mitili

allah için yapıldığında sevap olması gereken eylem. sonuçta yaptığımız her şey onun için değil mi? değil tabi lan saçmalama.

dün akşam farkettiğim gerçek. biri benim arkadaşım olan insanlarla kafede oturmuşuz gırgır şamata falan. konuyu her zamanki gibi din muhabbetine getirdim. hararetli inanan vs. inanmayan tartışmalarından sonra içlerinden biri "bebeğinin adını allah koyarsan hemen ölüyor" dedi. o da yetmedi "istersen dene" bile dedi.

sonra düşündüm kendi kendime. ulan madem allah bu kadar yüce, kudretli; o zaman nasıl insan olarak yarattığı birine insan zekası verememiş? yanlış kod mu girmiş o ara?

(bkz: bu sefer yaratamadı)

hikayedeki öldüren adam açısından ele alırsak:

"ben birini öldürmeyi düşünüyorum"

sonra

"ben birini öldürdüm"

fikrin gerçeğe dökülüp dökülmeyeceğini fikir sahibinden başka kimse bilemeyeceği için bu iki kavram arasında bir fark aramak tehlikeli ve yasaktır. ayrıca çok saçma lan.

bak devam edeyim hikayeye:

"ben öldüren birini sikmeyi düşünüyorum"

hehe ünlem! ünlem! her yere ünlem koycam yeminlen

- (trakya şivesi ile, r ve n harfleri bastırılarak) tarayım ananı tıtıtıttıtıı (evet tarama efekti)

bunu yazacak kadar yaşıyorsam yanlış bir bilgidir.

gözü, kulağı, beyni kapatılmış; muhteşem bir yanılgı içinde olan bir türktür.

bu adamı psikiyatri koltuğuna yatırsan şunlar çıkar çok büyük ihtimalle:

bu kişi, ona göre türk olmak ’ne mutlu’ iken bana göre ’ne yazık ki’ olma ihtimalini kabul etmez.

hala, savaş çıksa tavayla kürekle saldırarak vatan kurtarma hayalleri kurar.

stresini facebook’ta ölü terörist resimlerine bakıp küfrederek atar.

"türk’ün türk’ten başka dostu yoktur, en iyi kürt ölü kürt, madem türksün göster ürksün xd xd" tarzı gruplara katıldığı görülünce saygı göreceğini düşünür.

vatan millet aşkından çok vatan millet gazından prim yapmaya çalışır ama işte işin kötü yanı bu değil, bunu yaptığının farkında olmamasıdır.

nasıl bi gazmış, nasıl bi öğretilmekmiş bu yemin ederim anlamadım gitti.

koltuk altlarıma bir serinlik vermiştir. çok da sikimizeydi.

hiç dinlemediğim en iğrenç şarkılardan biri. çok uzun bi kere.

tam anlamını kimsenin bilmediği (çünkü yok), bi gerizekalının ortaya attığını tahmin ettiğim kelime.

delikanlı değildir.

kısa ve öz bir şey söyleyeceğim: gerizekalılıktır. buna inanıp nasıl otuzbir çekiceksin ki?

gizli öznesi olan bir cümle. yani umarım sadece öyledir.

yıllar sonra ilk kez başardığım eylem. "lan kesin ben unutur bozarım" düşüncesiyle gördüğüm rüyamda kendime ziyafet çekip karnımı doyurduğumdan çok rahat geçiyor. diyecem inanmayın tabi. geberiyorum susuzluktan sinir stres had(t) safhada.

çıkıp duran bir çivi. dünyanın çivisi çıkmış dünyanın çivisi çıkmış... e milletin ağzı çekiç değil ki yerine taksın.

(bkz: rocknrolla)

for fuck’s sake: seks niyetine

gerçek hayatta faşist olamayan bireyin hayallerinin bir çeşit yansımasıdır.

diyecem sallamış olacam. ama tanım bulamadım. rüya tabirlerine baktım hiç böyle bi şey yok. "allah belamı versin" diyerek uyandım rüyadan.

sezonu bitirdiğim ve sonunda ilk kez gülmekten değil de hüzünle karışık bikaç admla gözyaşı akıttığım dizi. ben hayatımda bu kadar komik ve bu kadar "olmuş" diyebileceğim bi dizi görmedim.

dizi mantık hatası üzerine kurulmuş olduğu için içinde falso bulmak imkansız. ileride yaşayabileceği tek sıkıntısı kendini tekrarlayıp insanları sıkmak olur ki 20 bölüm sonrasında ben buna uzun bir süre için ihtimal vermiyorum.

ayrıca eklemeden edemiycem, daha fazla güldürecek o kadar unsur varken ben nedense en çok mecnun’un "neemiş" diye sormasına güldüm anasını satim.

tam anlamıyla feedback insanı.

bundan önce hakkında hiçbir fikrim olmamasına rağmen nedense sevmediğim bi diziydi. hatta behzat ç. ile ortak bölümlerini izlerken kendi içimde "ulan behzat ç. yi de böyle şeylerde kullanıyorlar" a benzeyen cahilce bi fikir yürüttüm. ama az önce ilk bölümünü izledim ve hastası oldum.