi banamadigim bir ulkede ne kadar zaman omur tuketilebilir ki bir insan.trafigin rezalet ke$meke$i bile ozlenir olur bu durumda ya da kara ki$ta kapanan koy yollarini.kar yagmi$sa bile senin gokkubbende yagmi$tir, senin yollarini kapatmi$tir.vatanim dersin, anayurdum dersin, ulkem ulan burasi benim dersin, yine tatli bir buruklukla katlanirsin tum bunlara.ne de olsa dogdugun buyudugun topraklardir burasi.sarho$ olup gecenin bir yarisi nara atsan bile kendi vataninda atiyorsundur.ba$ka bir ulkede yaptirirlar mi bunu sana.

zor.

hastanelere gittigin zaman bekledigin ve omrunden omur alan kuyruklar bile senin insaninin olu$turdugu kuyruklardir, seslerini tanirsin, kokularini tanirsin, simalarini tanirsin.

yurt di$inda ya$amak ozlem doludur hasret doludur yahu.

evet çıtır simit ,gerçek beyaz peynir(yurtdışında çünkü yunanlıların peyniri en yakın tattadır bizimkine) ve çay ı özlersiniz ama en çok koyanı aileden uzakta olmaktır ,ne webcam ne telefon kesmez o eksikliği ,en hafifinden grip olduğunuzda bir mercimek çorbası bir ıhlamur yapacak birini ararsınız , türkiyedekilere de söyleyemezsiniz hasta olduğunuzu ,garip kalırsınız ,işleri yoluna koyup da türkiye ye temelli döndüğünüzdeyse kimseler anlamaz -ya abi/abla niye döndünüz ki? millet gider mersine.. tavrı geyiklerle karşılasırsınız ,ceken bilir der hayata burdan devam edersiniz.

(bkz: bülbülü altın kafese koymuşlar vatanım demiş)

insanlarin ozendikleri kadar ve dusundukleri kadar guzel olmayan birsey. sokaga ciktigin zaman ana dilini konusamiyorsun, zaman zaman yabanci oldugun icin asagilaniyorsun, cevrendeki insanlarla ilgi alanlarin uyusmuyor.

(bkz: okey kankaa)

(bkz: yurt disina gidememek)

hala yurt disinda yasamaya hevesli insanlari görünce üzülüyorum. ah keske gelselerde görseler ebelerinin... tövbe, tövbe...

tabi ki her ülkenin kendine göre zorluklari, kolayliklari vardir. ama manen olan zorluklar daha aci veriyor sanki. sonra bide avrupa, bati hayrani insanlar yok mu... sormayin gitsin...

yok efendim avrupanin bilmem kaç yüzü varmis... mis-mus... ona bakarsan ülkemizden bilmem kaç tane yüzú var... türkiye’de yasamak zormus... zor ama en azindan senin dinine küfreden yok... geçmisine, milletine küfreden yok... bunu avrupanin iyi yüzü de yapiyor... ama gelde anlat bu bati hayranlarina...

(bkz: perspektif)

çünkü yurdun hangi "yurt" olduğuna göre, hepimiz kesinlikle yurtdışında yaşıyoruzdur.

(bkz: benim yurdum st kitts ve nevis krallığı)

(bkz: dogdugun yer degil doydugun yer memleketindir).

kac sene surecegini bilmiyorsaniz ilk sene cok zor gecer..

sonralari da zor gecer..

ondan sonraki seneler de zor gecer..

ortada sayili günler olmadigi icin nihayet kurtulucaganiz gunlerin ne zaman gelecegini bilmediginiz icin hep zordur.
bir sure sonra dönmek de zorlasir artik. dönüsü degil de hic gelmemis olmayi dilersiniz.

alisir tabii insan zamanla ama hala zordur.
türkiye`de asla akliniza gelimiycek seyleri yapmak istersiniz, sevmediginiz yemekleri caniniz ceker, ismail yk ya duydugunuz antipati bile azalir.o kadar özlersiniz
ne zaman pencereden turkce konusan birilerinin sesini duysam, sokaktan cevirip turk kahvesi yapasim, tavla oynamak icin israr edesim gelir.

ey vatandaş ülkenin suyumu çıktı dedirten olay.

genelde yurda geri dönüş ile sonuçlanan bir aktivitedir.

"ha bir pakistan bir de hindistan’da yasamak turkiye’de yasamaktan daha beterdir" diye dusunen kisi icin hayatinin en guzel yillarini gecirmektir yurt disinda yasamak. bazen donmek zorunda kalinir ama ilk firsatta geri gidilecektir. "insanin kendi ulkesi gibisi yok" yargisi kimilerine cok uzaktir.

eskiden olsa "zordur, yok bize gelmez" falan derdim, ki demisligim var;

(bkz: #480843)

ancak gunumuz turkiyesinde son derece cazip bir hal almaya basladi. vatan yine vatan tamam ama insan artik eski insan degil. trafikte sirf korna caldi diye adam vurulur oldu bu ulkede. oruc tutmadigi icin dayak yiyen, biraz muhalif oldu diye iceri atilan, anayasal duzenin adi bile anilmayip khk'larla yonetilen bir ulke oldu burasi.

zamaninda ulkeden ayrilip baska ulkelerde rahat bir yasam kuran bu vatanin evlatlari, simdi arkamizdan ya guluyorlar ya da uzuluyorlar. gitmek mi daha zor yoksa kalmak mi, ikilemde kaliyor insan.

şu anda yapmakta olduğum eylem. ülkenin durumundan bağımsız olarak bu sene başında eğitim amaçlı geldim. bir aksilik olmazsa uzunca bir süre de buralardayım.

ne insanların düşündüğü kadar kolay, ne de anlatılageldiği kadar zordur.