Bakışlarımızı biraz daha kompozisyona doğru çekecek olursak, arka planda yer alan baklava örüntüsünün Picasso'nun sıklıkla kendisi ile yıldızlarını buluşturduğu “commedia dell'arte”nin Soytarı (Harlequin) kostümü ile alâkası aşikârdır. Bu arka planı genellikle Picasso, belli tanıklıklar yapmada kullanmaktadır. Buradaki tanıklığı ise Walter'in gerek rûhanî gerek fizikî dönüşümlerine dair bir tanıklıktır.
Bu dönüşüm ölüme dönüşümdür. Resimde aynı zamanda bir "kendine beğenmişlik" ile alâkalı bir çeşitlilik bulunmaktadır. Walter, kendi ölümü ile yüzleşmekte ve onu bir baş olarak yansıtmaktadır. Kompozisyonun orta sağında yer alan yansıma, gelecekte siper almış kaderin kötülüğünün doğal bir röntgenini imlemektedir. Yüzün çehresi Walter ile benzemekte, lâkin bu sefer ne lavanta ne de sarılık; karanlık, göz yuvarları boş ve o cinsellik kısmından da eser yok denecek zerrede çarpık ve bükük; yaşlı ve dünyaya karşı oldukça kaygı beslemiş görünmektedir. Walter ise o tarafa doğru uzanmakta; benlik birlemek açısından.
