kulakları iyi duymayan yaşlılar

+dede bugun bahcivan geldi mi
-evet
+erken mi gitti ya
-evet
+bugun halbuki gelmemesi lazimdi
-evet
+eheheheh hay evetini.

+ amca nereden geliyosun evden mi?
- yook yook ya ben evden geliyorum!!
+ ...

belki gün gelip bizim de içinde olacağımız yaşlılar topluluğu. ama ben olsam bu topluluğun içinde olmak istemezdim, zira hayat o kadar boktan, o kadar acımasız ki, kulağım duymuyor diye çevremde olan bitenden habersiz olmak yerine ölmeyi tercih ederdim sanırım. saygıda kusur edilmemesi gereken insanlardır o ayrı, ben sadece kendi düşüncemi söylemek istedim...

...benim 80 yaşını çoktan devirmiş yarı arnavut(kocasından dolayı) halam bunlara örnektir...evdeki üç tv yi de son ses açar,hepsi de aynı kanaldır..eski şarkıları,fasılları falan yayınlayan trt 4 den şarkılara kendisi de eşlik eder...o sırada "hala,bakkaldan bişey lazım mı?" diye bağırınca da bana "ne bağırıyosun eşşek sıpası kulağımın dibinde!" diye kızar..çok tatlıdır çok...
diye hatıralarımı canlandıran başlıktır...

+dedeciğim nasılsınız
-yemem ben ondan
+yok dede nasılsın diyorum
-yemiycem ya
+ya dedeciğim iyimisiniz diyorum ben
-yemiycem yemek falan duymuyormusun sen beni sağırmısın
+evet dede..duymuyorum..sağırım..yeme..ben yerim.

uzaktan görüntüleri pek bir şirindir, yanlarına gidip konuşmaya kalkarsanız 5 dakikada bunalırsınız, aynı evde yaşıyorsanız sizi afakanlar basar. sürekli "neee?", "kiiiim?", neymiiiş?" gibi sorulara üstüste ve üstüste cevap vermekten yalama olursunuz. bağırarak konuşmaktan beyniniz şişer.

bir de bunların "sağır duymaz uydurur" modelleri vardır ki bunlar evlere şenliktirler.