intihar

kurtuluş....

(bkz: yenilmek)

kurtuluş mudur yoksa hiç bitmeyecek olan acı bir yolun başlangıcı mıdır? bir türlü karar verememişimdir.
bazı bazı yüreğim boğazıma geliyor, nefes alamıyorum, diyorum ki şuracıkta bitirsem şu işi, bekle bekle gelmeyecek bu ölüm, en iyisi kendi işimi kendim göreyim. yok yok, cesaret edemiyorum bir türlü. vazgeçiyorum. türlü türlü yöntemler, olmadık şeyler beliriveriyor kafamda. eh, şeytanın işi yok tabii, bizlerle uğraşıyor... yahu değer mi? yok arkadaş, değmez. iki kıçı kırık insan evladının lafını takıp, dünyevi buhranları büyütüp kafayı kırıp ömrü billah cayır cayır yanam mı ateşlerde? o kadar da yemedik kafayı herhal.

cesaret isteyen ve yine de, son eylem olması nedeniyle, nasıl intihar ettiğinin sonradan önemli olduğunu farkettiğim eylem. misal virginia woolf ceplerine taş koyarak kendini suya bırakırken, sanki güçlü bir rüzgarla sakuralar dökülmeye başlar. halbuki kendini bilmem kaçıncı kattan aşşağıya atıp, kafasını patlatan jerzy kosinski’nin intiharı unutulmak içindir.

insanların bir kurtuluş olarak başvurdukları çözüm yoludur güya şavaşmak dururken hayatın zorluklarıyla.

emile durkheim’ın üzerinde özellikle! durduğu iki konudan biridir. diğeri için;
(bkz: anomi)

kişinin kendi özgür iradesiyle yaşamını sonlandırması. kararlı olan kişi kesinlikle açık vermez, eylemi gerçekleştirir ve ölür.
intihar edeceğim diyen kişi de aslında yardım ister bilinçsizce..

kınadığımız, ’şu güzel ortamı bozuyorsun’ dediğimiz eylem. ’geride kalanları hiç mi düşünmüyorsun?’ diye sızlandığımız an. ’derdi neymiş ki?’ diye söylendiğimiz durum. ’valla çok mutlu bir insandı daha yeni konuşmuştuk, mümkün değil’ diye hayıflandığımız şey.

bazılarına göre cesaret, bazılarına göre acizlik, bazılarına göre ise hiç bir şey. işte o hiçliği düşünenlerin acılar bütününü sona erdirmesi durumudur sadece, başka bir şey değil.

cesaret işi olmasından öte insanın içindeki öfkeyi öç alma duygusuyla dışa yansıtmasında kullandığı eylemdir. çoğunlukla kendisini üzen ya da yaralayan kişiye suçluluk duygusu hissettirmek asıl amaçtır.bu bağlamda gerçek anlamda koşulsuz sevgi alamamış bireyler koşulsuz olarak kimseyi sevemediklerinden intihar düşüncesiyle başedemeyip eylemi gerçekleştirirler.ancak kişi koşulsuz sevmeyi biliyorsa geride kalan genellikle bir ya da iki kişiyi düşünerek intihardan vazgeçebilir.

her bireyin belirli zamanlarda aklından geçirdigi ancak göründügü kadar kolay olmayan eylemdir .

belki de insanın kendini en çok özgür hissettiği an. ölümünü bile seçemezsen nasıl özgür olursun ki

emanete hıyanetin ta kendisidir.

bu bedenin iyi ameller işlemek adına kiralık alındığını unutan zavallı beyinlerin eylemidir.

şu aralar cıvık bir reklam kampanyasının bilinçaltımıza enjekte ettiği zehir düşünce. (bu kampanya sayesinde en normalimiz bile gereksiz yere intihar düşüncesini sorgulamakta-nasıl bu tip reklamlara hala izin verebiliyorlar şaşıyorum. o reklamları çocuklarda izliyor ve reklam kompozisyon gereği intiharı şirin gösteriyor. ah gelecek nesil ah...)

can yücel’den:

balkonun altına kapamışlar hint horozunu
önüne de bir kara tel çekmişler
dünya yüzü görmesin diye...
yine de herkesten önce ötüyor sabahları...
erken öten horozu... sözü bir yerlerden
kulağına çalınmış olmalı...

(bkz: gonlumun intihar arzusu)

(bkz: allam çok töbe)

aklımın bir yerlerinde bulunan ve gerçekleştirmem gerektiğini düşündüğüm eylem. ama ne yazık ki cesaretim yok...

bilinenden bıkmak, bilinmeyene anlatılmaz bir özlem duymak ve radikal bir vazgeçiş. bukowski’nin sözleriyle, alkol her gün intihar edip ertesi gün tekrar hayata dönmektir lakin artık o da kendinden kaçışı sağlamıyorsa... en çaresiz anda insanın karnından beynine doğru yükselen ince bir cesaret duygusuyla acil çıkış kapısına yönelmesi...

’’isteyerek ölen kişi ile, istemeden ölen insan arasında, temelden, kökten bir fark vardır: ilki, her şeyin ötesine geçmiş olmakla, huzurludur; ötekiyse, hiç bir şeyi çözememiş olmakla huzursuz... ’’

intihar sadece düşüncede kalabilirse eğer, bir geceyi sabah yapmaya yeter.. ancak hikayenin sonunu kendi yazmak istiyorsa insan, hayat dersi hocası da çıkıp gelmemişse daha, dersi kırar kaçar gider okuldan. beyaz lavaboda kan deneyi yapılır, fonda gary jules ’mad world’ der, arkasından nick drake son sözü söyler:day is done..

’’güvendiğin yüreklere karlar yağmışsa
buz tutmuşsa o sımsıcak bakışlar
sen yangınlar içinde üşüyorsan
ve bir zavallılıksa artık o çok sevmek
böyle bir dünyaya tükürmek
ve ölmek güzeldir...’’

bireyin tanrı’ya sen kovmuyorsun ben istifa ediyorum demesidir.