flavor of the week

bütün mühendislik alan derslerini kapsayan derslerdir kendileri.

birebir haftanın aroması olarak çevirebileceğimiz gibi kullanımı her hafta çorap gibi sevgili değiştirenlerin o değişen sevgililerini tanımlayıcı yöndedir.

ayrıca 90larda çocuk olanlar için ortaokul-lise yıllarının şarkılarından biri. en bilinen american hi-fi şarkısı. ilk çıktığında klibinin sürekli mtv’de gösterilmesi de buna neden olmuş olabilir. klipte kızımız otoparkımsı bir yerde şarkı boyunca yürür, bir sürü farklı farklı tipin önünden geçer, birkaçından laf yer, aldırmaz, en sonunda sevgilisinin onu beklediği arabaya geldiğinde de sevgilisini gayet çirkininden bir hatunla arabada sevişirken görüp etrafı dağıtma moduna girer, çocuğun arkadaşları da öyle bön bön bakarlar kıza.

(bkz: go for it)

(bkz: timing is everything)
(bkz: elysian fields)

klibinde ville valo’nun meşhur your pretty face is going to hell ceketiyle ortalıkta salındığı, pek hoş him şarkısı.

(bkz: anlık istek)

ne istemediğini bilmek kadar önemli, ama gerçekleştirmesi zor bir olaydır.

morrissey’in "but my heart is open, my heart is open to you" sözlerini yorumlayışıyla insanı başka bir boyuta geçiren şarkı.

her kelimesi ayrı güzel olan sözlere sahip şarkı. dinlerken, özellikle o bıçakların sırtınıza teker teker saplandığı hissini tarif etmek imkansız.

tipik bir başvuru formu sorusudur.

sıcak ve soğuğun değişik bir haz verdiği göz önünde bulundurulursa denenebilecek eylem. kızarmış dondurma’nın yandan yemişi bir tat olsa gerek.

beyaz tenli insanlara yakıştırılan sıfat.

insanları çalmayı seven şehir.

paranoya ile insanı haşır neşir eden, her şeyin zor olduğu bir ilişki yaşatan sevgili türü.

dolmuşların inatla içinden geçtiği ve insanları delilik sınırına yaklaştıran oluşum.

sponge bob’daki delikleri düşününce kafada soru işaretleri oluşturması muhtemel yenilik.

arnavutköy - kuruçeşme sularında bir mekanın adıdır aynı zamanda.

(bkz: can gürzap)

bakkal kapisina asilan absurd notlar (13)
kiz isteme diyaloglari (1)

angelina jolie’nin en doğru dürüst filmi olmasının yanı sıra, gerçekten insana çeşitli şeyleri sorgulatabilecek, defalarca izlense bile sıkmayan, hüzünlendiren film. soundtrack’i ayrıca güzeldir; özellikle aradan geçen zaman özetlenirken, arka planda wilco-how to fight loneliness çalması insanı ciddi bir melankoliye sürükleyebilir.