yaptığı espriye kimse gülmeyince rezil olmak

-muhittin abi biz sana gülmüyoruz.
-bitirdiniz lan beni.

-bu espriyi cem yılmaz yapsa reklam olur, ben yapınca rezil oluyorum ya... konuşmayın kardeşim benimle.

(bkz: bu da boyle bir anımdı)

espir gerçekten espriyse anlamayıp gülmemek daha büyük bir rezilliktir belkide. fazla kafaya takılmaması gereken bir konu.

en çok anlatanın güldüğü hatta düzeltiyorum sadece anlatanın güldüğü rezillik bir durum

hatunlu ortamda insanın içine daha bi oturur.(bkz: dertliyim sözlük)

önce biraz kızarır yüz sonra da morarmaya başlar insan...

yapılmaya çalışılan espriye gülünmemesi bi tarafa gülünmemesi halinde ortamdakilerin taşak geçmesi itin götüne girmekle eşdeğer bir durumdur.

acaba cem yılmaz’ın başına hiç gelmiş mi diye merak ettiğim durumdur.

bozulmanın en son safhası tepkiye karşı tepkisizlik.

ortamdakiler gülmek için yapılan esprinin kalitesini değil, değil espriyi yapan kişiyi ölçü alıyorlarsa, er kişinin burada verilen ince mesajı alıp yol alması gerekir

gözler yere kaydırlır ,yüzdeki acı gülümseme kaybolmadan işte bu da böyle bişey denilir,anında konu bir başkası tarafından değiştirilip hedef saptırılmışsa ne aladır.o arada insan toparlanma fırsatı bulur..

akabinde "ince espri var orda, anlamadın sen" diyerek karşıdaki kişi salak yerine konur.

(bkz: zeytin yağı gibi üste çıkmak)
(bkz: hem suçlu hem gerzek)

anlatana bağlı olduğu kadar anlatılanlara da bağlıdır. herkes espriden anlamaz vesselam. bazılarına açıklamak bile gerekir.

öğretici olması temenni edilir. beceremiyorsanız bir daha yapmazsınız.

-şey ben espri yapmıştım ama...

ben öyle diyormuşum böyle durumlarda, öyle diyolar.

.
.
.
-işte ondan sonra demiş ki; senin anan güzel mi? muahhahahfahaşhatk
topluluk:...
-o kadar komik değil aslında yani ama...

gibi kıvırma yöntemlerini sakın kullanmayın. yüzleşin kendinizle.

yapıldıktan sonra çok vakit geçmeden, "gülmeyen orospu çocuğu" denilerek olay toparlanabilir kimi topluluklarda.

önce espriyi yapan kişi güler, ardından kimsenin gülmediğini fark eder, bozulur, gülüşü git gide kısılır, etrafı bir sessizlik kaplar, sonra espriyi yapan kişi "e tabii şimdi komik olmadı", "niye gülmüyonuz lan, gülsenize" gibi cümlelerle işin içinden çıkar, ama o an asıl isteği yerin yarılması ve içine girmektir. olmaz tabii. eğer esprici şahıs yeterince takıntılıysa izleyen günlerde o anı tekrar tekrar yaşar, geceleri uykusu kaçar, olayın unutulduğuna emin oluncaya kadar -ki aslında diğer insanlar onu çoktan unutmuştur- o ortama girmemeye çalışır. ama aradan yıllar geçse bile zaman zaman aklına gelecek ve bilinçaltına itmeye çalışacağı bir anıya daha sahip olmuştur zavallı kötü esprici.

-hummmmm
-ole iste
-komikti ama di mi
-değil miydi
-neyse o zaman baska bir sey anlatim