#resim

akademik resim formasyonuna sahip değilken, amatör cesaretle çizdiği kadehli-pipolu otoportre hayatında bir dönüm noktası olan, çallı kuşağı ressamı. aralarında simgeci çalışmalarıyla farklılık gösteren tek ressamdır bu arada.

Bu resim Pablo Picasso'nun genç metresi olan Marie-Thérèse Walter'i konu almakta. Genel kompozisyondan uzak olarak, resimde dikkatî çeken ilk unsur; Walter'in yüzü oluyor. Yüzü iki parçaya bölünmüş bir şekilde olan Walter'in soft bir lavanta pembesi ile resmedilen yüzünün tarafı oldukça durgunluk ve sakinlik ile temsil edilmekteyken, sarı yüzlü olan kısmı daha absürdlüğü temsil etmektedir. Picasso, Walter'in gündüz ile gece benliğini; masumânelikten cinsel hazza dönüşümü îmâ ediyor olabilir.

Bakışlarımızı biraz daha kompozisyona doğru çekecek olursak, arka planda yer alan baklava örüntüsünün Picasso'nun sıklıkla kendisi ile yıldızlarını buluşturduğu “commedia dell'arte”nin Soytarı (Harlequin) kostümü ile alâkası aşikârdır. Bu arka planı genellikle Picasso, belli tanıklıklar yapmada kullanmaktadır. Buradaki tanıklığı ise Walter'in gerek rûhanî gerek fizikî dönüşümlerine dair bir tanıklıktır.

Bu dönüşüm ölüme dönüşümdür. Resimde aynı zamanda bir "kendine beğenmişlik" ile alâkalı bir çeşitlilik bulunmaktadır. Walter, kendi ölümü ile yüzleşmekte ve onu bir baş olarak yansıtmaktadır. Kompozisyonun orta sağında yer alan yansıma, gelecekte siper almış kaderin kötülüğünün doğal bir röntgenini imlemektedir. Yüzün çehresi Walter ile benzemekte, lâkin bu sefer ne lavanta ne de sarılık; karanlık, göz yuvarları boş ve o cinsellik kısmından da eser yok denecek zerrede çarpık ve bükük; yaşlı ve dünyaya karşı oldukça kaygı beslemiş görünmektedir. Walter ise o tarafa doğru uzanmakta; benlik birlemek açısından.

Charles Demuth'un eseri. Bu resmin konusu, ressam Demuth'un, Philadelphia'dayken Amerikalı şair ve fizikçi olan William Carlos Williams'la karşılaşması sonucu ortaya çıkıyor. Demuth oldukça çok yönlü olan bir sanatçıydı ve her konuya uygun bir resim kılıfı da buluyordu. Tarzını da bu doğrultuda değiştirdi.

Bu figür, 1924 ile 1929 yılları arasındaki 5 yılda yaptığı 'soyut' arkadaş portresi. Bu tablo William Carlos Williams'ın bir şiirine göndermede bulunuyor. William'ın "Büyük Figür" şiiri üzerine 5 rakamı boyanmış bir itfaiye aracının şehir sokaklarında hızla ilerleyişini görme deneyimini betimler. Demuth'un tablosu şiirin olduğu gibi resmedilmesi olmasa bile, "yağmur/ve ışıklar"ı ve "gon çınlamaları/siren ötüşleri/ve tekerlek sesleri"ni kesinlikle duyumsayabiliriz.