ladycapulet

oğlum biz çok komik ve eğlencli bir ülkeyiz aslında. vallahi bak.

takip edin, görün:

http://tinyurl.com/awcm86y

#1067129

cevaben, işte karikatür:

http://tinyurl.com/c29hwwf

albümü şuradan dinleyebilirsiniz.
http://tinyurl.com/c4qbscq

çok olağan olmasına rağmen, teknoloji çağında modern hayatlarımız yüzünden artık gerçekleştirme imkanımızın elimizden alındığı durumlar için de lüks tabirini kullanmak yerinde olur sanırım. ne diyorum ben? işe yürüyerek gidebilmek neredeyse herkes için lüks. bırakın işe yürüyerek gidebilmeyi, yürüyecek hoş bir yol bulmak imkansız artık. cep telefonunu kapatabilmek,haftasonu e-mailini kontrol etmeden yaşayabilmek ne kadar büyük bir lüks pek çoğumuz için. sonra sessiz bir parkta,sincapların daldan dala atladığı ağaçların gölgesinde bir bankta oturup kitap okumak mesela. kafa dinlemek ya da. reklam panosuz bir hayat belki.

19 mart’ta nihat doğan’ı konuk etmiş enver aysever programında.

şu an izliyorum bakalım neler demiş ünlü düşünür?

http://tinyurl.com/cktu4f9

iddiaya göre en iyi dostlukların edinildiği şehirdir. aslında doğruluk payı var bence de.

"istanbul’un manzarası çok güzel. ama ankara’da hep binalar var, gel şöyle manzaraya bakarak oturalım bir iki bir şeyler içelim diyemiyorsun. o yüzden hep insanların gözlerinin içine bakmak zorundasın.ben en iyi arkadaşlarımı ankara’da edindim."
(bkz: emrah serbes)

-tuzu uzatır mısın hayatım?
+bana değil, yarana..

melih gökçek’in ankara’nın dört bir yanından billboardlar aracılığıyla başbakan’a teşekkürlerini sunduğu hadise.

http://www.haberturk.com/gundem/haber/830381-gokcek-ankarayi-bu-afislerle-donatti

bugün avm gezme günü sanırım kendisinin. ekonomiye can mı veriyor acaba? belki de bana hediye alıyordur, neden olmasın?

alınacak mantıklı bir karardır. en kötü yanı ise birinin sigarayı bırakma sebebinin sizin sigaraya başlamanıza neden olmasıdır.

emrah serbes’e göre mazi:

işler yolunda gitmiyorsa mazi denilen şey bir enkazdır ve hatıraların da son kullanma tarihleri vardır.

dün akşam edirne’de joker clup adlı mekanda konser vermiş ve tarafımdan da yine hayranlıkla izlenmiş olan müzisyen.

rakı masasına yakışacak bir şarkı. bugün burada cumartesi olmasını diledim bir an.

low deep t şarkısı. cuma gecesine yakışır. meraklısı için:

http://tinyurl.com/d57vaw5

gerçekleri görmekte zaman zaman zorlandığım/kör olduğum doğrudur. ancak bunun dışında nesnelere karşı da hafif bir körlük durumum sözkonusu. abartmayayım şimdi ama işte miyopum ben. lens kullanıyorum, gözlük sevenlerden ve gözlüğün yakıştığı insanlardan değilim zira. neyse, asıl anlatmak istediğim bu değil şu an.

gözlük kullandığım dönemde banyoya gözlükle girdiğim falan olmuştur, çünkü o sizin bir parçanız oluyor, ayrı bir aksesuar gibi görmüyorsunuz. lens için de aynı şey geçerli.

dün gece banyoya girecekken lenslerimi çıkarıyorum. lenslerimi çıkardım, görüntü bir garip. allah allah iyice büyüdü galiba numaram diyorum. neyse banyodan çıktım, dişlerimi fırçalıyorum ve bir yandan da niye bir tuhaf görüyorum ben diye anlamaya çalışıyorum. bir dikkat ettim, ben meğer lenslerimi değil, lensin tekini çıkarmışım. çok acayip! kafan nerde kızım derseniz, ben de bilmiom ki..

bazen bir hitap şekli olabiliyor. geçen hafta metrobüste gördüm: herif çiçeğim diye kaydettiği bir hatuna mesaj yazıyordu.

kaldı mı hala bu nesilden ya?
ıyyk.

ruhsal dengesizliğimizin havalardan sirayet ettiğine dair bir hipotezim var. yoksa ben acayip dengeli bir insanım sonuçta, sorun benden kaynaklı olamaz. neyse diyeceğim o ki mart ayı bitti bitiyor, ortada bir bahar sözkonusu ama ilk mi son mu tam net değil.

dün akşam bir arkadaşımın başına geldiğini öğrendiğim hadise. yalnız yaşayan insanlardaki bu kapıyı da kilitleyeyim içgüdüsü fazla baskın sanırım. kızımız da banyo kapısını kilitlemiş, sonra kapı tutukluk yapmış, 1-2 saat içerde mahsur kalmış. kötü bir tecrübe.

yalnız, arkadaşın tepkisi şu: filmlerde o kapılar ne de kolay kırılıyor, yok öyle bir şey yaaa?

kilitli kalmak deyince, bir abi vardı, avustralya’ya giderken uçağın tuvaletinde kilitli kalmış. çok fena vallahi. klostrofobik bir ortam sonuçta.

demin akrabalarım beni ziyarete gelmiş. öğlen yemek yedik beraber. süper tatlı çocukları var. büyük çocukları kreşteymiş. her anne gibi çocuğunun zayıf olmasından yakındı kuzenim ve doktorla oğlu (kısaca g olarak analım) arasında geçen diyaloğu aktardı:

d: bu senenin sonuna kadar 20 kilo olmazsan, seneye 1. sınıfa başlaman için sana sağlık raporu vermem!
g: bu kötü bir şey mi?
d: sen okula gitmek istemiyor musun?
g: daha karar aşamasındayım. emin değilim, düşünüyorum.

zamane çocukları akıl küpü..

murat menteş’in son kitabıdır.