özlemek

el sallamanın ayıp olduğu zamanlarda gözlerimizi dudaklarımıza kadar düşürüp hüzünlerimizi biriktirdiğimiz yılların gölgesinde kaldı aşklarımız.
tam yakasından tutulan bir hayat bizimkisi yamalanmış, yavan, uzak…
gibi sözlere gebe .

şair seyit pelitli "şizofren istikamet" kitabında "özlemek neresidir insanın?" diye sorduğundan beri bana kafayı yedirten kavram.

kulaklarda bildigin ugultu yaratir. hic olmadi agizda kuruluk, kalpte carpinti. ustelik kalicidir bunlar, oldukca uzun bir zaman hem de.

bazı şarkıları dinleyememeye, bazı kitapları okuyamamaya, bazı filmleri seyredememeye yol açan şey.

somut yada soyut bir çok nesneye karşı duyulan, bazen hüzünlendirip bazen gülümseten bir his.
(bkz: hasret)

geri getiremeyeceğinizi bilmenin acı duygusudur.

bir anda tutuşur.

telefonundan hala silemediğin numarasını ararsın. karşına telesekreter çıkar, o minicik umudunun tam tersine. sanki cevap verecek miydi ki? hayır. ucu olmayan saçma salak bir umut belki ama, beklentiyi savamazsın ki. geldi mi yapışır benliğine, gitmek bilmez.

telesekretere dakikalarca konuşursun. ağlarsın. sesin titreye titreye ne kadar çok özlediğini tekrarlar durursun. ses yok seda yok. makine işte.

onun sesini bir daha duymama realitesini bile bile bitirirsin aramayı. ah bir de kabullensen sonsuzluğa göçtüğünü...

uykudan uyandıran şey. görüntüler bir bir düşer hatrınıza. sana bakarken, gülerken, sarılırken...
her biri cam kırığı olur batar yüreğinize. her batan camla beraber gözünüze hücum eden yaşlar birikir birikir...en sonunda çığ olur düşer. yürekte biriken özlem gözünüzden akar geçer.

her bir kaybedilen insanla beraber özlemler çoğalır da çoğalır. oluyor da, yürek bunları bir seferde onca zaman nasıl taşır, insanın aklı almıyor.

hiç bir şekilde güzel olmayan bir durumdur. ister eski günleri ister eski sevgiliyi özlemek olsun her türlü can yakar ve çözümü yoktur.

kokularla alakalı olandır, evet. bir yerde bir koku alırsın, içki sigara parfüm karışımı bir şey. özlersin..

olmasa da sevmeye devam etmektir...

özlenecek birileri olduğunu bilip sevinmektir bazen.

yaşanılacak bütün mutluluklardan mahrum bırakılmaktır.

en sevdiğiniz oyuncağı kaybettikten sonra araken hissettiğiniz duyguyu ifade eden kavramdır.

bilineni özlemekle, bilinmeyeni özlemek arasındaki ağır farkın farkındalığındaki bireyin acısını daha fazla hissettiği insancıl duygu.
ki vuslat varsa sonunda, güzel duygudur özlemek.

"bazen insan oyle ozlenir ki, ozlenen bilse, yoklugundan utanir" demi$ buyuk usta aziz nesin.

gecenin sarhoşluğunda insana çaresiz mesajlar yazdırabilecek duygu.
bakın şunun gibi;
sana yapışıp kalmak istiyorum. bütün gün sarılmak istiyorum ve sonra bütün gece nefesini hissedemiceğim kadar uzağa gitmeden sarılmak istiyorum, sen bıkana kadar bunalana kadar yapışıp öyle kalmak istiyorum, yani tahminimce sonsuza kadar kalp atışlarımı hissedebilceğin o mesafede kalmak istiyorum. evet böyle özledim seni öyle çok özledim ki özlem denen duygu utanıyo artık öyle çok özledim ki hobilerimin arasına özlemek yazmaya başladım hatta günlük hayatta naparsınız dediklerinde ben özlerim diyorum böyle özledim bunun ne kadar boktan olduğunun farkında mısın? delirmişcesine özledim özlemine ana avrat sövmeye başlamışcasına özledim özleminden nefes alamayacak hale gelecekcesine özledim bütün resimlerinin her milimetrekaresini bakmadan bir e bir çizebilecekcesine özlememin üzerinden yüz yıllık özlem geçti!
özlem bile bıktı artık ben ben bile bıktım artık özlemekten ayıp ama artık bitir özlemimi n’olur…
sonrada insanı ağlatır.özlemek en ibne duygudur.

artık saçlarını uzun parmaklarına dolayıp enseni koklamayacağı için, gidip saçlarını kısa kestirmektir.

yürüyorum..yolumdasın.
aklımdasın.fikrimdesin.içimdesin.
ben bunun için kızamıyorum kendime ..
sızlıyorum, özlüyorum, arıyorum seni.
her günüm böyle geçiyor nerdeyse.
ben rüyamda bile seni özlüyorum.

(bkz: ruya)

dun gordugun birisinim bugun hayalini kuruyorsan, aha budur ozlemek.