özdemir asaf

kelimeleri mukemmel kullanan en sevdigim lafi
’’damla kendini tamamlayinca damlar’’ olan sair.

"gelmesen onemli degil,gelsen onemli olurdu.."

mum yanıyor, zaman yanıyordu.

mumun alevi titriyor,

umudun alevi titremiyordu.

kim bilir kaç kişi ayrı yataklarda, birbirine sarılarak uyuyordur..

"kendimizden bir adadayız, dört yanımız başkalarından..." diyen şair.

herkes fazlasıyla sevmiş ben eksikleriyle de sevdim oysa, gibi ertesinde susmayı hak eden bir cümle sarfetmiştir ki, of ulan off dersin...

sana gitme demeyeceğim,
ama gitme, lavinia.
adını gizleyeceğim,
sen de bilme lavinia.

mısralarının şairi.

11 haziran 1923’te ankara’da dogdu. 28 ocak 1981’de istanbul’da oldu. asil adi halit ozdemir arun’dur. ilk ve ortaogreniminin bir bolumunu galatasaray lisesi’nde yapti. 1942 yilinda kabatas erkek lisesi’nden mezun oldu. istanbul universitesi’nde, once hukuk fakultesi’ne, sonra iktisat fakultesi ve gazetecilik enstitusu’ne devam ettiyse de 1947’de yuksek ogrenimini yarida birakti. bir sure sigorta produktorlugu yapti. ’zaman’ ve ’tanin’ gazetelerinde cevirmen olarak calisti. ilk yazisi 1939’da ’servetifunun-uyanis’ dergisinde cikti. 1951’de sanat basimevi’ni kurarak matbaacilik yasamina girdi. kendi siir kitaplarini basti. 1955’te yuvarlak masa yayinlari’ni kurdu.

ikilikler ve dortluklerden olusan ilk siirlerinde yogun bir soyleyis ozelligi goze carpar. insan toplum iliskilerine yonelik temalari konu edinerek dusundurucu bir siir evreni kurmustur. duygu ve dusunce yogunluguyla birlikte, alay ve taslama siirine egemen olan ogelerdir. insan iliskilerinin toplumsal ve bireysel yanlarini sen ben ikileminde vermistir. cok kullandigi sevgi, ayrilik, olum temalari, son donem siirlerinde giderek yerini kacis ve umutsuzlugun tedirginligine birakmistir.

siirin bir gorusu yansitmasi, bir iletisinin olmasi dusuncesinden yola cikmistir. yuvarlagin koseleri kitabinda siirin ve yazarin islevi konusundaki goruslerini dile getirmistir. bati siiri ve geleneksel turk siirinden yararlanarak verdigi bilesim sanatini zenginlestirip gelistirmistir.

Denizin Delisi

unutmak mi, delisin,
gitmesem de bekler orada deniz.
gelirsem bilmelisin
benim beklememdir burada deniz.
gitmek gibi gelecegim
denizin delisine.
delinin denizi gibi,
o ne kadar giderse.

bazen ufacık bir dizedir insanoğlunun içinde kıvılcım uyandıran.bedeni besleyen ruhun ,temel taşları olan belirli duyguları kesfetmenize yardımcıdır.

onunla “aşkın” tanımına tutulursunuz,aşk denen şey bu mudur diyerek dalarsınız gecenin koynuna .

onun size bakmasına hacet yoktur çünkü siz onun baktığı yönde olmayı tercih edersiniz.
belirli bir süre geçtikten sonra o herkes tarafından görülmeyen güzellği keşfedersiniz .zaten tam da asaf’ın dediği gibi herkes görüyorsa az güzel,yalnız siz görüyorsanız sevgi,siz biliyorsanız aşk ve kimse görmüyorsa yalnızlıktır.

eğer tercihiniz 3. sıksa ,tebrikler aşıksınızdır ve ufacık bir gülüş pencerenin pervazını aralar,birden iki kişiyi döndürür bir kişiye ,çiftimiz anılardan kale yapıp sığınsa bile , maalesef.........yetmez yalnız başına bir ömür bir kişiye.

kelimenin tam anlamıyla; onu bulmadan önce aramak,sevmeden önce haliyle de anlamak istersiniz .hatta ve hatta onu bir yasam boyu bitirmek degil de,ona hep yeniden baslamak istersiniz.

unutmak mı?
delisin...
gitmek gibi geleceğim
denizin delisine
delinin denizi gibi
o ne kadar giderse

demis asmis kisilik.kesinlikle en sevdigim sair,filozof..

her insanın bir öyküsü vardır.
ama her insanın bir şiiri yoktur.

*

özdemir asaf, şiiri olan;
şiir olan
insanlardan.

"öpmek, durulamamı$ bir önceki noktayı belirler,kendinden daha çok..."

"ormanlar düşünürdüm, uyurdum,
düşündüğüm ormanlarda kaybolurdum."

bir yerde o varsa,
onda da bir yer vardır.
yer nerede ya da ne kadarsa;
o yoksa o kadardır.
ama bir de o varsa,
yer hem hep kadar,hem her kadardır.
(yer,çiçekleri yemeyin,sf.24)

korku

aldanacaksan sevgilerinde, saf sevgilerinde
insanların yalancı gurularına..
kalacaksan parlak sözlerin etkisinde,
kelimelerinle onlara kapılacaksan,
yaşama!

oyun yapıp oynarlar seni
geceleri aralarında.
şarkı yapıp söylerler dostlarına,
roman gibi okurlar boş zamanlarında.

aldanacaksan gecelerinde, kara gecelerinde
aydınlık dünyaların sen insanlarına.
yanılıp içini açacaksan,
derdini gizlemeden durmayacaksan,
yaşama!

saklarlar dinlediklerini
en zayıf zamanında vurular seni.
uyduramazsan fikirlerine
başıboş hareketlerini
defe koyup çalarlar seni.

bekle dedi gitti
ben beklemedim, o da gelmedi
ölüm gibi birşey oldu
ama kimse ölmedi

’yaşamaya gelince. sayenizde, daha başka birkaç kişinin sayesinde onu biraz anlamaya çalıştım.
gözleriniz, arkamdaki gözleriniz olmasa yaşamak kırıcı olmaz. gözleriniz, gözlerime bakan gözleriniz olsun, gözlerim gözlerinize bakan gözlerimdir.’ demiş ya işte. işte öyle..

"ben aşkı hiç ölçmedim,aşk beni ölçtü.
aşka gönül ile düşersen yanarsın.
zeka ile düşersen kavrulursun,
akıl ile düşersen çıldırırsın.
duygu ile düşersen gülünç olursun.
aşka düşmezsen kalabalığa karışırsın, ezilirsin.
sersem sersem bakınıp durma , bir yol seç ..." dizelerinin sahibi.

"mesafeler diyorum; olmamalılar.." diyen insan.

"madem yalandı her şey, bıraksaydın da öyle kalsaydı. bana son yalanın ’ben de sevdim’ olsaydı.." sözlerinin sahibi.