kaldırımdaki çizgilere basmamak

çok kötü bir takıntıdır. çizgisiz bir yere gelene kadar karın ile göğüsün birleşme noktasında ince bir sızıyla bu ızdırabın bitmesini bekler insan. bir de sürekli yere baktıkları için karşıdan gelenle çarpışan vakalar da literatürde yer almaktadır. karşıdan gelen de yönünü değiştirmediğine göre muhtemelen o da çizgilere basmamaya çalışıyordur. sempati besledim bir an...

teoman’ın bir şarkısında geçer "tanırsınız benim gibileri boş sokaklardan, çizgilere basmadan yürüyen insanlardan, ama dün akşam dedim ki kendi kendime, kendi kendime düşünme, düşünme, kim anlamış ki sen anlayasın böyle" bu durumda her bi halta fazla kafa yoran insanların bir takıntısı olduğu sonucu çıkabilir mi? bence çıkabilir.

herkesin yaptığı fakat bir hastalık olduğu ortaya çıkınca "yok ben bankacıyım" diyerekten geçiştirdiği bir olay. hadi kabul edin. hepimiz hastalıklıyız. evet.

yillarca ilac kullanip "bende bagimlilik yapmadi" demek gibi bir sey.

bu bir hastalıktır,futbolda ceza sahasında foul yapmak gibi çekindiğimiz ve çekineceğimiz bir durumdur.

okb belirtisidir. erken teşhisle bir nebze de olsa önüne geçilebilir. küçük yaşta başlar.

nerde cizgi gorsem ve uzerimde bir takinti olusturursa aklima hep as good as it gets filminin basrol oyuncusu jack nicholson gelir. zaten bu filmden sonra arada bir cizgiler takinti yaratti bende de. cizgi takintisini gormek istiyorsaniz bu filmi izleyin bence. bu hastalik bile bu filmden sonra cok anlamli ve sempatik olabiliyor...

uzun yıllardır park eden arabanın yanından 5 adımda geçme eylemime benzeyen başka bir eylem. büyüdükçe adımlarım 3’e düştü ayrı konu

(bkz: obsession)

yol boyunca hiçbir çizgiye basılmışsa yapan kişi bir zafer kazanmışcasına sevinir. belki de sadece anlık bir mutluluk için yapılır...

obsesif kompulsif bozukluk olan kişilerin gerçekleştirdiği eylem.

hep yapmama bir anlam veremeyerek yaptigim delilik ornegi bir eylemdir.

katiyetle başa bela bir takıntıdır,çizgileri takip etmeye çalışırken sık sık karşıdan gelenlerle çarpışma vakası gerçekleşir fakat vazgeçilmez ısrarla çizgilerden hoplaya zıplaya yola devam edilir.

akıl hastanesinde sonlanıcak oyun.

’kaldırımda çizgi yoksa ne bok yicez’ dedirten başlık.