özlem

özlem…
ilk özlem ana rahmine düştüğümüz anda başlar.. dışarıdaki hayata çıkma çabasıyla… farkında olmadan neyi özlediğimizi bilmeden ilk kalp atışlarımızla bedenimizin ruhumuzun içine yerleşendir özlem.. bir ana anne sıcaklığına duyulandır özlem ….masum, çaresiz, sadece beklenmez mi? sıcak kollarında, sıcak bir nefesle uykuya dalmayı küçük beden.. ilk adım atışlar, ilk kelimeler, etrafı dünyayı tanıma telaşıdır özlem..bizi nelerin beklediğini bilmeden büyüme telaşıdır… evcilik oynamaya.. koşmaya arkadaşadır özlem..

özlem..
ilk gençlik hayallerimizedir.. bir masum mektuba.. bir bakışadır.. kaçamak el tutuşlara aşk oyunlarınadır.. oyunu ne olduğunu… dokunmanın acısını zevkini bilmeden.. bir cafe de oturmayadır özlem.. kalp atışlarına mahçup bakışlara… okul kırmaya aşk uğruna…sevgiyedir.. kalbimizi henüz keşfetmeden.. sevdayı henüz bilmeden..

özlem…
çocukluk, gençlik özlemini özlemeye özlem.. o masum sonu mutlu biten özlemler.. çocukken bir çikolataya özlem..bayramlarda bir kırmızı pabuça duyulan özlem… alınca mutlu olunan.. hoyrat gençlikte aşka özlem… bir bakışta bir gülüşte kalbi durduran…. sonsuzluk.. işte bu dedirten..

özlem..
en mutlu özlem… sonu olan.. sonu özlediğinle biten.. varışı sevdan olan özlemler..

özlem
ya gelmeyeceğini, gelemeyeceğini bildiğine özlem… ya orada olduğunu bildiğin ses vermeyene özlem…. ya özlemekten korkana özlem… ya yaşamaktan korkana özlem.. ya düşlere özlem.. ya yarını olmayacak aşklara özlem.. gideceğini bilerek sevilene özlem.. yaşanamayacaklara özlem… işte sonu olmayan özlem.. işte vazgeçilemeyen özlem.. işte çaresiz bekleyişe özlem.. insanın içini acıtan… boşlukta yaşanan özlemler… peki var mı bu özlemin sonu…? biter mi….? bu özlem.. söz verirsin kendine özlemeyeceğim diye… tutulur mu bu söz…..? kalbindeki özleme söz geçer mi……?

özlem sevgidir…
özlem güçtür..
özlem varoluştur.
özlem sevdandır..
özlem bekleyiştir…
özlem içindeki acıdır..
özlem özlememeyi hasrettir..
özlem özlemeyeni özlemektir..
özlem özleyeni özlemektir…
özlem gelemem diyeni bekleme güçüdür..
özlem gidene ağıttır..
özlem sevdana söz vermektir..
özlem kalbine söz geçirememektir.
özlem kaçış değil var oluştur…
özlem çaresizlik değil çaredir..
özlem vazgeçmemektir.
özlem kelimelerin yetersiz kaldığı andır.
özlem sessizliğin çığlığıdır..
özlem yaşamındır..
özlem gelmeyeceğini bilerek bekleyebilmektir.
özlem siyah gecelerde siyahın izi kalabilmektir..
ve artık..
özlem.............

kelimeler ile ifade edilemeyecek kadar agir ve aci veren bir duygu..hele asla goremeyeceginiz birini ozlemek..anlatilmasi en imkansiz olan ve icinizi kavuran bir aci yanginidir..

yuregi kavurucu, beyni bloke eden, du$unmenizi yahut sadece ozlediginiz ki$iyi du$unmenizi mecbur kilan lanet bir duygu..

...

