önce espriyi yapan kişi güler, ardından kimsenin gülmediğini fark eder, bozulur, gülüşü git gide kısılır, etrafı bir sessizlik kaplar, sonra espriyi yapan kişi "e tabii şimdi komik olmadı", "niye gülmüyonuz lan, gülsenize" gibi cümlelerle işin içinden çıkar, ama o an asıl isteği yerin yarılması ve içine girmektir. olmaz tabii. eğer esprici şahıs yeterince takıntılıysa izleyen günlerde o anı tekrar tekrar yaşar, geceleri uykusu kaçar, olayın unutulduğuna emin oluncaya kadar -ki aslında diğer insanlar onu çoktan unutmuştur- o ortama girmemeye çalışır. ama aradan yıllar geçse bile zaman zaman aklına gelecek ve bilinçaltına itmeye çalışacağı bir anıya daha sahip olmuştur zavallı kötü esprici.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?