geçmişe özlem duymak

öyle böyle bir şey değildir.

bi gün o günleri özleyeceğimi aklımda tuta tuta geçti o günlerim..

belki sırf bu yüzden yaşayamadım o günleri de ağız tadıyla, şimdi de nefes alamıyorum belki.

aklıma piksel piksel kazımak istedim o anları, gözlerimi açabileceğim kadar açıp sığdırmak istediğim her anı ileride hatırlayayım daha güzelce diye.. hala o anları aklıma getiriyorum, o günlerde dinlediğim müzikleri telefonuma indirmiyorum bile bile ki o anları düşünecek özel zamanlara ayırayım onları, meze olmasın aç kapa aç kapa..

"bi şurdan gitseydim ya.." diyenlerin arasında kaldım sözlük, "olum ben kalmak istiyorum lan.." diyemedim ortaklarıma.

bu gurbet özlemi değil dostlar, bu gurbetin derininde uzağında.. hayrolsun sonumuz.

ya$anilan hayatin pek de icacici olmamasi durumunda ki$inin ya$adigi guzel gunleri ozlemesi hali..hemen hemen hepimizin boyle anlari olmu$tur..kotu gunler ya$anir ve geride biraktigimiz mutlu gunler artik hic ya$anmayacakmi$casina buyuk bir hasretle du$unulur, ozlenir, gecmi$e donme arzusu sarar bunyeyi..fakat ne yazik ki bunun caresi yoktur..gecmi$ gecmi$tir ve onemli olan gelecegi gecmi$te ya$anilan mutluluklarla olu$turmak ve gelecekte de hayati mutlu olunabilecek yerlerden yakalamaktir..bunun sirri ise ba$aridan gecer..ba$ari mutlak mutlulugu beraberinde ta$ir..buradaki ba$ari olimpiyatlarda altin madalya kazanmak yahut 100 metrede dunya rekoru kirmak gibi bir ba$ari olmak zorunda da degildir..minik ba$arilar dahi insana mutlulugu getirebilecek altin anahtarin ta kendisidir..onemli olan minik de olsa kimi ba$arilardan mutlu olabilmek, gurur duyabilmektir..misal bilgi sozluk kimi platformlarda anildiginda ben cok mutlu oluyorum..sonucta bilgi sozlugun insanlar tarafindan anilmasinda benim de az bile olsa bir payim var ve bu bana buyuk keyif veriyor..dedigim gibi..bu ornekte de belirtildigi uzere minik ba$arilar bile insani mutlu etmeye yeterlidir cok zaman..onemli olan mutlu olmayi istemekten gecer..gecmi$i ozlemek ve anmak guzel olsa bile onemli olan gelecegin bir ucundan tutarak beraber ilerlemeyi saglamaktir.

kacinilmaz bir duygu illa ki hayatimizin bir yerinde yakalar bizi, sarip sarmalar ama esiri olmamalidir yoksa insani derin ve karanlik uykulara surukleyebilir hatta gecmiste yasamaya kadar bile vardirabilir... sakynmaly ve ?imdiki zamanyn tadyny çykarmaly ne de olsa ne yaparsak yapalym zamany geri çeviremiyoruz e o zaman bize dü?en bunu kabullenip bunu güzel hale getirmek...

zaman algisini yitirmek,gunluk hayati,gercegi unutmak,gecmise takilip kalmak,yeni olaylari,insanlari,yapman gerekenleri anlamayi ve zamanin ve gercegin icinde olmayi,hayatin anlamini yitirmek.surekli "ah o eski gunler" modunda yasamak.

belli bir yastan sonra herseyin yerli yerine oturmasi, yasantinin tekduzelesmesi uzerine,hele ki 9-6 zinciriyle baglanmissaniz gelip sizi bulmasi yuksek bir ihtimal olan bunalim hali.hayatin anlamini, amacini sorgulama, seklinde belirtilerle baslayip, "neler yasadim? nerelere geldim? simdi napiyorum? eski benden ne kaldi geriye? mutlu muyum?,vs.vs." seklinde sorularin beyninize hucum etmesi ile icinizde olusan bosluk duygusu gibi semptomlari gorulebilen bir rahatsizlik.

içimizden eski anları geçirip, "ne gunlerdi bee, değerini bilemedim" şeklinde düsüncelere yol acan eylem.

(bkz: hey gidi gunler hey)

sadece kısa sure hatırlayıp sevincle anmanın iyi oldugu eylem fakat bu surekli ve acı verici hale gelir ise hastalık olur. kotudur, yalnıstır. gecmis yoktur bidaha yasanmaz..

(ara: nerde o eski)

zihinsel sıgınma.

(ara: ana rahmine geri dönmek isteme bunalımı)

anılarla yaşamak
(bkz: unutmamalı)

geçmişe özlem duyan günü yakalayamaz, kaldı ki geleceği düşünsün.

(bkz: eskiden her şeyin daha iyi olması sorunsalı)

(bkz: eskiden tum buralar dutluktu)

(bkz: gecmise yolculuk)

(bkz: doksanlarda çocuk olmak)
(bkz: özlemek)
(bkz: unutmamak)

insanın yaşamının her döneminde başına gelen olay. simdiki zamanın değeri hicbir zaman bilinmez herzaman gecmiş özlenir. arkadaslıklar, paylasılanlar hatta kavgalar.. yıllar gecmişken bile hala rüyalarınızda görürsünüz o cok özel insanları.. hele bir de tamamen kopmus hangi sehirde olduklarını bile bilmiyorsanız bir yolunu bulsam da ulaşsam onlara diye iciniz icinizi yer.

(bkz: dorde ozlem)

buna kısaca nostalji denmektedir.

ilkokuldayken hatırlarım da keşke anasınıfında olsam derdim,ortaokula geçtim"ahh ulan ne aramaya büyüdük,ilkokul daha kolaydı "derdim.liseye geçtik hakkını yemeyim hiç bir yeri özlemedim 1 numaradır lise.ardından üniversite başka şehir derken lise aşkları ve haylazlıklar hatırlanır gece rüyalarına bile girer adamın tatlı talı,üniversite tam bitecekken iş bulma ve hayatın gerçekleri tokat gibi çarpar yüzüne ve lise falan unutursun herşeyi anasınıfında kumdan kale yapmanın değerini anlarsın veya mahallede baktığın kedi yavrularının aslında hayata bakarsın "tospembeymis dersin ve anlarsın ki daha hayata başlamamışız bile,kendime bile bakamıyorum dersin,lanet edersin!