"ozlem ki bir baskasinin ozlemine tutkunluksa
bir yerde hep ayni seyi ozluyoruz"

--- en güzel bişey ---

kerpeten arasında sanki başım
bir mengene durmadan sıkmakta
yoklugun yuzumde kanlı gozyasım
her geçen an coğalarak akmakta

karanlık bir odadayım bağlı gözlerim
yoksan gülmek bana suc olmakta
kırılmış yüreğim, tutmaz dizlerim
hayalin karşımda volta atmakta

bitir şu hasreti, bitir sevdiğim
azrail takvimden sayfa yırtmakta
yoklugunda anladığım tek şey sevdiğim
sen olmazsan hayat bana batmakta

05/07/2007 15. gün

özlediğin, gidip göremediğindir;
ama, gidip görmek istediğin
özlem, gidip görememendir;
ama gidip görmek istemen
özlediğin, gidip görmek istediğin
ama gidip göremediğin
özlem, gidip görmek istemen
ama, gidememen, görememen;
gene de, istemen.

o denli o denli çok beklettin
alıştırdın bekletmeye kendini
çok zamanlar geçti de geldin
senden çok seviyorum senin özlemeni...

bir bayan ismi.

sesimi biriktirmiyorum artık ağlama
ne kadar gelişmiş olsa da acı üretimi
yüzbinlerce kuş uçurdum hüzünden arınmış
sen ki zehirlerini soydun sevdanın ve zamanın
sesimi biriktirmiyorum artık ağlama
kalbimde özlemi yok imkansız baharların...

özlem,
ağır ağır ağırlaşır
yavaş yavaş yavaşlar
özlem
böyledir işte
hop hooooop!!!
durur...
hayallerine çarpar...

nicedir özlemişim bir elma ağacının dibine oturmayı
nicedir özlemişim bir dosta sarılıp ağlamayı...

kor alevlerin içinde yanıp kavrulmak, yüreğinin gittikçe daraldığını ve özlediğin yanında olmadan hiç bir şeyin senin için bir anlam taşımaması...

bir avcinin tufeginden cikan kursuna hedef olmaktan son anda yirttiginda o minicik yuregindeki mutlulugu paylasamamandir en sevdiginle.bir kanadinin kirik olmasidir.ucamamandir.yukselmeye cabaladigin anlarda yere cakilmandir daima.dustum yine diye gozunden yaslar suzulmeye basladiginda, seni avcunun icine alip, gozyaslarini silen birinin olmamasidir.payina dusenleri yalniz, bir basina cekmek zorunda olmandir.basini koydugun yastiktan baska kimseye derdini anlatamamandir.beklemektir, saniyeleri dakikalara, dakikalari saatlere, saatleri gunlere, gunleri haftalara, haftalari aylara katip buyuk bir umutla beklemektir vuslat gununu.ve dua etmektir.bekleneni son bir defa daha gormeden bir namlunun ucuna denk gelmeyeyim diye.

sevgili kardeşim,
aramızdan ayrılmanın 366. gününü dolduruyoruz. bizim için bu vatan için şehit olduğun gün gülerek ağlamıştık. seni çok seven, haftasonunu 1 saatte olsa göreyim diye uçaklarda gecirip uğruna rezil ettiğin özlem mi? senin yıl dönümünde yani dün nişanlandı. umarım bunları oradan görmüyorsundur. seni çok seviyorum can kardeşim. ruhun şad olsun.

hiçbir şey ya da hiçkimse, hiçbir şeyin yada başka kimselerin yerini tutmuyor, tutmasın da zaten.

(bkz: ölüm allahın emri, ayrılık olmasaydı)
(bkz: kitabe-i seng-i mezar)
(bkz: orhan veli)

(bkz: ozlem gurses)

ister yeşil gel bana, ister mavi, ister beyaz
değişmez
ama siyah gelme

gelirsen eğer
bir yaz yeli gibi gelebilirsin
bir elinde bir dal reyhanla

bir gün uç gel
bir keklik misali

çık gel bir gün habersiz
gel
ve bir daha gitme

yüzün karışıyor gözlerimde
kulaklarımda sesin

süzül gel
bir bahar güneşinde
biraz portakal rengi karıştır gelişine
biraz leylak kokusu
özledim

o denli o denli çok beklettin
alıştırdın bekletmeye kendini
çok zamanlar geçti de geldin
senden çok seviyorum senin özlemeni.

aziz nesin

"dokunacak kadar mesafe olmayınca özlem artıyorsa seni seviyor olmak demek değil midir bu" diyesim gelir karanlığa...