rakı içmek

içmesini beceremediğim, tadını sevemediğim türleri de mevcuttur. yeşil efe yaş üzüm rakısı istisnadır, candır.

meral okay ablamızın sözlerinden, minik serçe’nin sesinden gelsin...

http://tinyurl.com/39m5rn7

edit: yok lan minik serçe vokaldeymiş..

sanattır bu iş. masanı renklere boğacaksın, eline kadehine alıp melodilerle, dost kahkahalarıyla bezeyip öyle yudumlayacaksın.

adab gerektirir. her elde güzel durmaz rakı bardağı. içmeyi bilmek lazım. öyle hızlı hızlı yuvarlarsan ne olduğunu anlamazsın cin çarpmışa dönersin.
asıl tadı ağır ağır içmekten geçer. bunun yanında da dostlarla olan muhabbet muhteşem olur.

bakır bir ehl-i keyf’te, günbatımı boğaz manzarası eşliğinde, yarin gamzeli tebessümüyle içmek... dertler giden gemilerde, umutlar, masa da meze...

çok önemli içecektir.. haftada bir içmeniz gerekir. rakı içerken oturacağın insanlarda önemlidir. kıçlarıyla değil, ağızlarıyla içmeleri gerekmektedir.

sumanın, etil alkolle karıştırılarak, bakır imbiklerde anason tohumuyla ikinci kez damıtılmasıyla elde edilen alkollü sıvıdır rakı.
buz dolabında yeterli soğukluğa ulaşınca, yine soğuk su ilave edilerek ve istenirse buz konularak içilmesidir.

rakı, akşam içilir derler de ben öğleden sonra saat 17.00 gibi başlanılan rakı sofrasından haz alıyorum. hele bir de sahil kasabasında isen. mümkünse ege. zeytinyağlıları, balık mezeleri, otları...

sanırım özledim de dilime vurdu.