le petit prince

yapılan büyük bir terbiyesizliği zarafetle karşılamış çok zarif bir yazar.

keşke öyle olmasaydı, mahcubiyetten öldürmeseydi insanı.

çok harika bir roman.

"büyükler sayılardan hoşlanır. onlara yeni bir dostunuzdan söz açtınız mı, hiçbir zaman size önemli şeyler sormazlar. hiçbir zaman ’sesi nasıl? hangi oyunu sever? kelebek toplar mı?’ diye sormazlar. ’kaç yaşındadır? kaç kardeşi var? kaç kilodur? babası kaç para kazanır?’ diye sorarlar. ancak o zaman tanıdıklarını sanırlar onu. büyüklere ’pembe kiremitten bir ev gördüm, pencerelerinde sardunyalar, damında güvercinler vardı’ derseniz, o evi bir türlü gözlerinin önüne getiremezler. onlara ’yüz bin franklık bir ev gördüm’ demeniz gerek. o zaman ’aman ne güzel!’ diye bağırırlar."

"birinin sizi evcilleştirmesini kabul etmişseniz, biraz olsun gözyaşı dökmeyi de göze alacaktınız."

"peki insanlar nerede? insan kendisini çölde çok yalnız hissediyor.
’insanların içinde de öyle hissedersin’ dedi yılan, ’arada pek fark yoktur.’ "