milliyetçilik ile ulusalcılık arasındaki fark

biri var derken biri yok der.

milliyetçiyim diyemeyenler için uydurulmuş bir terimdir ulusalcılık.
içinden bazı şeyler boşaltılmış milliyetçiliktir ulusalcılık.
"faşistim", demenin bir başka yoludur ulusalcılık.
türkçe özürlü bir kelimedir ulusalcılık.

ulusalcılığın kaderi türkiye’nin avrupa birliği’ne girme süreciyle yakından ilgilidir; farzımuhal türkiye’nin avrupa birliği’ne giremeyeceği kesinleşirse ulusalcılık akımı dağılır ve evli evine köylü köyüne (solcusu/sosyalisti kendi asıl ideolojisine, sağcısı/kemalisti/dincisi kendi asıl ideolojisine) döner/avdet eder.
milliyetçliğin kaderi türkiye’nin avrupa birliği’ne girme süreciyle ilintili değildir; türkiye avrupa birliği’ne girse de girmese de milliyetçilik hep var olacaktır.

ulusalcıları biraraya getiren konjonktürel olaylardır, bundan ötürü ulusalcılar adeta "geçici bir saflaşma" görüntüsü içindedirler; milliyetçileri bir araya getiren ise konjontürel olaylar değildir, onlar kendilerini bildi bileli milliyetçidirler ve (hangi siyasi parti içinde yer alırsa alsınlar) ölene kadar öyle kalırlar.

her ulusalcı türkiye’nin avrupa birliği’ne girmesine karşıdır; ama her milliyetçi türkiye’nin avrupa birliği’ne girmesine karşı değildir.

atatürk milliyetçiliğiyle, son on yılda ortaya çıkan ulusalcılık arasında hiç bir fark yoktur.

"ben milliyetçiyim" diyen kişi, milliyetçiliği "kimliğinin asli unsurlarından biri" olarak gördüğünü ifade etmektedir; ancak "ben ulusalcıyım" diyen bir kişi, son yıllarda ülkemizde ve dünyada yaşanan gelişmelere karşı takındığı "siyasi tavrını" ifade etmektedir.

milliyetçilik fransız devriminden bu yana vardır ama ulusalcılık son on yılın ürünüdür.

her siyasal parti atatürk ilkeleri arasında yer aldığı için milliyetçi olmak zorundadır ancak atatürk ilkeleri arasında yer almadığı için ulusalcı olmak zorunda değildir.

milliyetçilik atatürk ilkeleri arasında yer alır, ulusalcılık atatürk ilkeleri arasında yer almaz.