kamera görsün diye ağlamak

en basit televizyona cikma yontemidir. hazirlani$i da cok basit.

gereken malzemeler;

bir adet sabahlari yayinlanan kadin programlarindan herhangi bir tanesine seyirci olarak katilmak(zamaniniz varsa atlayin gidin studyonun kapisina, biraz cazgirlik yapin hemen alsinlar sizi iceriye).

bir adet konuk $arkici.(ismail yk olsa dahi farketmez. aglama kapasitenle dogru orantili bir $ey bu)

evde cali$ilmi$ bir tutam aglama icgudusu. (oyle bir hale gelmelisin ki, dunyanin en komik fikrasini anlatsalar uzuntuden oracikta aglayabilmelisin)

hazirlani$i;

kadin programina gidilir, konuk sanatcinin $arki soylemesi beklenilir, tam $arki esnasinda evde de cali$ilmi$ olan aglama icgudusu serbest birakilir ve sular seller gibi aglanilir. ba$ta yonetmen olmak uzere herkes bu durumu $arkidan etkilenerek duygusalla$tigin ve agladigin $eklinde yorumlayacaktir. gerci yonetmenler senin ne sebeple agladigini gayet iyi bilirler, zira sen giderken onlar coktan donmu$lerdir bu i$lerin ko$esinden bucagindan ama reyting oluyorsa kaynagindan sual olunmaz.

yonetmen kameramana direktifi verir, kameraman direk sana yonelir ve tarananammm. i$te ekrandasin. ha bu durum senin ne i$ine yarayacak dersen, en fazla kom$ular gorur seni "aaa bak kiz bak bizim hilmiye de orda, ay agliyo mu o ne?" derler, kom$ularla aranda 1 aylik bir muhabbet kaynagi cikar, bir diger yandan da seni kadrolu seyirci olarak alirlar, eline de uc be$ kuru$ para verirler. olani biteni budur, ba$ka da bir getirisi yok.