insan yerine koyulmamak

lise yillarimdi. hocaya tükenmez kalemi olup olmadigini sordu bir ogrenci. hoca da olmadigini soyledi ve ekledi: "tükenmez kalemi tek bir yerde kullanirim ben." genelde dolma yahut pilot kalem kullanirdi, cok da sevdigim bir hocamdi. cümlede soru eki ve sonunda soru isareti olmadan soru yoneltebilen yegane hocamizdi. "tükenmez kalemi tek bir yerde kullanirim ben!" derken de siniftan cevap bekliyordu aslinda. nerede kullandigini tahminde bulunmamizi. uzunca bir sessizligin ardindan, atildim ben hemen. "bulmaca cozerken!" diye haykirdim. sonra o cok sevdigim hocam bana:

- yahu bu kız insan degil... dedi, elini yukari kaldirarak.

cok incinmistim, nasil olurdu da en sevdigim ve beni en sevdigi ögrencileri arasinda tuttuguna inandigim hocam bana ’insan degilsin’ derdi. üstelik bana da degil, insan yerine koymadigindan muhatabi ben degildim cunku; sinifa söylemisti bunu.

renkten renge girdim, pek sevgili hocacigim cümlesini devam ettirdi:

- melek, melek. dedi.

ve ben insan yerine konulmadigim icin cok mutlu olmustum o gun.

(bkz: bu da boyle bir animdi)

bir hayvan yahut bitkiye yapıldığında doğal karşılanacak eylem.

(bkz: insan yerine koyulayım derken insanlıktan çıkmak)

dunyanın en büyük serefsizliği,her an bu davranışla karşılaşabilirsiniz.