düşünüyorum öyleyse varım

septisizm akımının desturu ; idealimizn temelini oluşturan cümle...

"düşünmeseydim, daha huzurlu olur muydum? varlık başlı başına huzursuzluk kaynağı mıdır?" sorularını sordurtan yüce söz.

(bkz: üşeniyorum öyleyse yarın)

’...mutlu olmak icin ...cok dusunme...’ der bi sarki.bazen o kadar cok dogruyu soyler ki...

(bkz: düşünüyorum öyleyse veriym)

(bkz: si siktir git dedirten sözler)

(bkz: düşünüyorum o halde varım. düşünemiyorsunuz o halde yoksunuz)

aslında düsünceden kasıt süpelenmektir ve insan herseyden süpelenebilir.süpelenemiyeceği tek sey süpelendiğidir.

-abi hadi cabuk söyle varmısın?
-bir dakika rasit düsünüyorum.
-ohhoo satranc oynamıyozki beya altı üstü poker.
-varım anasını satiyim.
-ehheee full as
-iyi düsünemedim rasit ondan oldu allah belanı versin.

"her şeye muhalefet oluruz da bu söze olmaz mıyız" mantığı ile,
(bkz: düşün düşün boktur işin)
(bkz: düşün düşün yoktur işin)
(bkz: düşünüyoruz öyleyse malız)

(bkz: düşünüyorum öyleyse vurun)

insan düşünen bir hayvansa, hayvanlar düşünmüyor demek oluyor,buda onların yokluğu demek tabi,ahh şu aristo mantığı

bu cumle icin yorum hakikatten onemlidir, fakat bazi noktalari da atlamamak gerekiyor. dusunmek, dusuncelerimizde imgeler yaratmak imgelerin varligindan daha cok bizim varligimizi ispatlamakta temel dusunce budur. simdi ihsan oktay anardan ufak bi alinti yapicam. madem dusunuyoruz oyleyse variz, o zaman dusunen bi adam dusunelim, hatta bu adamin dusuncesine de kendimizi yerlestirelim. yani dusunen adam kendini dusunen birini dusunsun, ki o biri biziz bunu yineliyorum. bu durumda biz bu adamin dusuncesi de olabiliriz. var miyiz?

yersen..

(bkz: bilmek lanetlenmektir)

"dusunuyorum oyleyse varim, peki agac dusunmuyor oyleyse yok mu?"

puslu kıtalar atlası nda konuya şu şekilde değinilmiştir;

yeniçeriler kapıyı zorlarken uzun ihsan efendi hala malum konuyu düşünüyor, fakat işin içinden bir türlü çıkamıyordu...

rendekar doğru mu söylüyor? düşünüyorum, öyleyse varım. oldukça makul. fakat bundan tam tersi bir sonuç, varolmadığım, bir düş olduğum sonucu da çıkar: düşünen bir adamı düşünüyorum. düşündüğümü bildiğim için, ben varım. düşündüğünü bildiğim için, düşlediğim bu adamın da varolduğunu biliyorum. böylece o da benim kadar gerçek oluyor. bundan sonrası çok daha hüzünlü bir sonuca varıyor. düşündüğünü düşündüğüm bu adamın beni düşlediğini düşlüyorum. öylese gerçek olan biri beni düşlüyor. o gerçek, ben ise bir düş oluyorum."
kapı kırıldığında uzun ihsan efendi kitabı kapandı. az sonra başına geleceklere aldırmadan kafasından şunları geçirdi:

"dünya bir düştür. evet, dünya..ah! evet, dünya bir masaldır."

var olmanın soyut hali.

’’ insan’’ olmanın ılk sartını anlatan humanıst dusunce urunu sozcuk obegı

(bkz: sen gereksiz yere düşünen sosyal bir hayvansın çeto)

descartes’ın bu sözü, 1619 yılında askerlik döneminde, bir sobanın yanında otururken, sobanın elini yakmasıyla ve bu durumun kuşkusuna düşmesi ile aklına gelmiştir.