ödünç verilen şeyi geri isteyememek

başkalarını incitmemek adına üzüldüğünüz, başkaları adına utandığınız, başkalarına hak etmediği kadar empati yaptığınız, sonra da kendinize kızıp kişilerin gıyabında sövmenize sebep olan lüzumsuz duyarlılıktır.
en yakınım bile olsa her fırsatta hatırlatırım. hatta o kişiyi kaybetme pahasına üstelerim. zira emanete, borca, söze sadık olmayan biriyse zaten hiç kazanım olmamıştır.

çok yakınlarınızdan dalgayla karışık isteyebilirsiniz ama ya samimi olmadıklarınız.onlarda ebediyete kadar kalabilir hatta belki nesilden nesile bile geçebilir.kitap neysede raket nasıl geri getirilmez...

en çok da kitaplarınızın ba$ına gelen hadisedir. arkada$a okuması için ödünç verirsiniz, ancak geri gelmez o kitap bir türlü...

isteyemezsiniz de ayıp olur diye, susarsınız beklersiniz. aslında kar$ıdaki insan ayıbın allahını yapar ancak siz usturup bozmamak adına "nerdeydi benim kitap ya?" $eklinde sormazsınız.

kitaplarınız degerliyse çok koyar bu size.


hıyar hala getirmedi kitabımı...

havadan sudan konusurken sozu tam da verdiginiz seye getirmek karsinizdaki bunu farkedince’’aa ne onemi var,acelesi yok ya kalsın biraz daha verirsin canım.kacmıyor yaa!’’demek sonra o gittikten sonra hıh sanki tekeline aldı,sorumsuzlugunda bu kadarı diyip kendi beyninin hucrelerine eziyet etmektir.

kendisi yakın bir arkadaşınızdır ve aranızda al gülüm ver gülüm hiçbir zaman olmamaktadır. ama sizede lazımdır daha önce verdiğiniz şey her neyse, sırf aranızdaki samimiyetten dolayı isteyemessiniz. zira onun getirmesini beklersiniz ama tabi ki kimi zamanda istemek beklemekten daha iyidir. istemesini bilene.

kitap ödünç verdiyseniz yüksek olasılıkla geri getirilmez. isterseniz de "ulan okumadın mı yoksa ikinci kez okumadan anlayamıyon mu kihehehehe" şeklinde pişkinliklerle karşılaşabilirsiniz.