hier encore

daha dün
yirmi yaşındaydım
zamanı okşuyordum
ve hayatla oynuyordum
tıpkı aşkla oynamamız gibi
ve geceyi yaşıyordum
günlerim üzerine düşünmeden
zamanın içinde kaçışan

bir dolu plan yaptım
havada kalan
bir sürü umut kurdum
kendine kendine uçuşan
ve kaybolmuş kaldım
nereye gideceğini bilemez
gökyüzünde arayan gözler
fakat toprağa konmuş kalple

daha dün
yirmi yaşındaydım
zamanı savurup saçıyordum
durmaya inanarak
ve onu geri almak için
hatta önüne geçmek için
koşmaktan başka bir şey yapmayarak
ve soluğumu kestim

geçmişi boşvererek
geleceğe kurarak
kendimden önceydim
tüm tartışmalarda
ve fikrimi sunardım
iyiyi istediğimi söyleyen
dünyayı eleştirmek için
küstahlıklarla

daha dün
yirmi yaşındaydım
fakat kaybettim zamanımı
delilikler yaparak
sonunda bana
kesin hiçbir gerçeklik bırakmayan
yüzümdeki birkaç çizgi
ve can sıkıntısı korkusu dışında

çünkü aşklarım öldü
daha başlamadan
arkadaşlarım gitti
ve geri gelmeyecekler
benim hatam yarattığım
etrafımdaki boşluk
ve hayatımı ziyan ettim
ve genç senelerimi

en iyisinden ve en kötüsünden
en iyisini atarak
gülümsemelerimi dondurdum
ve gözyaşlarımı buz kestirdim
şimdi neredeler
benim yirmili yaşlarım ?

bir charles aznavour şarkısı. her dinlediğimde daha basmadığım bir yaşı geçmişte düşleyerek ağlarım.

sözleri de şöyle:


hier encore j’avais 20 ans
je caressais le temps
et je jouais de la vie
comme on joue de l’amour
et je vivais la nuit
sans compter sur mes jours
qui fuyaient dans le temps

j’ai fait tant de projets qui sont restés en l’air
j’ai fondé tant d’espoirs qui se sont envolés
que je reste perdu ne sachant où aller
les yeux cherchant le ciel mais le coeur mis en terre

hier encore j’avais 20 ans
je gaspillais le temps
en croyant l’arrêter
et pour le retenir
même le devancer
je n’ai fait que courir
et me suis essoufflé

ignorant le passé conjuguant au futur
je précédais de moi toutes conversations
et donnais mon avis que je voulais le bon
pour critiquer le monde avec désinvolture

hier encore j’avais 20 ans
mais j’ai perdu mon temps
a faire des folies
qui ne me laissent au fond
rien de vraiment précis
que quelques rides au front
et la peur de l’ennui

car mes amours sont mortes avant que d’exister
mes amies sont partis et ne reviendront pas
par ma faute j’ai fait le vide autour de moi
et j’ai gâché ma vie et mes jeunes années

du meilleur et du pire
en jetant le meilleur
j’ai figé mes sourires
et j’ai glacé mes pleurs
ou sont-ils à présent mes 20 ans