yaslibirkisarehindussedegunler

sevgiliye en güzel hitap şekli.

"şimdi bu acıya bir son vermesi, kendisini terk etmesi, sonsuzluğa bırakıp gitmesi için birbirine yalvaran iki yüreğiz artık... ’’ayazda iki yürek’’ gibiyiz... sen benim şizofren aşkımsın... bense senin sızlayan vicdanın..." sözlerinin sahibi. insanı bu yaşta ergene çeviren adam.

masayı tırmalamayın. kaç para lan o masa biliyor musunuz siz. reziller..

kediler güzel uyanır’da ’kitaplardan başka nefes alacağım balkon kalmadı gerçeklikler şehrinde.’ diyen adam. güzel adam.

arnavutköy’de bulunan bir tasarım firması.


http://www.ideamimarlik.net/

"yemek yemek üstüne ne düşünürsünüz bilmem
ama kahvaltının mutlulukla bir ilgisi olmalı." diyen şair. yemek yemek yerine an itibariyle kahvaltı yapan birinden geldi bu da..

saygısızdır. karşılığında telefonu açmamak cesaret ister.

net insandır. bazı bireyler nick yazma kısmında ne taklalar atıyor sözlüğe girerken. yaz vedat kurtul, şifreni de 1234 yap, daha ne..

"büyükler sayılardan hoşlanır. onlara yeni bir dostunuzdan söz açtınız mı, hiçbir zaman size önemli şeyler sormazlar. hiçbir zaman ’sesi nasıl? hangi oyunu sever? kelebek toplar mı?’ diye sormazlar. ’kaç yaşındadır? kaç kardeşi var? kaç kilodur? babası kaç para kazanır?’ diye sorarlar. ancak o zaman tanıdıklarını sanırlar onu. büyüklere ’pembe kiremitten bir ev gördüm, pencerelerinde sardunyalar, damında güvercinler vardı’ derseniz, o evi bir türlü gözlerinin önüne getiremezler. onlara ’yüz bin franklık bir ev gördüm’ demeniz gerek. o zaman ’aman ne güzel!’ diye bağırırlar."

"kimsenin birbirine bakmadığı, yalan, ihanet, şiddet ve acımasızlıkla yoğrulmuş, yalnızca hayallerin göz göze geldiği bir hayattan intikam almanın en iyi yolu yaşamaktır." diyen yazar.

hayatta karşılaşabilecek en kötü şeylerden biri. sadece kendine ait bir mülkün yanması değil, proje aşamasında bulunduğu bir yerin yanması da evlat acısı gibi koyar insana.

sosyal bir mesajla bitirmek isterdim ama, olmadı.

" "sakın" dedi kendine, "korkma". bir hafta önceydi, anlamıştı. insan çok yalnızken, bir tane daha kendinden doğuruyordu içinde, "korkma" desin diye..." diyen yazar.

"nefret ettiğim bir şey varsa, o da insanların kendinizi berbat hissettiğinizi bildikleri halde neşeyle hatırınızı sorup "iyiyim" demenizi beklemeleridir" diyen kadın.

"herkesin yaşamında çıplak günler vardır; savunmasız, iddiasız, direnmesiz, gösterişsiz, öylece. yalın ve kendi halinde. içine kimsenin kabul edilmediği, alınmadığı, hani o ‘en yakın’ların bile.." cümlesinin sahibi.

"gece yarılarına kadar iş yerinde kalırsan maazallah tecavüz ederler kimsenin ruhu duymaz" diyen anneannedir.

psikolojik sorunları olan alt kat komşumun "hayalet beni kovalıyor" diyerek bir aşağı bir yukarı apartmanda koşturması. kapıyı açmadığım için vicdanımın rahat etmemesi. "kapıyı açarsam hayalet girer mi?" diye düşünmem. sonra hayaletin duvardan da geçebileceğini fark edip tırsmam. hayalet gelir mi gelmez mi diye düşünürken komşumun krizinin sona ermesi falan filan.

sözlüğü twitter gibi kullanmak oldu sanki bu da.

can yayınlarınca basılan kitabın arka kapak yazısını da yazayım tam olsun. hiçbir yerde arka kapak metnini bulamadım, buralarda bulunsun. belki kitabı satın almak isteyip konusunu merak edenlere spoilersız olarak yardımcı olur.

"italyan edebiyatında yenigerçekçilik akımının kurucusu kabul edilen cesare pavese bir kere daha günlük gerçeklerin ötesine geçerek, insanı saran büyük yalnızlığın ve hüznün romanını yazıyor. çocukluk yıllarını geçirdiği torino’ya bu kez bir iş kadını olarak dönen clelia’nın resim sergilerinde bohem çevrelerde karşılaşıp dostluk kuracağı kadınlar, erişemeyeceklerini bildikleri bir mutluluğun peşindedir. mutluluğun anahtarı kimisi için erkektir, kimisi için eşcinsellik, kimisi için paradır, kimisi içinse ölüm. clelia’nın bir otel odasında intihara giriştiğine tanık olduğu gencecik rosetta ile kuracağı dostluk, rosetta’yı yaşama bağlayabilecek midir? bu sorunun yanıtını yine torino’da yine bir otel odasında 17 ağustos 1950’de yaşamını kendi eliyle noktalayan cesare pavese veriyor. yalnız kadınlar arasında, dostlukların, başlamadan biten aşkların, umutsuzluğa dönüşen umutların ve ıssızlıkların romanı. cesare pavese’nin her romanı gibi bir çırpıda okunuyor ve okur ancak son satırına ulaştığında yazarın kırık dökük cümlelerle anlattığı öykünün gizlediği derinlikleri kavrayabiliyor."

"insanlar yorgun,
hayat tarafından cezalandırılmış.
ya sevgiyle ya da sevgisizlikle,
sakatlanmış.." diyen çirkin ihtiyar, harikulade yazar.

başlık içinde arama yapma özelliği. yazdığım şeyin daha önce yazılıp yazılmadığına bakmak için sayfalarca okumam gerekiyor.

"bazı sözler karanlıkta söylenir. bazı sözler hiçbir zaman.."