kilise beklentileri karşılamaz gizemleri korur

umberto eco ile kardinal martini’nin karşılıklı mektuplarından oluşan "inanç ya da inançsızlık - yüzleşme" isimli eserde geçen; kardinal martini’ye ait bir söz. bu sözü, ketum duruş sergileyen her öğreti, ideoloji, inanç ve din için kullanmak mümkündür.

insan, beden ve ruhun birleşiminden müteşekkil bir varlık. çoğu zaman, duygularının kontrolünde hareket eden bu canlıyı avlamanın yolu; onun "korku" ve "merak" tepkilerini, sürdürülebilir bir şekilde kontrol altında tutmaktan geçmektedir.

ketum duruş sergileyen dinler, inançlar ve ideolojilerin kullandıkları formül budur. insanın, korku ve merak duygularına saplanacak olan ışıltılı bir zoka... sonrası, sadık ve âmâde köleler.

peki ya islam?

islam’ı diğer din, inanç ve ideolojilerden -bu yönde- ayıran nedir?

işte bunun cevabını, konu ile ilgili diğer yazarlara havale ediyorum... biraz beyin jimnastiği iyi olmaz mı?

evet kilise beklentileri karşılamaz. ama biz;

#1000463

bu entrydeki "ya islam?" sorusundan yola çıkarak tüme varalım.

birinci mantık hatası, islamı diğer dinlerden ayıran özellik meselesidir. yanlış.

islam zaten diğer dinlerin birçok öğretisi üzerine inşa edilmiştir. sebebi; diğer dinlerde insan mantığının ve ahlakının yetmeyeceği olguların olması. bu yüzden en son ve mükemmel din diyoruz islama.

ikinci mantık hatası: olaya kilise üzerinden yorum yapmak. yani hristiyanlar kiliseden medet umarsa biz müslümanlar kalkıp camiyi mi karşılarına çıkaracağız demek oluyor bu, -ki böyle denmek istenmemiştir, bu bir varsayım- eğer böyleyse yanlış. doğrusu; islamın fetişistleştirilecek bir simgesi, tapılacak bir putu yoktur.

eğer illa ki bir fetiş aranacaksa kitab-ı ekmel

gösterilir.

yukarda saydığımız ve daha da uzatılabilecek birçok mantık hatasını irdelemek mümkün. ancak; kilisenin gizemleri meselesine tekrar dönecek olursak, gizemli olmayan bir uygarlık yaratmaya çalışan kilisenin gücünü nerden aldığı sorusu sorulması gereken esas soru.